Sweet Creature (l.s.)

-H94-

P.O.V. Louis Tomlinson

Het is zeker een half uur na de diploma-uitreiking. De afgestudeerde studenten, waaronder ik, gaven ze de tijd om de zaal in te lopen naar onze familie en vrienden. Ik zit nu naast Harry, met mijn familie aan Harry's kant, terwijl Eva naast mij zit, met haar familie naast haar. Nu worden bepaalde "titels" uitgedeeld, waar de studenten op hebben mogen stemmen. Zo werden er dus bepaalde vragen gesteld, zoals 'welke student heeft jou het meest laten lachen...?' Verder worden er feiten verteld en hebben ook alle hooggeleerden mogen stemmen op categorieën en titels van de studenten. Dat vind ik zo leuk, dat ze dit op onze universiteit doen.

Ik ben wat aan het praten met Harry en Eva, al merk ik dat Harry wat afwezig is en ik zie aan hem hoe nerveus hij is. Ik glimlach zwakjes en leg mijn hand op zijn knie als steun, terwijl ik verder met Eva praat. Dan komt de vrouw weer het podium oplopen met haar microfoon. "De planning voor vanavond verraadt heel wat plezier nog!" Begint ze, 'Als aller eerst gaan we over naar categoriën uitgedeeld door docenten en gaan we kijken naar de feiten. Hierna zullen we een optreden krijgen van Harry Styles!" Er wordt hard geroepen door de zaal heen en ik doe hier luid aan mee. Ik joel luid en applaudisseer hard, waarna ik me naar de verlegen Harry draai. "Sorry, mijn favoriete artiest,' zeg ik, waarna Harry moet lachen. "Je hebt eigenlijk nooit gezegd wat je gaat zingen,' merk ik dan op. Hij knikt. "Het is een nieuw lied, dus je kent het niet." Ik knik lichtjes en glimlach, maar draai me weer om als de vrouw weer begint te praten. "We beginnen met de feiten!" Zegt ze, waarna het weer wat rustiger wordt. "De student, wie nooit te laat is gekomen in vier jaar, nooit afwezig is geweest bij noodzakelijke colleges en altijd projecten op tijd heeft ingeleverd, is Jonathan den Boss!" Er wordt geklapt voor hem en ik klap mee. "We hebben elk jaar ook de categorie, 'nooit lager dan een zeven gehaald' en dit jaar hebben we een recordaantal, van 7 studenten!" Er wordt gejoeld door de zaal en dingen geroepen, waar ik aan mee doe en iets roep in de zin dat we het beste jaar met de beste studenten zijn. Vervolgens begint ze een lijstje op te noemen. "Savia Horrel, Minthe Calvert, Anna Flintt, Eeke Hagebreuk, Emma den Jong, Jos Breuk en Louis Tomlinson. Applaus voor hen." Ik frons en ben verbaasd, waarna ik me naar Eva draai. "Huh, echt?" Ze geeft me een duw tegen mijn schouder. "Doe nou niet zo verbaasd. Het was te verwachten." Ik lach en krijg een duim toegeworpen van mijn ouders en ik hoor mijn zus "nerd!" roepen, waardoor ik moet lachen. Harry glimlacht warm. "Goed bezig, Lou." Dan begint de vrouw weer te spreken. "De student wie het meeste te laat is gekomen op belangrijke momenten is Zayn Malik. Klein applaus voor hem graag." Echter wordt er hard door de zaal gejoeld en ik sta op van mijn stoel waarna ik luid joel en klap door de luide zaal heen. Zayn zit twee rijen onder mij en werpt me een lachende blik toe, waarna we beiden onze middelvingers naar elkaar opsteken. "Daarop volgend, de student wie het vaakst uit de zaal is gestuurd wegens overlast, Louis Tomlinson. Ook een klein applaus voor hem." Opnieuw wordt er luid door de zaal gejuicht en ik lach hard, waarna Zayn en ik weer wat gejuich met elkaar uitwisselen. Dit keer kijkt mijn moeder me wat afkeurend aan, terwijl mijn vader haar wat kalmeert en juist aan het lachen is.

