Sweet Creature (l.s.)

-H50-

P.O.V. Louis Tomlinson

Na het eten lopen Eva en ik naar boven om alvast een bed voor mij klaar te leggen. Als we alles hebben klaargelegd, gaan we zitten op het zachte matras. "We moeten binnenkort weer echt wat met de hele groep gaan afspreken,' zegt Eva. Ik knik en wend mijn blik even naar de grond. "Het komt wel goed tussen jou en Zayn. Jullie kennen elkaar al zo lang,' zegt Eva met een glimlach. Ik knik en weet ergens ook wel dat het goed gaat komen, maar ik weet op dit moment niet hoe Zayn en ik dit onder ogen gaan komen. "Vind jij dat Zayn gelijk heeft?" Vraag ik voorzichtig om te weten wat Eva's perspectief is. "Ik snap Zayn wel, want alles met Harry en zo, al je irritaties gooi je wel uit naar Zayn, omdat je vooral hem constant ziet. Maar Zayn had het niet zo acuut moeten zeggen." "Sorry het was niet mijn bedoeling,' zeg ik. Eva knikt. "Weet ik. Ga je het nu helemaal opgeven?" Vraagt ze traag, waardoor de woorden bij me inzinken. "Wat denk jij wat ik moet doen?" Vraag ik. "Ik vond jullie het leukste koppel ooit." Wat me normaal had laten blozen, een glimlach op mijn gezicht had getoverd of haar een duw had gegeven omdat ik me schaamde. Niet meer. Mijn mondhoeken blijven omlaag en ik sla mijn ogen neer, alhoewel het me wel ergens moed geeft om niet te stoppen. "Weet je wat je kan doen,' begint Eva en gaat rechtop zitten, 'jij hebt net gebeld en hij zei dat hij op dat moment niet kan bellen. Je geeft hem drie dagen om wat van zich te laten horen, al is het iets als: ik bel je later. Gewoon om te laten zien dat hij nog aan je denkt. Dus nu wacht je 3 dagen. Als Harry iets van zich laat horen, goed. Zo niet, dan laat je het liggen,' zegt ze. "Deal?" "Deal."

"Weet je het zeker?" "Ja, ik ga snel voordat ik van gedachten verander,' zeg ik, voordat ik uit Eva's deur stap. Het is de volgende dag. We hebben nu een week niks te doen op school, althans geen colleges. We kunnen natuurlijk altijd aan het project beginnen dat we hebben uitgekozen, maar Eva heeft gezegd dat we er volgende week mee kunnen beginnen, aangezien we meer dan genoeg tijd hebben. Het is nu 3 uur in de middag en vanochtend heb ik een plan gemaakt voor wat ik vandaag ga doen. Ik ga eerst naar Zayn om hopelijk onze ruzie op te lossen. Vervolgens ga ik naar Utrecht om weer even langs mijn familie te gaan, aangezien ik het nu rustig heb met school. Dag 1 van het 'Harry plan', hoe Eva en ik het hebben genoemd, gaat vandaag in. Ik hoop met heel mijn hart dat Harry mij een appje stuurt deze drie dagen. Zo niet, moet ik het erbij laten. Niets wat ik meer kan doen dan, het is verschrikkelijk om niks te kunnen doen. Maar dit keer moet ik het echt aan Harry overlaten; ik hoop dat hij de goede beslissing maakt.

Als ik voor de deur sta, twijfel ik. Ik heb de keuze om naar binnen te gaan, aangezien ik de sleutel heb. Maar dan kom ik misschien te opdringerig over, misschien wil Zayn helemaal nog niet met me praten. Ik ga voor optie 2 en bel aan. Na een paar seconden, gaat de deur open en sta ik oog in oog met de jongen. "Ik was zo ongerust!" Zegt hij en trekt me in een knuffel. Verbaasd knuffel ik hem terug. "Waar was je?" "Bij Eva." Zayn knikt en trekt me mee naar binnen. "Dus?" Vraag ik voorzichtig. "Zullen we gewoon even praten?" Stelt Zayn voor. Ik knik tevreden. Dit is altijd zo fijn aan Zayn, we hebben nooit lang ruzie; we praten het altijd goed uit. "Begin jij maar,' zeg ik als we beiden tegenover elkaar aan de tafel zitten. Zayn knikt. "Sinds het, je-weet-wel, met Harry,' begint hij, terwijl hij wat onzeker aan de achterkant van zijn nek krabt, 'ben je gewoon niet helemaal meer jezelf: je wordt sneller geïrriteerd en richt dat dan af op mij, omdat ik je huisgenoot ben,' maakt hij af. Ik knik en wend mijn blik af naar de grond, ik schaam me ervoor, Zayn verdient dat niet. "Sorry Zayn, het was nooit mijn bedoeling geweest." "Weet ik,' glimlacht hij. "Ga jij maar verder." Ik knik. "Nou, uhmm, ik vind het zelf ook allemaal een rotsituatie, dus ik vind het niet fijn om over te praten en zoek het liever zelf even uit. Daarbij vind ik het dan niet fijn als er iemand is die dan constant ernaar vraagt,' zeg ik. "Sor-" probeert Zayn zich te verontschuldigen, maar ik onderbreek hem. "Dat vond ik althans. Nu maakt het niet meer uit. Ik vind het niet erg meer om erover te praten, ik wil je ervoor niet meer buitensluiten,' zeg ik met een zwakke glimlach. Zayn geeft een glimlach terug en vraagt: "Heb je al een oplossing?" Ik knik gefronst. "Ik heb nu alles gedaan wat ik kon, en ik kan Harry niet bevelen om weer naar me te komen. Dus dit keer laat ik het afhangen aan hem. In deze drie dagen-met vandaag als dag 1-moet Harry iets van zich laten horen, door een appje of te bellen. En anders niet." Zayn knikt. "Dat klinkt goed, Lou." Ik knik en geef een glimlach.

