Sweet Creature (l.s.)

-H67-

P.O.V. Louis Tomlinson

Harry loopt langzaam om het kampvuur heen en deelt een blik met mij, voordat hij die snel verbreekt en zijn ogen op Twan legt. Hij gaat op zijn schoot zitten en legt zijn hand op zijn wang. "Lekker bezig Twan!" Wordt er geroepen. "Ga ervoor!" Maar niks hiervan gaat om in mijn hoofd. Het laat me een emotie ontdekken welke ik nog niet eerder heb gevoeld of ooit ontdekt heb. Het lijkt op een mengsel van woede en angst en misschien ook wel een beetje verdriet en jaloezie. Echter voel ik vooral woede. Maar waarom voel ik dit? Voordat ik mijn emoties onder controle kan krijgen, legt Harry ruig zijn lippen op die van Twan. Twan pakt hem vast bij zijn taille en trekt hem dichter naar hem toe en dan trek ik het niet meer langer. "Fuck you!" Schreeuw ik uit, voordat ik opsta en boos weg loop. Ik weet ook niet waarom ik me zo boos voel, maar ik krijg het niet onder controle en kan niet meer helder nadenken. Juist terwijl ik een strak beeld voor me zie over hoe de dingen in elkaar zitten, is dit tegelijk ook een heel wazig, onzuiver beeld. Wellicht had ik slechts het gevoel dat alles helder was, wat juist het tegengestelde blijkt te zijn. Adrenaline stroomt door mijn bloed en mijn handen baal ik tot vuisten en knijp hard met mijn nagels in mijn handpalm, maar niks voel ik ervan.

"Louis! Wat de fuck is er mis met je?!" Roept een stem achter me, wat me laat schrikken. Ik heb Harry nog nooit zo boos gehoord en ik heb hem zeker nog nooit horen schelden. Voor twee seconden blijf ik staan, maar vervolgens loop ik door, niet-wetend waar naartoe precies. "Louis! Loop niet weg van me!" "Louis!" "Ja wat! Wat is er, Harry?!" Roep ik uit, terwijl ik me omdraai om tegenover hem te staan. "Wat was dat daar net?! Eerst ga je doodleuk vertellen tegen mij dat je niks met me wil, wat je trouwens heel baldadig hebt gezegd, en vervolgens als ik volgens regels van een spelletje iets doe, scheld je me uit en loop je boos weg!" "Oh, dus ik ben het probleem nu? Jij maakt alles super lastig, ik niet!" "Ik?! Wat maak ik lastig, Louis!?" "Alles! Plotseling kom je na drie maanden terug en moet ik zelf weer alles uitzoeken!" "Had ik niet terug moeten komen, is dat wat je wilde?" "Misschien was dat beter ja." "Louis, ga geen dingen zeggen waar je spijt van krijgt. Wat je dus wil zeggen, is dat ik misschien beter uit je leven weg had kunnen blijven? Voor goed, in plaats van drie maanden?" Ik ben er even stil van. Dat is niet wat ik bedoelde. Zeker niet. "Misschien wel." En het moment dat die woorden mijn mond verlaten, baal ik al. Ik weet van mezelf dat ik niet goed ben met woorden in een ruzie. Ik zeg te snel dingen, waar ik niet over nadenk. Echter omdat ik direct zeg wat ik denk, spreek ik wel meestal de waarheid in ruzies, dat maakt ook dat ik schrik van mijn eigen antwoord. Harry's gezicht betrekt en er is enige verdriet te zien, voordat hij zichzelf herpakt. "Waarom dan?" "Harry, doe niet alsof wij dom zijn,' snuif ik sarcastisch en rol mijn ogen. "Vertel het dan!" Roept hij harder. "Ben je alles vergeten?!" "Wat vergeten? Er zijn zoveel dingen gebeurd, Lou. Maar toch, kijk waar we nu zijn!" "Je bedoelt ruzie aan het maken? Stop met het doen alsof alles goed is! Ik ben niet goed voor je, snap dat dan een keer! Ik heb het zo vaak proberen te zeggen!" "Waar komt dat opeens vandaan?!" "Harry, ik heb met een andere fucking jongen gezoend, ben je dat vergeten?" "Tuurlijk ben ik dat niet vergeten! Ik had je nooit met iemand willen delen en zeker niet met die sukkel! Maar Louis, je hebt het uitgelegd, ik snap het en ik geloof je. Ik vertrouw je." "Waarom? Waarom vertrouw je me?! Dit is het hele probleem Harry. Je verdient iemand zoveel beter dan ik, iemand wie jij met honderd procent kan vertrouwen." "Ik vertrouw jou honderd procent, Lou." "Het werkt gewoon niet." Ik neem mijn onderlip tussen mijn tanden, nadat ik de woorden uitsprak. "En dat zeg je nu? Waarom schold je met dan net uit, omdat ik iemand anders zoende? Waarom!" "Dat is mijn probleem!" Roep ik terug, terwijl ik mijn armen in de lucht zwaai. "Vertel mij het. Vertel het probleem Louis, dan komen we er samen uit,' zegt Harry bedeesd. "D-dat kan ik niet." Ik sla mijn armen beschermend over elkaar, plotseling een stuk rustiger en woede omgezet in angst en verdriet. "Waarom niet?" "Het is raar en ik schaam me ervoor." "Ik zal je nooit raar vinden, Louis. Vertel het alsjeblieft eerlijk." Ik bijt op mijn onderlip en friemel met mijn vingers aan de stof van mijn shirt. "Ik denk dat ik je soort van nog... leuk vind? Maar ik wil het niet, omdat ik bang ben dat ik je nog een keer pijn doe, waardoor ik je helemaal kwijt raak. Daarom wil ik gewoon beste vrienden met je zijn, in plaats van meer, zodat je voor altijd in mijn leven kan blijven. Waarschijnlijk wil je sowieso niet meer met mij. Het kan gewoon niet meer. Het is fout." Harry komt een stap dichter bij staan en kijkt me recht in mijn blauwe ogen aan. "Dus dit is fout?" Vraagt hij na een stilte, terwijl hij langzaam mijn blote arm streelt, wat kippenvel veroorzaakt en mijn adem doet haperen. Zijn vingertoppen laten een brandend spoor achter op mijn tere huid, wat mij ernaar doet staren. Ik kijk naar zijn vingertoppen die patronen maken over mijn blote arm. Hij zet zijn hand vast in mijn taille en beweegt langzaam met zijn lippen naar mijn oor toe. "Dit is fout, toch?" Fluistert hij zacht, terwijl hij een plukje van mijn haren achter mijn oor klem zet. Kippenvel verspreidt zich vanaf mijn nek naar beneden en mijn hart klopt sneller dan tevoren. "J-ja, het is fout,' weet ik uit te brengen. "Heel fout,' fluistert hij in mijn andere oor. "Heel fout,' herhaal ik, voordat ik zijn nek bruut beetpak en mijn lippen laat samensmelten met de zijne. Wat eerder altijd liefdevol was, is deze zoen een combinatie van verlangen, passie en lust. Ik heb zijn lippen gemist en een tinteling gaat door mijn lippen heen, welke overgenomen wordt door mijn lichaam en mijn hele lijf doorraast. Ik sta zo dicht tegen Harry op, dat ik bijna het gevoel heb dat we kunnen samensmelten tot één persoon. Ik houd hem dicht tegen me aan, terwijl we nog vol passie elkaars lippen laten bespelen.

