Sweet Creature (l.s.)

-H31-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik word wakker van een luide ringtoon. Ik verberg mijn hoofd in mijn kussen. Ik wil nog niet opstaan. Het blijft zich maar herhalen en ik voel Harry naast me bewegen, waarna het geluid abrupt stopt. "Hi,' hoor ik hem zeggen met een krakende ochtendstem. "Ja, je hebt me wakker gemaakt,' zegt hij vervolgens eentonig. Plotseling gaat hij rechtop zitten. "Ja, helemaal goed! Ik vraag het even na, ik laat het je weten,' zegt hij plotseling enthousiast. Vervolgens stoppen alle stemmen en voel ik plots Harry's blote warme borst over mijn blote rug heen. Warmte gloeit mijn lichaam binnen. "Jij gaat mijn ouders en zus ontmoeten,' zegt Harry met een glimlach. Ik draai me om, waardoor ik nu hem aan kan kijken. "Eindelijk."

Harry en ik komen vrolijk beneden gelopen. "Zo zo, alle twee vrolijk. Gisteren het toch wel gedaan?" Lacht Tom en ik lach om zijn stomme grappen die hij altijd maakt. "Harry en ik gaan zo naar Londen en ik ga zijn moeder, vader en zus ontmoeten!" Er wordt enthousiast terug gereageerd. "Weer naar Londen!" Zegt Zayn enthousiast. "Hoe laat?" Vraagt Sara. Ik kijk naar Harry voor het antwoord. "Alle vliegtuigen zitten vol, dus ik moet even de management bellen en dan zetten zij een jet klaar." Ik glimlach enthousiast en kijk er erg naar uit om weer naar Londen te gaan.

Harry en ik zetten weer de eerste stappen door Londen. "Zijn we weer,' zeg ik glimlachend. Harry glimlacht. "Wen er maar aan." Hij geeft me een knipoog. Graag. "Zullen we met de tram? Het is ongeveer 30 minuten lopen." Ik knik instemmend.

We staan in de tram. Het is aardig druk en terwijl Harry aan het praten is met wat fans, ben ik even naar de zijkant gegaan voor wat rust. Ik leun tegen de tramwand aan. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en ga naar de groepsapp van mijn vader, zusjes en mijn moeder.

U: Hii, ik ben weer in Londen met Harry en ik ga
zometeen zijn ouders en zus ontmoeten! Vind het
best spannend tbh...

Ik stop mijn telefoon weer in mijn broekzak, maar voel hem al gauw weer trillen, waarna ik hem weer oppak.

Papa: Ik weet zeker dat ze je leuk gaan vinden! Veel
plezier samen!

Ik glimlach. Ik voel een arm om mij heen geslagen worden. "Alles goed?" Vraagt Harry. Met een glimlach laat ik hem het bericht zien van mijn vader. Hij geeft en glimlach terug en drukt een klein kusje op mijn wang.

