Sweet Creature (l.s.)

-H10-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik word wakker van een deur die openslaat. Ik open lichtjes mijn ogen en voel warmte door mijn hele lichaam. Als een extra positieve laag. Als ik daadwerkelijk mijn ogen open, zie ik dat ik redelijk dichtbij Harry lig. Althans, ik lig zijn richting op en mijn hand ligt op zijn arm, welke langs zijn lichaam naar beneden ligt. Ik schrik op en trek mijn hand direct terug, gelukkig voordat hij wakker is, hij heeft namelijk nog zijn ogen gesloten en zijn ademhaling gaat rustig op en neer. Dan dringt het tot me door dat ook de slaapkamerdeur open ging. Ik ga snel rechtop zitten en kijk naar de keuken waar ik Zayn zie staan. "Goedemorgen,' zeg ik voorzichtig, in de hoop dat hij niets heeft gezien. "Goedemorgen,' begroet Zayn op een vrolijke toon, maar zacht, zodat Harry niet wakker wordt. "Lekker geslapen?" Vraagt hij. Nog voordat ik kan antwoorden, hoor ik een harde ringtoon door de kamer galmen. Hij is niet van mij, of van Zayn. Dan beweegt Harry zich langzaam en reikt naar zijn telefoon die op de grond ligt naast de slaapbank. "Hi met Harry', zegt hij slaperig met een krakerige ochtendstem. Er wordt wat gezegd aan de andere kant, wat Harry laat schrikken, het doet hem namelijk direct rechtop zitten aan de zijkant van het bed."Ja, sorry tuurlijk,' zegt hij, voordat hij ophangt en me aankijkt. De blik in zijn ogen verraad niks goeds en dat maakt me nerveus. "Wat is er Harry?" "Ik was het helemaal vergeten, vandaag gaat mijn vliegtuig terug om 18:00 uur. Ik heb morgen een show in London', zegt hij, en wendt vervolgens direct zijn blik af. Ik ben teruggenomen door zijn woorden en kan geen woorden uitbrengen. Ik wil helemaal niet dat hij weggaat. Het gevoel dat ik bij hem krijg als hij er is, staat gelijk aan blijdschap en gelukkigheid, maar wat als dat niet vervuld kan worden? "G-Ga ik je ooit nog zien?" Stamel ik. Harry's wenkbrauwen gaan naar elkaar toe en komt op me af gelopen. Hij blijft voor me staan en glijdt met zijn hand van de bovenkant van mijn arm naar beneden, hierbij stop hij bij mijn hand en houdt deze vast. Een beweging en gevoel waar ik normaal van zou schrikken, waar ik me voor zou afsluiten of voor zou wegrennen. Echter zijn nu mijn gedachten gevuld met angst om hem niet meer te zien. Hoe kan ik iemand die ik nog maar een week ken, zo erg gaan missen? Ik voel het namelijk nu al. Het verlangen naar die persoon. Hij had me in het restaurant verteld dat hij langer dan een maand op tour gaat, wat me achteraf laat huiveren. Een maand. "Lou, please, denk niet zo. Laten we zorgen dat we contact blijven houden. Ik kan je niet missen', zegt Harry, de laatste zin extreem zacht, waardoor ik hem nog net kan opvangen. Harry laat mijn hand los en trekt me in een stevige knuffel. Zijn lichaam omhelst mijn kleine lichaam en mijn armen houd ik strak tegen zijn rug opgetrokken. Ik adem zijn geur diep in en dan voel ik tranen prikken achter mijn ogen. Niet huilen. Niet huilen. Niet huilen. Vervolgens geef ik op, als een traan mijn oog uitspringt en langs mijn wang naar beneden glijdt. Als ik me uit de knuffel trek, zie ik Zayn ons met redelijk grote ogen aankijken, maar mijn ogen zijn op Harry. Hij glimlacht zacht en voorzichtig, alsof hij niet weet welke uitdrukking bij zijn emotie past.