Pas als mijn hersenen weer beginnen te functioneren en ik voel dat ik adem nodig heb, ontkoppel ik mijn lippen van die van Harry. Dan dringt alles tot me door en raak ik met mijn trillende vingertoppen mijn lippen aan, alsof ik niet kan geloven wat net is gebeurd. "H-harry, i-ik-" "ssssjj, het is okay,' fluistert Harry zacht. Hij pakt me achter mijn rug vast en trekt me tegen zich aan, voordat hij langzame bewegingen op en neer maakt over mijn rug. Mijn hoofd ligt tegen zijn borst aan en zonder dat ik daadwerkelijk ergens naar kijk, staar ik met grote ogen voor me uit. Langzaam voel ik hoe een warme substantie over mijn wang naar beneden glijdt en hoe deze opgevangen wordt door de trui van Harry. Hij begint met zijn vingers door mijn haren te strelen, wat me rustig maakt. "Waarom maak ik alles zo lastig,' fluister ik, wat er harder uitkwam dan gehoopt, aangezien het meer voor mezelf was bedoeld. "Je maakt het alleen lastig voor jezelf, Lou. Doe wat goed voelt." "Je weet wat ik dan kies." "Wat dan?" "Jou, natuurlijk." "Vind je me nog leuk?" Vraagt Harry plotseling, wat geen moeilijke vraag voor mij is om te beantwoorden. "Ja." Harry verstrakt de knuffel, waardoor ik in zijn trui gedrukt word. Ik glimlach en voel me gelukkig in een manier hoe ik me een tijdje al niet heb gevoeld. Drie maanden om precies te zijn. "Harry, vind je mij ook nog leuk?" Hij verslapt de knuffel en ik ga langzaam uit zijn armen, waardoor ik direct een gebrek aan warmte voel. Hij pakt mijn beiden handen vast en kijkt mijn blauwe ogen in. "Louis, ik vind je al een zo lang leuk, wellicht ben ik nooit gestopt. Ik heb het zo vaak proberen te vertellen." Ik glimlach weer en ik zie ook Harry's rozige lippen in een glimlach vormen. "Dus wat doen we nu?" Vraag ik, omdat ik niet precies weet hoe alles zit. Harry haalt zijn schouders nonchalant op. "Simpel." Ik frons. "Lieve Louis, neem je me weer terug als je vriendje?"

__________________________________
Heyhoiiii, even een vraag voor jullie:

Wat vindt je fijner om te lezen? In kleine stukjes alinea of gewoon de tekst totdat er echt een verandering in tijd komt of dergelijke?

Merci

:)

Oh en Ik ben kinda sad omdat we anders morgen Harry's concert hadden :(