the nerd sweet revenge

CHAPTER 40

   THE NERD SWEET REVENGE

ADRIAN'S POV.

Magi-isang buwan na nang muli akong dumalaw sa seminteryo upang dalawin siya....

"Alam kong marami kang nagawang mali pero hindi ko yun inisip...alam kong dati ka pang may galit sa kanya pero ipinagsawalang bahala ko nalang yun...hanggang sa umabot na sa pagkakamali ang ginawa mo....pero kahit na ganon ...hindi kita kinamumuhian bilang kaibigan nya dahil sa sinabi niya sa akin na 'wala kang dapat ikagalit dahil ang galit mo ang maghahatid sayo sa mundong ayaw mong puntahan...' yan ang mga salitang binitawan niya bago siya mawala sa pumikit...kaya sinunod ko ang mga salitang sinabi niya...kaya sana...sana lang na tanggalin no ang galit mo sa kanya pati narin sa kapatid mo...as always...and I wish this to you that...be a good friend to all..." huling sinabi ko bago ko lisanin ang puntod niya....

And now I'll going to hospital to visit the girl i love...And yes...she's alive but she is three and nine month years comatose...

Habang nagda-drive...Hindi ko magawang isipin na ang mga anak namin ay lumalaking hindi madalas makasama ang kanilang ina dahil nag-aaral  na ang mga ito...at Hindi na nila magawang tununan ng pansin ang kanilang inang nakhiga parin sa hospital bed....kung kaya't sabado lamang sila nakakadalaw...

Nang makarating na ako sa hospital ay bahagya akong nagtataka Kung bakit lahat ng nuse at doctor ay abala sa kanilang ginagawa kung sa isang salita ay parang nagmamadali...habang palapit ako ng palapit sa aking distinasyon ay parang tinatali ang aking puso at hinihila ito ng malakas na parang ayaw akong paalisin sa kinatatayuan ko pero hindi ko ito pinagbigyan at nagpatuloy lamang ako sa aking paglalakad hanggang sa marating ko na pintuan.....

At sa isang maling hakbang ko lamang at maaring matumba ako...

"check her vital signs...!"

"it's continuously beating slowly doc'"

"the electrocardiographs...!"

"here doc...!"

"the oil..."

"here doc...!"

"OK...1...2...3..."

'dooogs...'

"check the vital signs again..!"

"it's running up slowly doc...!"

"OK...once again..1...2...3...!"

"what's now...?"

"the operation is now success doc...!"

Nang marinig ko ang sinabi ng nurse ay bigla akong nabubayan ng loob at walang pasintabing binuksan ang pintuan...

"Doc...!ano pong nangyari...?" unang tanong na nasabi ko.

"nagkaroon lang ng problema sa pagtibok ng puso nya...but don't worry she's fine now...hintayin mo nalang ng ilang araw bago siya tuluyang magising...that's all I'll go now first goodbye...!" saad ng doctor.

Nang maka-alis na ang doctor at agad akong pumunta sa tabi nya at kinuha ang kanyang mga kamay at bahagya ko itong hinaplos at hinalikan ko ang likod ng mga palad niya at marahang hinahaplos ang kanyang buhok...

"hindi ko na kakayanin pa kung mawala ka sa aking tabi...susundan kita kung magkataon...tandaan mo ito princess kung mnasaan ka maroon din ako at hinding-hindi kita iiwan ano man ang mangyari...walang bibitaw..." saad ko at muli kong hinalikan ang kanyang palad...

Nang mga oras na iyon ay hindi nagtagal at nakatulog nari n ako katabi siya...

°°°°

Nang magising ako ay napansin Kong may nakabalot sa aking kumot...nguniy ang ipinagkatataka ko ay kung bakit kumot ng pang hospital ang ibinalot sa akin...

"How are you...?"

bigla nalamang akong napatingin sa kama ng may narinig akong kilalang boses....At Hindi nga ako nagkakamali siya nga ito .

bigla akong tumayo at lumapit sa kanya at binigyan siya ng mahigpit na yakap...yakap ng tunay na pagmamahal...

"Gising ka na...god...thank you...How are you...ano na na ang pakiramdam mo...ayoska na ba...wala na bang masakit sayo...sabihin mo sa akin honey...nahihilo ka ba....?" Oa na kung Oa basta't ang mahalaga at nagising na siya...

"pwedeng isa lang...." pabirong sagot niya...

"my god...princess...akala ko kukunin ka na niya sa amin...." kinakabahang saad ko...

"Akala mo ba papayag ako na iwan kayo...it's a big no for me honey..." masayang saad niya...