Na alles gehad te hebben, wordt omgeroepen dat we 15 minuten pauze hebben en dat daarna er een optreden komt van Harry. Dan zie ik hem verstijven, wat me redelijk ongerust maakt. Ik draai me naar hem toe en leg mijn hand op zijn been en mijn andere hand op zijn schouder. "Harry?" Hij kijkt me aan en ik zie een redelijk bange blik in zijn ogen. "Het komt goed, sweet babycakes." Dan ontdooit zijn blik en glimlacht hij. "Wat zei je?" Nu bloos ik licht en glimlach ik zwak. "Sweet babycakes. Het klonk leuker in mijn hoofd dan dat het daadwerkelijk klonk." "Ik vond het leuk." "Oh." Ik zie hem weer glimlachen en dan herpak ik mezelf. "Wees niet zenuwwachtig okay? Het komt sowieso goed. Ik geloof in je." Hij glimlacht en trekt me in een knuffel, wat ik niet helemaal verwacht had, maar toch ga ik erop in. "Ik houd van je, Lou." Ik ben wat teruggenomen door zijn plotselinge gedrag. Dat maakt dat ik licht frons in de knuffel, terwijl hij me stevig vasthoudt. "Ik ook van jou, Harry." Dan haalt hij snel zijn neus op, alsof hij bijna emotioneel werd en ik frons, wanneer ik me terugtrek uit de knuffel. "Weet je zeker dat het goed gaat? Je hoeft het niet te doen hè?" Direct knikt hij en hij staat op van zijn stoel om achter het podium te gaan lopen. Terwijl hij langs mijn familie loopt, krijgt hij glimlachen van hen en nog een snelle knuffel van mijn ouders en Lottie, wat mijn frons nog niet weg laat trekken. Wellicht alleen nog maar laat versterken. "Merk jij ook iets aan Harry?" Vraag ik aan Eva, waarop ze knikt en licht haar schouders ophaalt. "Hij lijkt wel last te hebben van stemmingswisselingen. Dan lijkt hij super nerveus en dan weer super liefdevol richting jou. Ik heb dat alleen als ik ongesteld ben,' zegt Eva, waarna ik grote ogen opzet. "Is Harry ongesteld?" Eva kijkt me wat raar aan en begint dan hard te lachen. "Louis! Hoe kan jij zulke hoge cijfers halen, terwijl je de meest domme opmerkingen maakt!" Ik rol mijn ogen en kijk terug naar het podium en volg Harry's stappen tot hij achter het podium loopt, waar hij verwacht werd van mijn universiteit. Ik krijg blikken toegeworpen van mijn hele gezin, waarna ik ze wat vreemd aankijk. "Is er iets?" "Leuk hè, dat hij optreedt op je universiteit." Ik knik, hoewel ik het een wat vreemde opmerking vind. Tuurlijk vind ik dat leuk. "De laatste keer dat je hier bent. Ik zal maar genieten van het optreden." Ik frons wat en knik weer. "Tuurlijk." Langzaam en voorzichtig draai ik me weer terug om naar Eva. "Denk je dat mijn hele familie ongesteld is?" Vraag ik zacht, waardoor ze hard moet lachen. "Vooral je vader, ja,' reageert ze, waarna ik grote ogen opzet. "Echt?" "Louis!" Ze geeft me een duw en ik lach mee. "Het was sarcastisch." Eva lacht weer en schudt haar hoofd. "Nee, maar oprecht. Waarom lijkt niemand normaal te doen, behalve jij,' zeg ik dan. Ze haalt haar schouders op. "Misschien vinden ze het lastig dat je afstudeert, omdat je dan in een keer zo volwassen lijkt." Ik trek een wenkbrauw op. "ik? Volwassen?" "Ja, weet ik veel. Ik verzon maar wat." Eva en ik lachen weer, maar ik ben direct stil als ik de lichten wat gedempt zie worden. Het wordt stil in de zaal, maar er wordt al snel luid gejoeld als Harry het podium op komt lopen met een gitaar om en een microfoon staat op een micstand, waar hij naartoe loopt. Hij stelt de microfoon goed op zijn hoogte in en vervolgens kijkt hij de zaal door, waarna hij zijn blik op mij laat vallen. We glimlachen naar elkaar, waarna Harry kort zijn keel schraapt en begint met een klein melodietje op de gitaar, waardoor het weer stil door de zaal wordt. Vervolgens vult zijn heldere stem de zaal.