Ysabella Reyes

Ika-18 na kabanata "Si Paul"

Simula ng araw ng magkakilala sila, si Paul ay di man masabi na madalas mong makita sa mansyon pero nagiging constant visitor na ito doon sa kanila. Minsan pa nga magkalaro sila ni Martin sa Basketball.

"Paul, bakit ba nandito ka na naman?". Naiiritang tanong ni Martin dito sa lalaki na ngayon ay sarap na sarap sa pagnguya ng mansanas.

"Eto naman si Martin, edi syempre dinadalaw kita."

"Cut that shit!".

"Well, I like Ysabella." walang kagatul gatol na pagsabi ni Paul sa kanya.

Hindi niya alam pero mukhang may pagtutol siyang naramdaman sa sinabing iyon ni Paul. "Paul, wag mo siya isama sa mga paglalaruan mo."

"ow? Why? Ang damot mo talaga bro!".

"Hindi 'yon, but it's dad who taking care of her."

"What?! Did you mean, is she your dad girl??." halata mo gulat sa mukha ni Paul ayaw niya man sabihin yon pero kailangan.

"No, it's not just like that, but Ysabella is dad visitor. So stay away from her."

"hahaha, Oh I got it, but I like her so much.".

Sabay pa sila napatingin sa iisang direksyon sa ibaba, naroon sila ngayon sa veranda ng kwarto ni Martin.

Masaya na naman itong nagbubungkal ng kanyang mga halaman. Kasama niya doon si Mang Kulas at Manang Rosita na masayang nakikipag biruan sa kanya. Mahilig talaga ito sa mga halaman kaya nga malaking pinagbago ng hardin ni Mom. Ayoko man pero parang nagugustuhan ko na kasi maayos at maganda naman ang kinalabasan ng pag-alaga niya dito. Inis pa rin ako kasi sino ba talaga siya sa buhay namin lalo na kay Dad.

"Hoy! Martin,Baka matunaw." humalakhak ang gago, ang sarap sapakin.

"Ulol!".

"Yeah, I understand now kaya ka ganyan." Tumawa pa ito ng nakakaluko.

"Kaya lang pre, meron ka na e kaya sa akin naman ang isa." sabay lingon nito kay Ysabella sa ibaba. Bago nagmamadaling tumakbo papasok ng kwarto.

"Gagu ka!." Bago niya ito hinabol. Napapailing siya sa mga sinasabi ni Paul.

😁😁😁😁😁

"Hi Ysa!." Si Paul

"Kayo po pala Sir Paul." huminto saglit si Ysa sa kanyang ginagawa ng mabungaran niya ang lalaking bumati sa kanya. Ang gaan ng awra niya talaga. Parang cool ka lang.

"Wow! Maka-sir ka naman. Just call me Paul hindi naman ngkakalayo ang edad natin.

"Pe-pero po kaibigan po kayo ni Senorito Martin." sagot ko.

"Kaibigan, oo, pero hindi mo ako amo." kumindat pa ito. "wag mo na akong po-in, nakakatanda. Kol?!". inabot nito ang kamay sa kanya na abot tenga ang ngiti nito.

Napatawa na rin siya. "Kol!" sabay abot niya rin sa mga kamay niya dito.

"Ay sorry, nakalimutan kong madumi ang kamay ko." agad niya binawi ng mabatid na galing sa pagbubungkal ng halaman ang kamay niya.

"ok lang di ako maarte." wika ni Paul na ligayang ligaya sa ka-inosentihan niya.

"Salamat Pa-Paul." bigkas niya na may pagka-asiwa.

At humalakhak na naman ito, "Ok lang, masasanay ka rin."

"Napapansin ko, mahilig ka sa mga halaman Ysabella." ani nito saka kumilos palapit sa kanya at umupo na rin ito paharap sa kanya.

Bigla nailang si Ysabella, kasi hindi siya sanay sa mga ganitong asta. Sanay siya kay Martin na masyadong aloof, di nakikihalubilo. Iba si Paul, parang magiging magkasundo sila.

"Tok." tunog yon ng kanyan noo na pinitik ni Paul. Natulala na naman siguro siya. Nakakahiya.

"Aray ko!". Daing ko para pagtakpan ang hiya na naramdaman ko.

"Woa. Ang cute mo talaga!". Sabi ni Paul na napapalatak sa paghanga para sa kanya.

"Masakit kaya." naisip niya bigla na gantihan ito. Bigla niya pinahiran ito ng lupa sa mukha. Tumawa siya kaso biglang nablangko ang mukha ni Paul sa nangyari.. Naku mukhang nagalit yata sa akin kaya tumigil siya at natahimik.

Umalingawngaw na naman ang tawa nito ng makita siyang tumigil. "Hahaha. You're amazing!." sinapo nito ang ulo niya at ginulo ang buhok.

"I like you Ysabella." sabi ni Paul.
Can we be an official friend?".

Namangha na naman siya kasi si Paul na mayaman, na gwapo makikipagkaibigan sa kanya.

"oo naman po."

"Ok. Good then."

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

Hello ano po masasabi niyo sa chapter na ito?.

Thank you guys.