Sweet Creature (l.s.)

-H89-

P.O.V. Louis Tomlinson

"Cadeautjes!" Roept Gemma blij om negen uur. Daisy en Phoebe krijgen een lach op hun gezichten, wat me automatisch laat glimlachen. Onder de boom liggen een redelijk aantal cadeautjes, waar die van mij nog niet bijliggen. "Ik moet nog de cadeautjes pakken,' zeg ik dan en sta op van de bank. Ook Harry staat op. "Die van mij ook." Zodra we weer beneden komen, leggen we onze cadeautjes ook onder de boom, waar onderhand al een stukje meer ligt. "Wie begint er?" Vraagt Daisy, wie veel te enthousiast is. "Ik denk dat Louis in ieder geval mag beginnen met het uitpakken van iets, omdat het zijn verjaardag is,' zegt Anne. "Mag ik hem eerst iets geven?" Vraagt Harry dan, wanneer ik hem verbaasd aan kijk. "Dus ik mocht jou niks geven, maar jij mij wel?" "Van wie mocht je hem niks geven?" Vraagt mijn zus. "Van Harry zelf niet." "Maar jij bent jarig,' zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Het maakt niet uit, ik heb toch wat voor je." Nu fronst hij. "Je had het beloofd." Ik schud mijn hoofd. "Jawel, die avond dat ik zei waarom,' zegt hij. "Ik heb het uiteindelijk niet beloofd, want... er kwam wat tussen." Dan herinnert Harry de situatie en rust zijn blik, alleen om vervolgens weer te fronsen. "Dat deed je expres om die reden?" Ik haal mijn schouders op en glimlach, waarna hij op staat om zijn cadeautje onder de Kerstboom vandaan te halen. "Deze is voor jou, Lou,' zegt hij, wat ik dankbaar aanpak. Het is mooi ingepakt in het zwart met een rode strik er om heen. Ik glimlach en maak de strik los, waarna ik het bakje open. Een klein briefje komt tevoorschijn. "Mag ik dit hardop lezen?" Vraag ik. Harry knikt, waarna ik het briefje oplees. "Lieve lieve Louis, ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik jou heb mogen leren kennen. Ik geniet van elk moment en kijk uit naar elk moment die nog komen zal. Er zijn zoveel dingen aan jou, die jou zo bijzonder maken. Je empathie, optimisme, zorgzaamheid, vrolijkheid, hoe je altijd iets nieuws wil proberen en open staat voor nieuwe dingen en je doorzettingsvermogen en intelligentie etcetera. Dit al maakt je tot wie je bent en dat is een van de mooiste personen die ik ooit heb ontmoet. Één van de mooiste personen in mijn leven, wie ik tot mijn grootste geluk mijn vriendje mag noemen. Je zal altijd mijn gouden engel blijven van wie ik ontzettend houd en ik kan niet wachten om mijn toekomst met jou te delen." Zodra ik het op gelezen heb, prikken tranen achter mijn ogen door de mooie woorden. Een glimlach staat op mijn gezicht en een kleine brok is gevormd in mijn keel, wat me laat zoeken naar woorden. Ik draai me om richting Harry en sla mijn armen om zijn lichaam heen, waarna hij me vasthoudt, door zijn armen over mijn rug te leggen. Ik glimlach tegen de huid van zijn warme nek. "Dankje, Haz." Dan laat ik hem weer los en maak snel de traan droog die toch over mijn wang had gelopen. Harry gebaart naar het bakje om aan te geven dat ik verder moet kijken, wat me kort doet fronsen, omdat ik dacht dat ik mijn cadeau al had gehad, ik ben hier namelijk al zo blij mee, dat ik niets anders hoef. Woorden hebben zoveel meer betekenis dan wat dan ook. Toch volg ik Harry's handgebaren en kijk in het bakje, waar een inktpotje ligt. Het is een klein potje met zwart inkt. Ik bekijk hem goed van alle kanten en frons licht. "Om te beginnen met schilderen en schrijven?" Vraag ik, waarop Harry lacht en zijn hoofd schudt. "Je had me verteld dat je nog een tatoeage wil een paar weken geleden toen we het daarover hadden. Dus ik dacht...,' zegt hij. Bij zijn woorden, open ik van verbaasdheid mijn mond en kijk ik hem met grote ogen aan. "H-harry..." "Als je het niet meer wil, snap ik het hoor. Je moet het eerlijk zeggen." Ik schud snel mijn hoofd. "Dat is het niet het is gewoon zo duu-" "Het is