Harry en ik staan voor het huis van zijn ouders. Het is een schattig huis, wat er erg gezellig uitziet. Het is wit en erg rustgevend door de ruimte eromheen. Er wordt opengedaan door een vrouw, Harry's moeder, ik ken haar gezicht van foto's. "Hey jongens! Eindelijk!" Zegt ze enthousiast. "Jij bent vast Louis!" Ik knik glimlachend. Ze trekt me in een onverwachte knuffel, waardoor ik moet lachen. Ze laat me weer los en kijkt me aan als ze beiden handen kort op mijn wangen rust. "Je bent nog mooier dan ik heb gehoord en geloof me dat heb ik veel gehoord,' zegt ze, waardoor ik licht bloos. "Ik ben Anne, de moeder van Harry. Kom binnen!" Ze stapt opzij en ik stap naar binnen, Harry loopt achter me aan, maar voordat hij langs de deurpost komt, wordt hij tegengehouden door zijn moeder. "Dus je dacht van me af te zijn. Mooi niet,' zegt Anne en geeft hem een grote knuffel. Harry is groter dan zijn moeder, waardoor hij zijn moeder tegen zich aandrukt met zijn armen om haar heen, zoals hij ook altijd bij mij doet. Harry heeft een grote lach op zijn gezicht. "Ik heb je gemist, mam,' zegt hij oprecht. "Ik jou ook, te lang geleden!" Ze laten elkaar los en ik word begeleid naar de volgende deur. "De jongens zijn er!" Roept Anne vrolijk naar boven. Binnen no-time hoor ik snelle voetstappen van de trap afkomen. De deur zwaait open en voordat ik kan zien wie het is, heb ik al iemand in mijn armen. Ik schrik ervan, maar een kleine seconde later moet ik lachen. Ze laat zich weer los uit de stevige greep om me heen en dan zie ik haar gezicht. Ze lijkt best veel op Harry en ik herken haar van de grote foto bij de vleugel in Harry's huis. "Ik denk dat je de verkeerde had,' lach ik. Ze schudt haar hoofd. "Nope, Harry ken ik nu al wel." Harry lacht. "Ook bedankt,' lacht hij en stapt naar haar toe. "Wacht even,' zegt het meisje tegen Harry en houdt haar hand voor hem, waardoor hij niet verder kan lopen. "Ik ben Gemma, Harry's zus. Maar beter gezegd, hij is mijn broertje." Ik moet lachen om de manier waarop ze praat. "Ik ben Louis." Ze maakt een klein enthousiast gilletje. "Weet ik! Ik zag een foto van jullie op Harry's instagram en wow waarom kon even niemand tegen mij zeggen dat je ook zo knap was in het echt? Okay, ik heb al je instafoto's bekeken, maar het leven zit tegenwoordig vol met catfishes,' ze schudt haar hoofd in afschuw richting catfishes en draait zich abrupt om naar Harry. "Hi broer! Lang niet gezien!" Zegt ze lachend en springt in Harry's armen. Harry vangt haar lachend op. "Ik dacht bijna dat je me niet meer wilde zien,' lacht hij. Gemma trekt zich terug uit de knuffel. "Dat ook." Ik lach mee. Een man komt naar beneden. Zodra hij ons ziet, komt hij met een grote lach onze kant op. "Hi, jij bent vast Louis!" Zegt hij, waarop ik knik. Hij geeft mij een hand, die ik schud. "Vader van Harry, Des. Ik heb veel over je gehoord,' zegt hij. "Ik hoop positieve dingen,' zeg ik met een glimlach. "Dat zeker!" Hij draait zich om naar Harry. "Hi mijn zoon." Hij geeft Harry een warmhartige knuffel. "Hi pap." Twinkelingen bespelen zijn ogen, wat mij doet glimlachen. Ik vind het mooi om te zien wat voor een goede band hij heeft met zijn familie. Plotseling word ik aan mijn arm getrokken. "Kom,' zegt Gemma. Ik laat me meetrekken door haar en ze neemt me mee de trap op, waarop we even later uitkomen in een ruime kamer. "Dit is mijn kamer,' zegt ze als ze me rond ziet kijken. Ik kijk naar wat foto's aan de muur en glimlach. "Dus jij komt uit Nederland?" Vraagt Gemma nieuwsgierig. Ik draai me om naar haar. Ze zit op het bed en ik zie dat ze een paar keer naast haar klopt, om aan te geven dat ik kan gaan zitten. Ik knik en ga naast haar zitten op bed. Gemma kijkt nadenkend. "Molens, klompen?" Vraagt ze, wat me laat lachen door de standaard dingen waar mensen bij Nederland aan denken. "Soort van,' zeg ik lachend. "Waar kom je vandaan?" Vraagt ze. "Het midden, in Utrecht. Maar ik woon nu in Delft voor mijn studie." "Dus je bent ook nog slim,' zegt Gemma nadenkend. Ik haal mijn schouders op. "Wat doe jij?" Vraag ik. "Ik doe nu een opleiding voor fotografie." "Wauw, gaaf,' zeg ik bewonderd. Ze glimlacht. "Kan je wat laten zien?" Vraag ik nieuwsgierig. Ze knikt en staat op en loopt naar een kast waar ze een grote kleurrijke map uit haalt. Ze geeft hem aan mij en ik open het. Een grote foto komt tevoorschijn van de stad vanaf een mooie hoek gefotografeerd. Ik blader door en bewonder ze allemaal. "Wauw, dit is echt heel goed!"  Ze glimlacht en bloost licht. Ik zie voor me een keyboard staan. "Speel je piano?" Vraag ik, terwijl ik de map voorzichtig dichtklap. Gemma haalt haar schouders op. "Ik probeer het, maar ik kan niks. Ik denk dat het muzikale een beetje aan mijn broertje is verspild en niks meer over was voor mij,' lacht ze, waarop ze vervolgens vraagt: "speel jij instrumenten?" Ik knik. "Gitaar en een beetje piano." Er verschijnt een lach op haar gezicht en ze klikt het keyboard aan. Ik lach en schud mijn hoofd. "Ik kan echt niet veel." "Maar wel wat dus,' zegt ze en geeft met handgebaren aan dat ik wat moet spelen. Ik lach en speel het intro van Thousand years. Ik speel een klein stukje en stop dan. "Nou, ga je me zo weinig laten horen? Maar wel echt mooi gespeeld, ik wilde dat ik dat kon,' zegt ze enthousiast. Ik glimlach en ga weer zitten op haar bed, maar verlies hierbij mijn evenwicht waardoor ik achterover val met mijn hoofd tegen de muur aan. Er klinkt een luide bonk, waarna Gemma en ik hard beginnen te lachen. Ze helpt me omhoog, terwijl we nog steeds kapot gaan van het lachen. Ik haal mijn hand door mijn haren om te voelen of ik een bult heb en voel hierbij een kleine bult op mijn achterhoofd, terwijl Gemma niet stoppen kan met lachen. Ik pak een kussen van haar bed op en gooi hem tegen haar aan. "Stop! Het is niet grappig!" Gemma lacht nog harder en gooit het kussen terug, welke recht in mijn gezicht belandt. Ze pakt een ander kussen achter zich en gooit deze ook tegen mij aan. Ik lach net zo hard mee en de tranen staan in mijn ogen van zowel het lachen als de redelijk pijne bult—alhoewel ik met zekerheid kan zeggen dat de kleine tranen komen door het lachen.