Ik sta voor het huis van mijn ouders als ik op de deur klop. Er doet na één minuut, nog steeds niemand open. Ik klop nog een keer aan en na een paar seconden komt er een silhouet aanlopen. "Ja, ja, ik ben er al,' moppert een stem, welke ik als de stem van Lottie herken. De deur wordt van het slot gehaald en vervolgens doet de persoon open. Lottie staat voor me met een vrij wit gezicht en kringen onder haar blauwe ogen. "Hey Lou,' zegt ze vrolijk. Ik glimlach en geef haar een knuffel. We lopen samen het huis in en het is stil en rustig. "Waar is iedereen?" Vraag ik verbaasd. "Het is dinsdag, duuh. Iedereen is naar school en werk,' zegt ze. Ik knik lachend, tuurlijk. "En jij?" Vraag ik. "Kijk hoe brak ik eruit zie, ik ben ziek,' zegt ze wijzend naar zichzelf. "Daar heb je geluk mee, want anders was er niemand thuis,' zegt ze erachter aan. Ik knik en kijk Lottie bezorgd aan. "Wil je wat thee?" Vraag ik. Lottie knikt en ik loop naar de keuken. Ik zet het water op en pak ondertussen vast twee theekoppen. Daarna knip ik wat verse mint af van de plant die op het aanrecht staat. Ik doe bij ieder een takje mint erin en schep er wat honing over heen. Als de water gekookt is, giet ik het kokende water in de kopjes en deze neem ik mee naar de woonkamer, waar Lottie zit. Ze neemt hem dankbaar aan en zet hem eerst even op de tafel voor haar, aangezien het zo heet is. "Hoe gaat het met je? Behalve dan dat je nu ziek bent,' vraag ik. Lottie haalt onverschillig haar schouders op. "Prima, met jou?" "Ook goed,' zeg ik, zonder dat ik zin heb om het hele verhaal uit te leggen. Lottie knikt en verbergt haar gaap met haar hand. "Wil je even slapen?" Vraag ik. Lottie knikt en laat haar hoofd zakken om mijn schouder. Ik leg een zacht kussen op mijn schoot en verplaats Lotties hoofd naar mijn schoot, een stuk comfortabeler. Ik pak het dekentje naast me en spreid deze over haar heen. Lottie glimlacht met haar ogen dicht, terwijl ik kleine bewegingen maak met mijn hand door haar haren.

Na een tijdje, gaat de deur open en zie ik mijn moeder door de deur stappen. Ze krijgt een lach op haar gezicht, net als ik en wil haar eigenlijk een knuffel geven, echter wil ik Lottie niet wekken, wie nog op mijn schoot ligt. Mijn moeder loopt naar me toe en geeft me voorzichtig een knuffel door over Lottie heen te buigen. Ze gaat op de stoel, schuin tegenover me zitten. "Blijf je slapen?" Vraagt ze. Ik knik. "Hoe laat is het?" Vraag ik. Nadat ze haar horloge heeft gecheckt antwoordt ze: "zeven uur." "Waar is iedereen?" Vraag ik verbaasd, aangezien om zeven uur wel iedereen uit school zou moeten zijn. "Phoebe en Daisy zijn bij vriendinnen eten. Felicite en papa waren in Den Bosch maar die komen elk moment terug,' zegt ze zacht, zodat Lottie niet wakker wordt. Ik voel langzaam wat beweging op mijn schoot en als ik mijn ogen richt op Lottie zie ik hoe ze langzaam overeind krabbelt. "Hi,' zegt ze, terwijl ze door haar ogen wrijft. "Hey, Lot, hoe gaat het?" Vraagt mijn moeder. "Beter, maar nog steeds niet helemaal." "Heb je trek?" Vraagt mijn moeder aan Lottie. "Nee." Op dat moment vliegt de deur open en komen mijn vader en Fee lachend binnen. "Lewis!" Roept mijn jongere zusje blij. Ik steek mijn middelvinger lachend op. "Nou, Louis!" Zegt mijn moeder, wijzend op mijn middelvinger. Ik negeer het en geef Felicite een knuffel, vervolgens ook mijn vader. "Blijf je slapen?" Vraagt mijn vader, waarop ik als antwoord knik.

________________________________
Even voor jullie idee hoeveel jullie nu hebben geleden (als je alles tot nu toe hebt gelezen); dan zit je op ongeveer 360 'normale boekbladzijden'. Ik dacht misschien leuk om te weten ofzo, haha idk :)).
-
Fijn carnaval voor als je dat viert! :))