Sweet Creature (l.s.)

-H16-

P.O.V. Louis Tomlinson

Samen met Harry loop ik richting het cafeetje waar we hebben afgesproken met de groep. Ik voel dat ik me nerveus voel over het vertellen dat ik plotseling naar Londen ga samen met Harry. Ze weten allemaal dat ik bijna nooit op vakantie ga en als ik ga, met de auto. Ook weten ze dat het voor mij lang duurt om iemand te vertrouwen en het niks voor mij is om iemand slechts twee weken te kennen en vervolgens met die persoon weg te gaan naar een ander land. Echter voelt het voor mij zo normaal, want het is niet zomaar een persoon—het is Harry.

We komen aan bij het cafeetje en ik zie hoe de rest al zit aan een grote tafel, met nog twee vrije plekken naast elkaar. Ik ga met mijn hand mijn arm over en slik luid. "Ik wil het ook wel zeggen', zegt Harry zacht, nog voordat we aankomen bij de tafel. Ik schud mijn hoofd. "Dat hoeft niet." Harry knikt en laat een glimlach zien. We komen aan bij de tafel. "Hi!" Begroet ik, waardoor ze ons opmerken. Ze begroeten ons vrolijk terug en we gaan zitten aan de tafel.

We zitten er al een tijdje en het is zeker gezellig, maar toch zoek ik steeds naar een punt waarop ik mijn verhaal kan doen, omdat het al redelijk laat in de middag begint te worden en we zo snel mogelijk een vliegtuig willen pakken. Maar ik kan het er niet zomaar ingooien, althans dat voelt dan niet goed aan. Zodra een gesprek is afgerond, ben ik van plan het te gaan zeggen. Ik kijk even Harry's kant op om toch om hulp te vragen. Hij knikt en zegt: "Ik moet vanavond terug naar London." De groep krijgt een teleurgestelde expressie. "En ik ga mee', voeg ik toe. Even wordt niks gezegd en kijken ze slechts bewonderd toe. "Wat!? Voor hoe lang?" Vraagt Zayn geschrokken. "Niet lang. Gewoon als een kleine vakantie." Zayn glimlacht dan en knijpt hierbij zijn ogen samen. "Leuk Louis. Ik ben blij voor je', zegt hij dan, wat me doet glimlachen. "Ja, echt leuk! Stuur ons foto's he!" Knipoogt Eva, waarop Emma toevoegt: "niet alleen van de stad, maar ook van jullie samen." Ik moet lachen en knik als antwoord. "Zal ik doen." "Echt tof man, veel plezier!" Zegt Tom. "Ik ben jaloers', lacht Sara. "Wat gaan jullie allemaal doen in Londen?" Ik haal mijn schouders op en kijk naar Harry, of hij het antwoord kan geven. "Ik moet eerst naar de management en ik heb ook een concert in Liverpool, maar verder laat ik Louis natuurlijk de stad zien,' zegt hij en vervolgens delen we een glimlach. "Klinkt leuk!" Wordt gereageerd. "Ik ga dan zo naar huis en spullen inpakken, want dan gaan we direct weg', zeg ik. Zayn knikt. "Ik help je wel." Ik glimlach dankbaar. "Hoelaat gaat het vliegtuig?" Vraagt Brandon. "Ik heb net gehoord dat de management twee tickets heeft geregeld voor een vliegtuig dus we kunnen het beste proberen om die van 20:00 uur te halen', zegt Harry. "Okay, laten we om 17:30 uur vertrekken." Harry knikt op mijn voorstel. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 16:00 uur is. "Zullen we gaan Zayn?" Vraag ik, waarop hij knikt. We staan allemaal op, waarna ik van ieder een knuffel ontvang. "Heel veel plezier Harry en Lou." "Dankje, Eef." "En niet vergeten de foto's te sturen!" Roept Sara nog na als Zayn, Harry en ik weglopen. Ik lach en roep terug, 'Ik zal het niet durven te vergeten!"

Het is 17:15 en Harry en ik staan bij de deur klaar om te vertrekken. "Ik ga je echt missen Zayn', zeg ik. Zayn knikt en kijkt betreurd. "Ik heb je nog nooit een week niet gezien, sinds we samenwonen', zegt hij, wat me laat realiseren dat we al een jaar samenwonen. "Vergeet niet de was en vaatwasser te doen. Oh, en goed eten!" Grap ik, wat Zayn laat lachen. "Ik ga je echt missen', zegt hij uiteindelijk. "Ik blijf niet lang weg." "Dat is je geraden ook', lacht hij. Ik lach mee en geef hem een laatste knuffel.

