Sweet Creature (l.s.)

-H26-

P.O.V. Louis Tomlinson

Langzaam word ik wakker van gekriebel door mijn haren. Ik open mijn ogen en draai me om, waardoor mijn ogen naar Harry kijken. "Je laat me ook nooit uitslapen', zeg ik grappend, maar gemeend, wat Harry doet lachen. "Het is zo saai zonder jou', zegt hij dan, terwijl hij nog met zijn hand door mijn haren beweegt. "Sorry', zegt hij erachteraan met een grijns—wat niet gemeend is, waardoor ik moet lachen. "Nu ik toch wakker ben', zeg ik, voordat ik voorover leun om hem een kleine kus te geven. Echter denkt Harry er anders over en grijpt me achter mijn rug, wat bij mij een gilletje uitlaat doordat hij recht op de wond kwam. Harry trekt verschrikt terug. "Sorry', dit keer wel gemeend. Ik glimlach en ga weer over hem heen hangen om mijn lippen weer op die van hem te laten liggen. Harry belandt met zijn rug op het bed en ik lig over hem heen en zoen hem zacht en voorzichtig met gevoel. Ik trek even terug en rust mijn hoofd op zijn borst. Ik lig compleet op Harry met mijn lichaam op de zijne gerust. Ik ben een stukje kleiner, waardoor mijn hoofd op zijn borst rust en mijn voeten juist perfect op die van hem zitten."Small bean', fluistert Harry. Ik rol van hem af en ga overeind zitten. "Wat zei je?" Ik kijk hem gewaagd aan. Een kleine lach verschijnt over Harry's gezicht. "Harry', zeg ik streng. Een brede lach rolt over zijn gezicht. Ik geef hem een por in zijn zij, waardoor hij een klein sprongetje maakt en begint te lachen. Hierdoor merk ik dat hij niet tegen kietelen kan, waar ik gebruik van maak. Ik begin hem te kietelen in zijn zij, wat Harry hard laat lachen, terwijl hij probeert te ontsnappen uit mijn greep, wat mislukt door mijn sterke grip op zijn lichaam. "Wat zei je Harry? Meende je het?" Lach ik ondertussen, met vol plezier doordat ik zie hoe Harry lijdt onder het kietelen. Hij gilt het uit en blijft zich beweeglijk snel verdraaien van positie, maar ik blijf hem kietelen. Hij probeert te praten, maar dat lukt niet door zijn gelach. "Genade?" Vraag ik, terwijl ik nog hevig door ga. Harry's gezicht gaat op en neer en hij zegt iets door het lachen heen, wat ik aanneem als een "ja". Lachend stop ik met kietelen en direct ga ik over hem hangen. "Dus, Styles. Wat zei je?" Vraag ik. Er staat nog een grote lach op zijn gezicht. "Ik had ongelijk', zegt hij uitgeput. "Kijk, zo doen we dat', zeg ik tevreden. Ik heb hem compleet in mijn greep, wat hem geen schijn van kans geeft te bewegen. "Dus, wat ga je nu doen, Tomlinson?" Ik trek een nadenkend gezicht. "Je hebt nog geen straf gehad, Styles." Harry probeert zijn lach in te houden. "Wat is de straf?" Ik probeer een goede straf te verzinnen, maar kan op geen gepaste straf komen, dus leg ik mijn hand in zijn nek. "Daar kom ik later nog op terug." Ik laat mezelf weer zakken en kom weer in contact met de lippen van Harry. Dan gaat de slaapkamer deur open, wat mij direct laat opkijken en zie Zayn slaperig uit de slaapkamer lopen. Hij kijkt ons enigszins verschrikt aan, maar lacht dan. "Jeez, guys. Het wordt nog een gewoonte." Harry en ik lachen mee en ik laat me van Harry afzakken. "Wat was dat meidengegil net?" Vraagt Zayn en lachend kijk ik Harry aan. "Geen idee, weet jij het Lou?" Vraagt Harry onschuldig. Ik schud verbaasd mijn hoofd. "Nee, geen idee." "Stelletje debielen', lacht Zayn, wat Harry en ik doet meelachen.

"Ik ga vandaag naar Utrecht', zeg ik als we met zijn drieën aan de tafel zitten. Zayn kijkt op en kijkt me met een vragende blik aan. "Waarom?" Vraagt hij. "Ik ga het mijn ouders vertellen." "Weet je zeker dat ik niet mee hoef?" Vraagt Harry. Ik schud mijn hoofd. "Ik wil het zelf doen. Ik wil zelf mezelf laten zien. Ik neem zo de trein." Zayn knikt. "We zetten je wel af, toch Har?" "Zayn, wat is 'Har' voor gekke bijnaam? Doe dat alsjeblieft niet,' lach ik hard, waarop Harry meelacht. "Het ging gewoon automatisch okay? Ha-rry duurt te lang om te zeggen,' verdedigt Zayn zichzelf. "Daarom heb ik Hazza, maar waag het niet om die afkorting te stelen, die is van mij', waarschuw ik, waarop Harry en Zayn moeten lachen.

Voordat ik op de deur klop, zucht ik nog een keer diep in en uit. 'Je kan dit, Lou. Je zus reageerde ook goed.' Klinken de gesproken woorden van Harry in mijn hoofd. Met mijn plan vast, klop ik op de deur. Ik verwacht mijn moeder of mijn vader, maar zie Lottie voor me staan. "Hi Lou!" Zegt ze enthousiast en gooit me in een knuffel. "Daar ben je dan eindelijk weer', zegt ze vrolijk. Ik glimlach en loop mijn oude huis in. Het blijft altijd raar om te bedenken dat ik hier een jaar geleden nog woonde. "Mam, Pap! Kom!" Roept Lottie. Ik loop verder, richting de woonkamer en kom mijn moeder tegemoet. Een brede lach verschijnt op haar gezicht. "Louis', zegt ze vrolijk en trekt me direct in een knuffel. Ik glimlach van gelukkigheid en geniet van de tijd met mijn moeder. Ik hoor voetstappen van de trap afkomen en zie mijn vader de woonkamer in stappen. Ook bij hem ontstaat een grote lach en komt direct op me af gelopen. Ik geef hem een grote knuffel. "Hi pap en mam', zeg ik met een glimlach.