Çünkü benim neyim varsa hepsi sensin...
Şarkı önerisi;
ASTRO- Star 💙
Eslemin Ağzından:
Elimde telefonumla Meriçin gelmesini bekliyordum. Bir ara çocuklar uyuyor mu diye kontrol edip geri gelmiştim buraya. Çınar su istemişti geldiğimi duyunca. Ona su verdikten sonra geri çıkmıştım dışarı. Ama hala Meriçten bir ses seda yoktu. Oflarken bir kez daha ayaklarımı yere koydum ve salladım.
Telefonu yanıma koyarken sallanmaya devam ettim ve yeri izledim.
"Eslem." Gelen sesle beraber kafamı kaldırdım. Meriç üzerinde ki eşofmanlarla beraber nefes nefese kalmış bir şekilde karşımda duruyordu. Ayağa kalkıp
"Hoşgeldin." dedim. Meriç yanıma gelirken kokusu burnuma doldu. Ne çok özlemiştim onun o mis gibi olan kokusunu. İkimizde birbirimize bakarken
"Otursana." Salıncağa beraber oturduk. İkimizden de ses çıkmıyordu.
"Benimle ne konuşmak istiyorsun?" Meriç sessizliği sonunda bozarken yutkundum ve boğazımı temizledim.
"Meriç, ben çok düşündüm ve seni dinleme kararı aldım. 5 sene önce... Neden bırakıp gittin beni Meriç? O 3 çocukla neden bırakıp gittin?" Kafamı kaldırıp Meriçle göz göze geldim. Gözleri dolu dolu bana bakıyordu. Gözlerinin dolu olmasına dayanmazdım ki ben. İçimden kendine hakim olman gerekiyor diye tekrar ettim ve kafamı çevirdim.
"Eslem ben seni yalnız bırakmak ister miydim sanıyorsun? Asla istemezdim. Asla, 3 çocuğumun attıkları ilk adımları göremedim. Söyledikleri ilk kelimeler ne bilmiyorum. Sen nasıl bir anne oldun onu göremedim. Çocuklarım hastalanınca yanlarında olamadım. Babalarıyla beraber dışarı çıkamadılar. Ben onları da, seni de neden bırakmak isteyeyim Eslem?" Benimde gözlerim dolmaya başlarken
"Aslan kaçırdı beni." Duyduğum şeyle şaşırırken kafamı kaldırdım.
"Şirkette dosyalarla uğraşıyordum. Odamda ki telefon çaldı. Ve sekreterim Mehmet, Meriç Bey misafiriniz var, dedi. Kim olduğunu sormama fırsat dahi bulamazken bir anda odaya daldı 3 kişi. Birisi Aslandı. Bir anda yanıma geldiler ve eterli bezle kapattılar. Gözlerimi açtığımda bir sandalyeye bağlıydım. Seni sorduğumda artık senin benden nefret ettiğini söylediler. Karını tam olarak bilmiyorum dedi. Sadece ismen biliyorum dedi. Ve ardından işkence etmeye başladılar. Şirketin hisselerini vermemi istiyorlardı. Sonra senin kim olduğunu söylememi istediler. Araştırmalarına rağmen bulamamışlar. 3 sene öncesine kadar böyle devam etti. Bırakmadılar.2 senem işkenceyle geçti. Dayak yemediğim gün yoktu. Şirketin hisselerini de vermedim, senin kim olduğunu da söylemedim. Karın kim diye sormadılar. Sorsalar bilirlerdi zaten. Her yerde boy boy resimlerimiz vardı. Ama Ejder kim dediler. Bende söylemedim. 2 sene öncesine kadar böyle devam etti ve kaçtım. İzimi kaybettirdim. Ama gelemedim yanınıza. Sizin başınıza bir şey gelmesinden korktum. Eski evimize gittim. Ama yoktunuz. Yerinize başkaları vardı. Sonra araştırdım sizi. Ve nerde yaşadığınızı buldum. Gizli gizli izledim hep. Ve sonunda Aslanın benim izimi bıraktığını anladım. 1 sene boyunca her yerde Aslanın adamlarını görüyordum. Ve ellerinde ki resimlerle beni soruyorlardı. Sonrasındaysa Aslanı biraz araştırdım. Yeraltıyla uğraştığını duydum. Yani bırakmıştı beni. Ve istediğine ulaşmıştı. Aslan başa geçmişti. Bende çocukların karşısına çıktım işte." Aslana içimde çok büyük bir öfke ve kin büyürken yanaklarımı sildim.
"Eslem, yemin ederim böyle oldu her şey. Ben seni bırakabilir miydim?"
"Meriç aldığım mektup öyle çok zoruma gitti ki. Baba olmak bana göre değil yazıyordu. Hayatta başarılar yazıyordu." Bir anda ellerimi tutarken