Harry en ik komen eindelijk aan op Schiphol. Het is al 19:15 en we moeten erg opschieten. We hadden niet gerekend op file en stonden hier zeker 45 minuten in. We lopen dus snel schiphol door. We blijven stilstaan voor een bord wat aangeeft bij welke gate we moeten zijn. "Harry!" Roept een meisje achter ons, wat Harry doet omdraaien en ik ook even snel nieuwsgierig kijk, voordat ik mijn aandacht weer op het bord leg. "Gate 18! We moeten snel zijn." Maar zodra ik Harry niet naast me zie staan, kijk ik naar achteren. Hij staat te praten met het groepje meiden. Ik rol mijn ogen en loop er naartoe, waarop ik naast Harry ga staan met mijn handen in de zakken van mijn trui. "Omg, ben jij die ene Louis?" Vraagt ze, waarop ik een vragend gezicht trek. "Ik weet niet of ik die ene ben, maar ik ben wel een Louis." "De Louis van een schoolfeest in Delft met Harry." Ik ben teruggenomen door haar kennis. "Kom je ook uit Delft?" "Nee, ik woon in Amsterdam." Het verbaast me hoe alles via social media zo kan verspreiden. Dat ze nu weten wie ik ben en waar ik vandaan kom, puur omdat ik met Harry op een schoolfeest was. Ze glimlacht. "Maar hebben jullie wat same-" "Eigenlijk moeten we een beetje opschieten, anders missen we ons vliegtuig', zeg ik snel. "Oh, sorry. Veel plezier!" "Jullie ook', zegt Harry en vervolgens lopen we weg. "Welke gate?" "18, die richting op', ik wijs naar een bordje welke 18 aangeeft. We lopen in stilte, welke niet te onderscheiden valt tussen comfortabele of oncomfortabele. Ik kijk naar de tegels waar ik over loop en speel een spelletje met mezelf dat ik niet de randen mag raken van de tegels. "Louis?" Ik kijk op en laat mezelf stoppen met het spel. "Moesten we echt snel weg voor het vliegtuig of wilde je de vraag niet beantwoorden?" "Anders misten we het vliegtuig." We zwijgen beiden. "En misschien ook om de vraag niet te antwoorden', voeg ik zacht, maar hoorbaar toe. "Wilde je haar alleen niet antwoorden of ons allebei niet?" "Ik weet het gewoon niet, het is allemaal zo nieuw voor mij, snap je? Ik wil niet te snel gaan en ik weet sowieso niet wat jij wil, maar aan de andere kant voelt het ook wel weer goed in dit tempo, maar als ik dan rationeel nadenk dan weet ik het gewoon niet', ratel ik achter elkaar. "Bij sommige dingen moet je er niet over nadenken, maar gaat het gewoon automatisch. Doen wat goed voelt." "En hoe doe je wat goed voelt?" "Gewoon bijvoorbeeld uitspreken wat je voelt. Dus ik zeg nu bijvoorbeeld... Louis, ik weet dat je nog nooit een vriendje of vriendin hebt gehad, maar ik zou het een eer vinden als ik de eerste voor jou mag zijn en ook al is het allemaal nieuw voor jou, we komen er samen uit." Ik ben er stil van en bijt hard met mijn tanden op mijn onderlip, wat een glimlach niet kan onderdrukken en een grote lach op mijn gezicht laat komen. Ik kijk hem dan aan. "Heb je zojuist gevraagd of ik jouw vriendje wil zijn?" "Ik denk het wel." "Midden op een vliegveld?" "Ik wilde het in Londen doen, okay! Ik weet dat dit niet romantisch is!" Harry trekt een pruillip en kijkt me verdrietig aan. "Stop daarmee', ik geef hem een speelse duw. Hij lacht en vraagt vervolgens: "maar?" Ik bijt weer op mijn onderlip, ik wil de juiste beslissing nemen. 'Doen wat je voelt' had Harry gezegd. 'Het is okay.' 'Zolang je maar gelukkig bent.' 'Jij en Harry horen bij elkaar.' 'Zoek verder homo.' 'Je verdient Harry niet.'  Dan neem ik een diepe zucht en laat hierbij alle meningen en gedachten los. 'Doen wat je voelt.' Ik laat mijn onderlip ontsnappen uit de beet van mijn tanden. "Ja." Plots stopt Harry met lopen. "Echt?" Ik knik en abrupt vliegt hij om me heen, waardoor ik nog maar net mijn evenwicht kan bewaren. Met de meest oprechte lach op mijn gezicht knuffel ik hem terug door mijn armen strak om hem heen te binden. "Harry, we staan soort van wel midden op een vliegveld', herinner ik hem eraan als ik merk dat sommigen ons raar aan beginnen te kijken. Harry laat me blozend ontsnappen uit zijn greep en vervolgens lopen we weer verder alsof er niks is gebeurd. Alsof we niet zojuist officieel samen wat hebben. Echter is dat wel te merken, omdat we beiden zo'n grote lach op onze gezichten hebben, dat ik me afvraag of die ooit weg zal trekken.