Reynolds

2021

Reynold's pov

-Kończymy w to grać.-mówię dobitnie i szybko wstaję,każąc Long zrobić to samo.

-Nie możesz decydować za nią.-mówi Jack,a Isa patrzy na mnie i po chwili wstaję i nakłada kurtkę.

-Idziemy się przewietrzyć.-oznajmiam,a Martinez marudzi,że jesteśmy beznadziejni.

Wychodzimy na mroźne powietrze, które wydaje się być zaskakująco orzeźwiające i przywracające koncentrację.Nie wiem czemu,ale tam zrobiło się już zbyt duszno.

-Dzięki.-mówi po chwili Isa.

-W ogóle nie powinnaś w to grać.A takie pytania..bywają niezręczne.

-To prawda.Która jest godzina?

-Dwudziesta trzecia trzydzieści.-chowam telefon z powrotem do kieszeni.Idziemy na pomost i patrzymy na na taflę jeziora. Stoimy w milczeniu.Jest nadzwyczaj cicho.Niby sylwester,ale żadne krzyki,ani głośne śmiechy, czy fajerwerki tutaj nie dochodzą.

-Ten rok był okropny.-odzywa się Isa. Ma zaróżowione policzki,a jej skóra jest nienaturalnie biała. Usta moim zdaniem idealnie wykrojone wypuszczają powietrze w postaci kłębów dymu.

-Nareszcie się kończy.Słuchaj..-odwracam się w jej stronę,nie wiedząc jak zacząć.-Wiem,że dużo się wydarzyło,ale sądzę,że nie powinienem cię już dłużej okłamywać.

-To znaczy?-widzę jak momentalnie się spina.

-Spokojnie.To nie jest nic złego.-wiem,że po tym co ostatnio przeszła muszę się wstrzymywać z każdą taką rewelacją.-Chodzi o to..-nigdy nie myślałem,że będzie to takie ciężkie.-Ja..

-Przynieśliśmy petardy i szampana!-krzyczy Carter i nagle wszyscy idą w naszą stronę.Przeklinam pod nosem,bo jak zwykle nieodpowiedni moment.

-Czy możemy później o tym porozmawiać?-uśmiecham się krzywo i się zgadzam, choć i tak wiem,że drugi raz nie zacznę tej rozmowy.Nie wykrztuszę tych kilku zdań, które chodzą mi po głowie i z którymi się duszę.

-Rozchmurz się-mówi do mnie Froy, podając mi alkohol. Jedno jest pewne, za mało wypiłem.   

***

-Pięć!-wszyscy zaczynają krzyczeć i odliczać.-Cztery!Trzy!Dwa!Jeden!Szczęśliwego Nowego Roku!!-Martinez podpala fajerwerki,które po kolei wybuchają,a Martinez nalewa szampana do kieliszków.Wszyscy stoimy na pomoście i obserwujemy niebo,które rozbłyskuje co jakiś czas nowa porcja sztucznych petard.

-Życzę ci,żeby ten rok po pierwsze był lepszy od poprzedniego.-mówi w moją stronę Isa.-I żebyś po prostu był szczęśliwy.-pozostali również składają sobie życzenia.

-Życzę ci tego samego.

-Jej.Nie jesteś w to najlepszy.-mówi Long,a ja wzruszam ramionami.

-Wybacz.Nigdy nie byłem w tym dobry.

-To o czym chciałeś mi wtedy powiedzieć?

-Przeprowadzam się.

-Co?

Isa's pov

Serce na moment podchodzi mi do gardła.

-Jak to się przeprowadzasz?Dokąd?Rzucasz studia?

-Nie.Znalazłem mieszkanie.W Denver.-oddycham z ulgą.-Nie chcę już mieszkać w akademiku.Zresztą możesz zostać w moim pokoju,będziesz się lepiej czuła beze mnie i nie będziesz musiała wracać do tamtego.-mówi to bez żadnych emocji.Wcale nie wiem, czy będę się czuć lepiej.Jedno jest pewne .Nie będziemy się widywać tak często.Może nawet wcale.On na swoje zajęcia,ja na swoje.