Harry heeft al zijn spullen ingepakt en zit op de bank uit het raam te kijken. Ik ga naast hem zitten. Zayn heeft Lottie meegenomen de stad in, omdat hij weet dat Harry en ik heel even tijd samen nodig hebben. Dat vind ik zo fijn aan Zayn, hij kan altijd goed de situatie inschatten en weet wat ik nodig heb op bepaalde momenten als bijvoorbeeld deze. "Harry,' begin ik voorzichtig, 'ontmoet je in elk land wel iemand, waar je vervolgens contact mee probeert te houden? Voor elk land een persoon om te tijd te doden?" Ik probeer me groot te houden, maar toch voelt dit zo gevoelig aan. Het is een vraag die al een paar dagen in mijn keel aan het branden is om te stellen. Hij kijkt me wat geschrokken aan. "Lou, i-ik...,' stamelt hij. Hij slaakt een zucht en verandert van positie, alsof hij meer grip probeert te krijgen, op de bank of op de situatie is voor mij onduidelijk. "Ja, ik ontmoet in elk land mensen, maar dat is niets te vergelijken met jou. Daarbij dood ik bij jou geen tijd, maar besteed ik die juist het beste. Je bent zo'n prachtig persoon, je kwetsbaarheid en je ingetogenheid maakt je bijzonder. Terwijl en tegelijk dan ook zo vrolijk en positief in het leven staat. En ik ga niet proberen om met je contact te blijven houden. Ik ga het daadwerkelijk doen." Mijn angst is weggenomen en opgevuld met warmte en tevredenstelling. Harry slaat zijn twee grote armen om me heen en beweegt met zijn hand door mijn haren heen. Het maakt me rustiger. Ik houd mijn ogen gesloten en nestel me in tegen zijn nek. Dit ga ik missen. Het gevoel van veiligheid en thuis zijn. Ik glimlach.

Zayn komt binnen lopen. Ik kijk hem verbaasd aan als ik hem alleen zie binnenlopen. "Ik heb Lottie afgezet bij het station', zegt hij. Ik knik. "Dankje Zayn." Zayns hele gezicht ontdooit, waarna hij naar me toeloopt en een kleine knuffel geeft. "Lou, gaat alles goed?" Ik glimlach en knik. Het komt allemaal goed.

"Wat moet je allemaal doen daar?" Vraagt Zayn aan Harry, als we nog even aan de tafel gaan zitten. "Als ik daar kom, ben ik van plan om een nieuw lied te schrijven. Ik ben bezig met mijn nieuwe album en ik heb inspiratie opgedaan hier,' begint hij, 'verder heb ik in Londen een show en daarna in Liverpool. Het ligt eraan hoe snel mijn album af is. Als het binnenkort af is, ga ik touren." Dan kijkt hij naar de klok. 15:30 uur. "Ik moet gaan." Hij zucht lichtjes en kijkt me bescheiden aan. Zayn loopt even naar de slaapkamer om ons onze tijd te geven. We staan op van de stoel en geven elkaar een brede knuffel. Ik houd hem stevig vast, alsof ik hem hier wil vasthouden. Pas na zeker een minuut laten we elkaar los en zet ik een stapje achteruit. "We hebben elkaars nummer, we gaan veel bellen en ik kom zo snel mogelijk weer,' zegt Harry. Ik knik, pak mijn telefoon en zoek naar Harry's nummer. "Is het deze?" Vraag ik als ik een nummer voor me pak. Harry knikt. Ik verander zijn naam naar Hazza, met een groen hartje erachter. Harry glimlacht. "Waarom groen?" "Doet me denken aan je ogen." Dan pakt Harry ook zijn telefoon en verandert mijn naam naar Louis met een blauw hartje. We glimlachen beiden en ik trek Harry nog in een laatste knuffel. Zayn komt de slaapkamer uitlopen. "Je moet echt gaan Harry, anders mis je hem', zegt hij. Harry knikt en trekt zich terug. "Ik ga je missen, Lou', zegt hij zacht, wat weer de tranen doet prikken achter mijn ogen. Maar ik ga me er niet aan toegeven. Ik moet me sterk houden.  "Ga nu maar voordat je hem mist,' zeg ik dus zo zelfverzekerd mogelijk. Harry knikt en zet een stap naar achter, direct voel ik de warmte wegtrekken. Zodra Harry de deur uitstapt zonder terug te kijken, voel ik me slap en leeg. Dan beginnen de tranen te glijden over mijn wangen. Zayn slaat zijn armen om me heen. "Het komt goed, Lou."

_____________________________