Beraber olma imkanımız varken, beraber olmadığımız tüm dakikalardan nefret ettim.
Şarkı önerisi; EXID- Me & You 😻
Eslemin Ağzından:
Gözyaşlarım durmak bilmiyordu. Meriçe göstermeden hemen siliyordum ama kalbim boğazımda atıyordu. Çocuklarıma zarar vermiş miydi? Onların canını yakmış mıydı? Kim bilir nasıl korkmuşlardı. İçten içe korkuyordum. Çocuklarıma zarar vermesinden it gibi tırsıyordum. Ama cesaret edemezdi.
Benim çocuklarımın kılına zarar vermeye cesaret edemezdi. Sonunda eve gelmiştik. Eve gelir gelmez hiçbir şey demeden çantamı aldım ve indim. Gelirken ulaşmam gereken kişilere ulaşmış ve yavrularımın nerde olduğunu öğrenmiştim. Gecelerde bize gelmişlerdi. Gece otelde ki görünümünden daha güçlü görünüyordu.
Kapıyı anahtarımla açıp içeri girdim direk. Annem ağlayarak bana doğru gelirken hepsine baktım. Serkanın da gözleri kızarmıştı. Babamında ağlamış olduğu belliydi. Kimseye hiçbir şey demeden direk odama çıktım. Bekleyecek zamanım yoktu. Üzerimi değiştirip çocuklarımı almam gerekiyordu.
Ve almam gereken şeyler vardı evde. Odaya gelince çantamı köşeye bırakıp dolabın kapaklarını açtım hemen. Üzerime kahverengi sade bir kazak ve dizleri yırtık siyah pantolon giydim. Siyah postallarımı da ayağıma geçirdikten sonra siyah montumu aldım dolaptan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Meriçte üzerini değiştirmeye gelmişti. Odadan çantamı alarak çıktım ve çalışma odasına gittim. Çocukların o odaya girmesi yasaktı. Odanın bir yerinde gizli bir bölme vardı ve tüm silahlarım, aletlerim ordaydı. Görmeleri sıkıntı değildi. Birbirleri üzerinde kullanmaya çalışabilirlerdi. Kapıyı arkamdan kapatırken gizli bölmenin açılması için zile bastım.
Otomatik kapı şeklinde açılırken içinden bana lazım olacak birkaç şey aldım. Ve sonra geri kapattım. Odadan tam çıkmak üzereydim ki Meriç girdi. Meriçin yüzüne bakıp çıkmak için adım atmamla Meriçin kollarımdan tutup durdurması bir oldu. Ve kapıyı ayağıyla kapattı. Derin bir nefes alıp verirken
"Meriç çekil kenara çıkmam lazım."
"Eslem kaçırılan çocuklar sadece senin çocukların değil. Bizim çocuklarımız. Bişeyler söyle artık! Suçla beni, bağır çağır! Ama sessiz kalma. Geldiğimizden beridir ne sorduysam cevapsız bıraktın. Bişeyler söyle artık." Gözlerim dolmaya başlarken
"Meriç lütfen." dedim. Ama yine bırakmadı.
"Esl-"
"Ne diyebilirim ya?! Kimi neyle suçlayacağım ben?! Birisi suçlanacaksa o kişi benim! Normal bir yaşantımızın olmamasını bildiğim halde çocuklarımı tek başına bırakıp tatile giden benim! Annemler ne kadar koruyabilirdi ki?! Düşünmem lazımdı! Ne kadar korkmuşlardır şimdi kim bilir! Birini suçluyorum evet ama suçladığım kişi benim! Senin yüzüne bakamıyorum utancımdan! Kimseye bişey diyemiyorum! Nasıl bir anneyim ben ya?! Bir anne çocuklarını nasıl koruyamaz?! Ben koruyamadım! Herkesin adını duyunca bile ürperdiği Ejder çocuklarını koruyamadı!" Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamamla Meriç kollarını bana doladı.
