Sweet Creature (l.s.)

-H81-

P.O.V. Louis Tomlinson

Zodra ik wakker word, voel ik me redelijk opgelucht dat Harry nog niet wakker is. Dat is ook best logisch, aangezien het pas acht uur is—best vroeg dus en zeker aangezien we best laat sliepen. Op de puntjes van mijn tenen trappel ik de kamer uit en sluit vervolgens voorzichtig de deur. Alles hier is goed verlicht door het witte licht wat van buiten komt. Ik ga voor het grote raam staan en zie hoe de vlokken uit de lucht blijven komen. Een klein laagje wit is verspreid over het gras en op de bomen, wat me doet glimlachen naar het mooie zicht. In ieder geval ben ik blij dat het hier binnen lekker warm is, wat vast onder andere komt door de goede isolatie. Ik loop de trap naar beneden en loop direct door naar de keuken.

Ik kijk fronsend de keuken rond. Ik was van plan om een ontbijt op bed te geven, maar dat is nu lastiger dan ik dacht. Ik kijk de koelkast in en ben blij dat we gisteren al wat boodschappen hebben gedaan, zodat we nu wat spullen hebben. Voorzichtig pak ik de doos met eieren uit de koelkast en leg die op het aanrecht. Op mijn telefoon zoek ik een recept op, die ik stap voor stap volg. Eerst klots ik vier eieren in een bakje, waar ik wat melk, peper en zout bij doe. Ik zet een pan op de inductie en zet hem aan op stand 6. Na een tijdje giet ik de eieren erin, wat knarsend geluid maakt in de pan, wat me laat fronsen. Dan realiseer ik me dat ik er iets van boter ben vergeten in te doen. Zal het erg zijn om het er nu nog bij te doen? Beter laat dan nooit, toch? Ik giet het vloeibare boter langs de zijkant van de pan, waar ik mee hoop dat het op een één of andere manier onder het ei zal gaan glijden. Echter word ik het tegendeel bewezen als ik zie hoe het ei vast blijft plakken aan de bodem van de pan. Zodra ik het probeer op te lossen, scheurt het ei in verschillende stukken. Dan geef ik het op en scheur het hele ei in allerlei kleine stukjes, wat me ook wel lekker lijkt.

Met een dienblad loop ik langzaam de trappen naar boven. Twee gevulde borden liggen op het blad, samen met twee koppen thee aan de zijkant. Ik leun mijn ellegboog op de deurklink en duw die naar beneden, zodat ik mijn handen aan het dienblad kan houden. Ik stap de kamer binnen en zie Harry nog met zijn ogen gesloten in het bed liggen. Ik glimlach en leg het dienblad op het nachtkastje naast het bed. Ik wil hem net licht wakker schudden als ik een beter idee krijg. Stil loop ik de kamer uit en ik loop een andere random witte deur binnen, die leidt tot een andere kamer. Ik kom aan in een lichte kamer door de hoeveelheid ramen erin en langs de muur staat een comfortabele bank. Verder staan er nog verschillende spullen. Alles is zo netjes opgeruimd dat ik me afvraag of Harry hier wel ooit is, echter is wel alles stofvrij. Ik loop naar het raam toe en open deze, waardoor de koude wind naar binnen waait, wat me kort doet huiveren als de wind de blote huid van mijn gezicht raakt. Ik steek mijn hand buiten het raam, waardoor meerdere sneeuwvlokken op mijn hand komen te liggen. Als ik er genoeg heb, sluit ik snel het raam en ren ik terug naar de kamer van Harry, om de vlokken geen tijd te geven om te smelten. Zodra ik weer stil de kamer ingeslopen kom, kniel ik me bij hem neer. Net als ik de sneeuwvlokjes op zijn wangen wil leggen, opent hij zijn ogen. Door de schrik geef ik een gil en uit reflex sla ik hem in zijn gezicht met de hand van sneeuwvlokjes. Ik sla mijn hand geschrokken voor mijn mond en kijk met grote ogen toe hoe zijn gezicht nat is van de sneeuw en een rode afdruk op zijn wang verschijnt van mijn hand. "Sorry sorry sorry!" Zeg ik snel, nog geschrokken. Hij kijkt geschrokken en enigszins verward om zich heen, waarna hij vervolgens zijn hand op zijn rode wang legt. Hij kijkt nog verward om zich heen en legt uiteindelijk zijn ogen op mij. Ik sta nog toe te kijken met mijn hand voor mijn mond geslagen. Dan begint Harry te lachen. "Wilde je me wakker maken door sneeuwvlokken in mijn gezicht te gooien?" Vraagt hij. Ik haal mijn hand weg van mijn mond, nu de schrik is afgenomen. "Niet helemaal, ik wilde ze niet op je gooien, maar op je leggen. Toen schrok ik opeens toen je je ogen opende en sloeg ik je. Sorry Hazza." Hij lacht weer en ik neem plaats op de zijkant van het bed, zodat ik beter voor hem zit. "Maar ik heb je ontbijt gemaakt, dus kan je me vergeven?" Ik glimlach er licht bij, waarop Harry licht fronst. "Ik ben niet boos op je." "Dus ik kan je slaan zonder dat je boos wordt?" Harry lacht en haalt zijn schouders op, waarna hij rechtop gaat zitten. "Als je het niet expres doet." Ik knik en denk na hoe Zayn me al lang terug geslagen zou hebben. En hard ook. "Maar wat heb je gemaakt?" Vraagt hij nieuwsgierig. "Kijk!" Zeg ik dan enthousiast en pak een bord van het dienblad. Hij gaat goed rechtop in het bed zitten en neemt het bord van me aan. "Louis, dit ziet er echt fantastisch uit." Ik glimlach en ben er zelf ook behoorlijk trots op. "Niet aan de onderkant kijken, dat is verbrand,' zeg ik snel en neem dan het andere bord, waarna ik naast hem ga liggen in het bed. "Eet smakelijk, Haz." "Eet smakelijk, Lou."