Sweet Creature (l.s.)

-H97-

P.O.V. Louis Tomlinson

Zonder shirt aan zit ik op de tegels van de badkamer, recht voor het bad. Meestal is het zo dat als ik de kleintjes een bad geef, dat ik net zo nat wordt als zij. Olivier spettert altijd wat rond, Jules draait zich alle kanten op en Amy pakt me constant vast bij mijn arm, waarna ze me mee probeert te trekken het water in. Ik houd Amy in mijn armen vast, terwijl ik met mijn vrije hand de shampoo van haar haren wegspoel. Ik krijg water in mijn gezicht gespetterd, wat mij mijn ogen even dicht laat knijpen uit reflex. "Olivier, ga maar even met Jules spelen." Zij zijn al helemaal gewassen en Amy heb ik nu ook uitgespoeld. Ik sla een handdoek om Olivier heen, nadat ik ze alle drie het water uit heb getild. "Blijf daar, Ollie. Okay?" Hij knikt, waarna ik me omdraai en ook een handdoek om Jules en Amy heen sla. Als ik me weer omdraai van Amy weg, zie ik alleen Jules staan en dan hoor ik kleine voetstapjes over de tegels, samen met gespetter wat van hem afkomt. "Harry, pak jij Ollie?" Roep ik, terwijl ik mijn armen om Amy en Jules sla en ze optil vanaf de grond.

Zodra ik Jules in een spijkerbroek en een wit shirtje heb gezet, kam ik kort door zijn zachte haren, terwijl zijn grote bruine ogen mij aankijken. Hij speelt ondertussen wat met het kraagje van mijn shirt, wat me laat glimlachen. "Wat vrienden van papa komen zo. Zayn en Liam." Hij knikt, waarna ik een kamer verder loop met Amy's kleine hand in de mijne. Ik kleed ook haar aan in een zachtroze jurkje en ik droog haar redelijk lange haren, waarna ze direct al licht opkrullen tot kleine golven. Dan loop ik weer een kamer verder en kom ik bij Olivier aan, waar ik hem al omgekleed zie zitten en Harry zit bij hem neergeknield, terwijl Olivier met zijn korte benen over het bed heen gevouwen zit. Harry en ik delen een blik, waardoor ik zie in zijn blik dat hij nog niks heeft gezegd. Ik zucht en kniel me naast Harry neer. Olivier kijkt me aan met zijn felle blauwe ogen. "Ollie, ik zei toch dat je moest blijven staan?" Vraag ik. Hij knikt. "Als papa of ik jou iets zeggen, moet jij daar naar luisteren." Zijn onderlip beweegt licht en zijn wenkbrauwen staan naar beneden. Ik kijk naar Harry, waarna hij me hulpeloos aankijkt en zijn schouders ophaalt, niet-wetend wat te doen. Ik rol weer mijn ogen en kijk weer terug naar kleine Ollie. "Zeg: sorry papa, dat ik niet luisterde." "Nee." Ik zucht en druk mijn lippen samen. Olivier is zeker niet de makkelijkste in opvoeding geweest en hij houdt zeker niet van zijn excuses aanbieden. "Ollie, je zit echt niet in de problemen. Zeker niet, we willen alleen dat je sorry zegt." "Nee!" Ik bijt op mijn onderlip. "Zeg alsjeblieft sorry, please Ollie,' smeek ik, omdat ik echt geen verdere actie wil ondernemen. "Nee!" Ik kijk hem nog even aan, voordat ik opsta en een kleine stoel pak die ik zet in de hoek, naar de muur toe. Ik til Oliver op en zet hem in de stoel, waarna hij direct begint te krijsen. "Laat het me weten als je sorry kan zeggen,' zeg ik en trek dan Harry mee de kamer uit, wat hem alleen maar harder laat huilen. Zodra ik de deur dichtgeslagen heb, laat ik een zucht uit en leun mijn hoofd tegen de deur aan. "Sorry dat ik niks zei tegen Ollie. Je hebt het goed gedaan,' zegt Harry zacht. Ik laat een zware zucht uit. "Dit is zeker het stomste aan het zijn van ouders." Zodra we de woonkamer inlopen, zie ik Jules en Amy samen spelen met wat blokken, wat me laat glimlachen.

Tien minuten later lig ik over de houten vloer te rollen met de drie kleintjes. Alle drie liggen ze over mij heen en ik zie op mijn kop hoe Harry de deur open doet en hoe mijn twee beste vrienden binnen komen lopen. "Leeyum en Zaym!" Roept Amy en kruipt van me af, waarna ze naar Liam toe kruipt op haar knieën. Hij tilt haar op en knuffelt haar in zijn armen, net als Jules en Olivier wie al naar ze toe kruipen. "Maken jullie je maar alvast klaar voor een feest vanavond, Harry en Louis,' zegt Zayn met een glimlach. Ik frons en kijk naar Harry, maar zie dat hij ook onwetend lijkt. "Zayn, wij blijven gewoon allemaal hier vanavond,' zeg ik uiteindelijk. "Wanneer was de laatste keer dat jullie iets echt samen hebben gedaan? Soms moeten jullie ook tijd vrijmaken voor elkaar, want ouders zijn, is zwaar, heb ik gehoord. Ga er even tussenuit." "Maar Zayn, we kunnen niet zomaar weggaan." "Waarom niet? Liam en ik letten op ze. De hele avond en dan kunnen jij en Harry even plezier samen hebben." Ik bijt even op mijn onderlip en kijk dan naar Harry. "Wat vind jij?" Hij knikt heel voorzichtig en richt zijn ogen dan op de kleintjes, wie ons met hun bruine, blauwe en groene ogen aanstaren. "Vinden jullie het goed als jullie papa's vanavond even weg zijn?" Jules knikt en Olivier reageert niet, terwijl Amy ons aan blijft staren. "Komen jullie wel terug?" Vraagt ze dan, wat mijn hart doet smelten. "Tuurlijk, lieve Amy. Vanacht zijn we terug en als je morgenochtend wakker wordt, zijn we er weer." Dan knikt ze en ik zucht even nerveus uit. Harry en ik hebben ze nog nooit echt een avond verlaten. Niet persé omdat we bang zijn dat er iets gebeurd, maar het voelt gewoon fijner om te weten wat er allemaal gebeurd en we willen elk moment met ze meemaken.