een cadeau voor jou Lou en ik wil dat je het aanneemt als je het wil." Hij kijkt me aan met een kleine glimlach en dan glimlach ik ook. Het is zeker een mooi cadeau en ik wil zeker nog een tattoo, maar het is best wel duur. Dat maakt ook dat ik wat twijfel. Echter zie ik ook hoe graag Harry wil dat ik zijn cadeau aanneem. Daarnaast wil ik ook echt nog een tatoeage en lijkt het me leuk om die met Harry te zetten. Dan glimlach ik en trek hem opnieuw in een knuffel. "Dankjewel, Harry." "Dus je doet het?" Vraagt Lottie. Ik knik en ontkoppel me van de knuffel. "Mij lijkt het al een tijdje leuk om een nieuwe tatoeage te nemen." Mijn moeder glimlacht. "Heb je al een idee wat voor een?" Ik schud mijn hoofd en draai me weer om naar Harry. "Wil je me daarbij helpen?" Vraag ik. Hij knikt en glimlacht, waarna ik opsta. "Mag ik er dan nu ook een geven aan Harry?" Vraag ik. Er wordt ingestemd en ik pak het kleine tasje op, die ik aangeef aan Harry. Ook Harry pakt eerst het briefje wat erbij ligt en hij kijkt me aan voor goedkeuring, die ik hem geef, waarna hij de brief opleest. In de brief vertel ik over de bijzondere momenten die we gedeeld hebben, maar ook over de minder leuke momenten, maar waar we ons toch doorheen geslagen hebben en dat dat ook maakt dat ik vertrouwen heb in de toekomst. Ook vertel ik over het feit dat hij me heeft laten realiseren dat het niet erg is om op jongens te vallen en dat het niet erg is om jezelf te zijn. Ik vertel hem hoe hij me heeft laten zien hoe mooi het leven is, wat me nieuwsgierig maakt hoe mooi ons leven eruit zal zien samen. Het is zeker een langere brief dan dat Harry mij geschreven had. Het is in totaal een anderhalf kantje, maar ik had geen informatie weg kunnen laten. Zodra hij klaar is met de brief, verspilt hij geen tijd meer en duikt direct mijn armen in. Hierdoor heb ik geen zicht op zijn gezichtsecxpressie, maar ik krijg snel mijn antwoord als ik een kleine natte plek in mijn nek voel. Ik glimlach en aai hem lichtjes over zijn rug. Zodra hij weer uit mijn armen gaat, veegt hij zijn wangen droog met zijn mouw. "Okay Harry en nu moet je het cadeautje aannemen goed?" Hij knikt voorzichtig en haalt op mijn gebaar twee kaarten uit het tasje. "Efteling,' leest hij voor. Omdat hij waarschijnlijk niet weet wat het is, omdat hij uit Londen komt, vertel ik het. "Het is een van de grootste pretparken in Nederland. In de Londen Eye zei je dat je ooit naar een pretpark wilde, maar dat ze dat niet hebben in Engeland." Hij kijkt me met grote ogen aan. "Dat weet je nog?" Ik knik. "Tuurlijk, ik weet alles nog wat je hebt gezegd tegen mij." Hij glimlacht en geeft me opnieuw dankbaar een knuffel. "Dankjewel, Lou." "Zullen we er nu maar eens eentje aan Daisy en Phoebe geven?" Vraag ik, waardoor ze direct opspringen en ze lopen naar de Kerstboom toe, waarna ze er eentje uitzoeken met hun naam erop. Daisy pakt een roze ingepakt pakje met een gouden strik eroverheen. "Voor Daisy, van Harry,' leest ze voor, waarna ze gaat zitten. Ook Phoebe pakt het cadeautje van Harry op, te zien aan hoe het ingepakt is, echter is het pakpapier bij Phoebe lichtblauw en heeft het een donkerblauwe strik. Ze gaan beiden weer zitten. "Mogen we hem openen?" Vraagt Daisy en zodra Harry knikt, maken ze de strik open en scheuren ze het pakpapier eraf. Hun gezichten lichten op en Daisy houdt een bepaald soort barbiepop omhoog van Elsa en Phoebe houdt er een op van Anna. "Deze wilde ik!" Roept Daisy en zowel zij als Phoebe rennen naar Harry om hem een grote knuffel te geven. "Dankjewel, Harry,' zeggen ze beiden schattig. Harry glimlacht naar ze, zowel als ik. "Kiezen jullie een cadeautje voor Gemma uit?" Vraag ik dan, waarna ze snel knikken en naar de Kerstboom toe lopen om een cadeautje uit te zoeken voor Gemma. Uiteindelijk pakken ze een klein doosje en zeggen ze: "deze is van mama."