-H101-

1.7K 38 18
                                    

P.O.V. Louis Tomlinson

"Ollie?" Ik loop naar zijn kamer toe, met een gesloten deur. Ik hoor muziek uit zijn kamer galmen, waarna ik maar zijn deur open doe. Hij zit aan zijn bureau in zijn pyjama en schetst wat in zijn schetsboek. Ik kom bij hem staan en kijk naar wat hij aan het tekenen is. Het is een grote boom, waar alle blaadjes vanaf zijn gevallen en daardoor de takken kaal zijn. Een grote uil klappert zijn vleugels vanaf de tak, terwijl bepaalde andere takken bedekt zijn met vogels. Voorzichtig, zodat hij niet schrikt, leg ik mijn hand op zijn schouders. Hij kijkt op naar mij. "Hi pap." "Het ziet er prachtig uit." Hij glimlacht. "Thanks, ik vind hem niet zo, eigenlijk." "Waarom?" Hij legt zijn pink op een vogel rechtsboven. "De maten kloppen niet." Ik frons licht en kijk naar de vogel en ik snap wat hij bedoelt. "Het valt nauwelijks op in de hele tekening." Hij haalt zijn schouders op. "Je weet dat het maandag is hè?" Zeg ik dan, waarna hij me met grote ogen aankijkt. "Echt? Shit. Hoe laat is het?" "9 uur, ik wilde net naar mijn werk gaan." "School begon half 9. Ik red het nooit meer voor het tweede uur." "Hoe laat begint dat?" "Kwart over 9." "Zal ik je snel brengen? Over vijf minuten ben je klaar goed?" Snel knikt hij. "Thanks, pap." Ik loop zijn kamer uit en pak vast de autosleutels, waarna ik voor ons beiden vast jassen pak.

P.O.V. Olivier Tomlinson

"Thanks, pap." Ik geef hem snel een knuffel en ren met mijn tas de auto uit. Het is 8:20 als ik de school in loop en ik weet dat ik al iets te laat ben. Snel gooi ik mijn onnodige boeken in mijn kluisje en dan loop ik naar mijn Engels lokaal. Zodra ik het lokaal open, glimlach ik voorzichtig naar de docent. "Mag ik gaan zitten?" Ze knijpt haar ogen tot spleetjes. "Prima,' ik loop direct door, totdat ze haar zin verder afmaakt, 'maar uiteraard heb jij je huiswerk gemaakt, toch?" Voorzichtig draai ik me weer om en ik knik langzaam. "Uiteraard." Ik hoor wat vrienden van me lachen. "Dan mag je voorin de klas komen en je presentatie doen." Ik gooi mijn tas naar de tafel, vanaf zeker twee meter afstand en ga dan vooran de klas staan. "Okay. Ik ga jullie wa-" "Olivier, je zit in Engels, niet in Nederlands. Praat dus ik het Engels." "U praat ook niet in het Engels,' zeg ik, waardoor ik de klas hoor lachen. "Well, alright then. Now talk in English please." Ik zucht en begin dan te praten over van alles en nog wat in het Engels. Ik begin over wat ik deze week heb gedaan en vertel over mij broer en zusje en twee vaders, waarna ik eindig over mijn hobbies. Dan bedank ik voor de aandacht en kijk ik naar de docent aan, wie me met grote ogen aankijk, terwijl de rest van de klas lacht. "Olivier, je moest in één zin vertellen hoe je de toekomst zal zien. Bedankt voor je 5 minuten presentatie, maar één zin was genoeg geweest. Ga maar weer zitten." "Oh." Ik loop weer terug naar mijn plek en hoor mijn vrienden toelachen.

Zodra de bel gaat voor pauze, pak ik mijn tas op en loop ik met vier van mijn vrienden het lokaal uit, terwijl we wat praten over voetbal. Zodra we de gangen doorlopen, knipoog ik naar wat meiden wie hun ogen flirterig op mij leggen. Verschillende vrienden van mij komen bij me lopen en begroeten me met een handshake. "Vanavond feest bij Nick, kom je?" Ik haal mijn schouders op. "Prima, ik weet niet of ik mag. Het is maandag." "Kom gewoon, desnoods slaan we morgen over." "Ik vraag het wel aan mijn ouders." Ze knikken en dan zie ik Amy alleen door de gang lopen. Ik frons licht. "Ik zie jullie zo, okay?" Zeg ik dan en geef een paar een handshake, voordat ik wat vooruit ren en mijn arm om Amy heen gooi. "Hey zusje." Ze kijkt wat verward om zich heen en richt haar ogen dan op mij. "Hoi Ollie. Wat is er?" "Niks hoor, ik wilde gewoon even bij mijn zusje lopen." Ze fronst en rolt dan haar groene ogen. "Je hoeft echt niet op me te letten ofzo hoor. Dat de hele school jou kent, betekent niet dat ik constant met iemand hoef te lopen." Ze slaat mijn arm van haar af en loopt weg, waarna ik zucht en vervolgens kloppen op mijn schouders voel. "Alles goed met haar?" Lacht Lucas, mijn beste vriend. Ik haal mijn schouders op. "Denk het. Ze doet soms gewoon raar en praat niet met me." Lucas lacht. "Meiden." Ik lach mee en klop een paar keer op zijn schouder.

Sweet Creature (l.s.)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu