Like A Gentle Wind (Belles Âmes Series #1)

❬ 001 ❭

❬ 001 ❭
River Flows In You

MY EYES WANDERED at the two musical instruments in front of me, contemplating what would I use.

Nakapatong sa may table ang lever harp ng yumao kong Lola. Habang nakasabit naman sa puting dingding ang lumang violin ng yumao kong lolo.

Although old, the wooden rich brown color of the violin was begging for me to pick it up. But I only know bits of playing it. Masyado pa akong bata noon para pagtuunan ng pansin ang pagpapaturo kung paano ito patutugtugin kay Lolo.

The lever harp was the only one I could play. Nagustuhan ko kasi ito kaya nagpabili ako noon na siyang ginagamit ko noon sa dati naming bahay.

I started using it since I was five, and now I can play it even with my eyes close. The pale and almost white wood of the harp engraved with curvy lines on the side was a contrast to the dark and rich brown colors of the violin.

Kasing itim ng kulay ng violin ang harp ko na mas simple ang disenyo kaysa kay Lola. I'm grateful the strings were still intact. May kaunting alikabok sa gilid ang parehong instruments dahil na rin matagal na hindi nagamit.

Kinagat ko ang labi at bumuntong. I wanted to challenge myself and play the violin for my papa's birthday celebration, kahit isang piece lang. Si Papa kasi ang pinaka may gustong matuto ako dahil na rin sa impluwensya ng Lolo.

Pero magagawa ko kaya? I only had one month left.

"Ate? Are you done?" tawag ng kapatid kong si Eliff mula sa labas ng pinto, siguro ay tapos na siyang maligo at magbibihis na rito. Dalawa lang kasi ang kwarto at magkasama kami.

Napailing na lang ako at wala sa sariling kinuha ang harp. Do I still have a choice? I want to perform something special for papa's birthday but I can't risk performing something awful.

"Lalabas na," sagot ko, sinuri ng isa pang beses ang sarili sa salamin. I fixed my half-bun. Nag-powder pa ako nang kaunti para pumuti naman kahit papaano ang mukha ko. Tapos ay napapatitig sa katawan ko na tumaba ng kaunti, kahit pa may pagkamataba naman na talaga. Pagkatapos ay lumabas na rin ako.

My nine-year-old sister was wet, waiting for me outside the door. Nakatapis pa ng tuwalya, tumutulo ang tubig galing sa basa niyang katawan.

"Eliff! Binasa mo ang sahig, lagot ka kay mama!" sabi ko pagkakitang basa na ang dinaanan niya.

Pati ako malalagot pa nito!She put her index finger in her pouted mouth, then quickly snuck inside the room and closed the door.

"Eliff! Tsk," napamaktol na lang ako sa ginawa ng kapatid ko.

Great. I have no choice but to fix the mess that she did again- unless I want to hear mouthful sermons from Mama. Mabait si Mama at hindi niya hilig ang nanenermon, pero ibang usapan na ang tungkol sa kalinisan, katulad na lang ng ginawa ni Eliff. Great thing she's out somewhere to buy ingredients for our food.

Maingat kong binitawan sa maliit na sofa ang dala kong harp at kinuha ang basahan para punasan ang dumi ni Eliff.

It's been one week since we moved here. Lumipat kami sa lumang buhay ng Lolo ko na katabi ng palayan namin galing sa bahay namin sa siyudad. Papa's asthmatic, and his doctor advised him to move somewhere he can breathe fresh air.