Sweet Creature (l.s.)

-H18-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik word wakker in zachte lakens en bijna zou ik niet mijn ogen willen openen. Gelig licht glanst door de gordijnen heen en laat mijn ogen rustig wennen aan de felheid. Ik rek me uit en zorg dat mijn lange shirt goed zit, omdat hij zo verdraait om mijn lichaam heen zit. Mijn oog valt naast me en zie dat Harry naar mij toe gelegen ligt. Zijn ogen zijn vredig gesloten, wat zijn lange wimpers naar beneden laat liggen. Zijn ene arm ligt over de deken heen geslagen en de andere heeft hij onder zijn wang liggen. De deken zit tot onder zijn schouder, wat zicht geeft op een deel van zijn blote borst, aangezien hij altijd zonder shirt slaapt. Ik kijk op de klok, welke precies 10:00 uur aan geeft, wat me tevreden maakt om de exacte tijd. Wellicht ben ik daar een beetje neurotisch in. Ik ga rechtop zitten in het bed en kijk wat om me heen. Ik ga niet in mijn eentje dit kasteel rondlopen en ik heb ook geen zin om te wachten totdat Harry wakker is, wat me nog maar één mogelijkheid geeft. Ik laat mezelf vallen over Harry heen en sla mijn armen om zijn lichaam heen, wat uitkomt boven de dekens. Hij laat een kleine 'oof' uit en ik zie hem een paar keer knipperen, voordat hij zijn ogen opent. Voorzichtig verplaats ik wat krullen die over zijn gezicht heen vallen, wat hem doet glimlachen. "Goedemorgen, Boo bear." "Waar komt die naam vandaan?" Lach ik. "Jij kan me Hazza noemen, maar ik had geen naam voor jou. En het past bij je omdat je zo knuffelig en klein bent." Ik negeer de 'klein' en glimlach. Ik laat mijn achterhoofd rusten op zijn borst en ik kijk naar het hoge plafond. "Ik was dus aan het denken,' begin ik, 'al mijn vrienden weten van ons, behalve Liam." Harry maakt kleine bewegingen door mijn haren heen, door ze steeds naar achteren te kammen met zijn vingers. "Wil je het hem vertellen?" Ik knik en ik draai me om, zodat ik nu Harry kan aankijken. "Ik ken hem al lang, maar hij woont en studeert in Utrecht." "Zullen we hem gaan bezoeken?" Vraagt Harry dan. Ik knik verbaasd, maar tevreden. "Het zou leuk zijn als je mee komt, alleen als je wil. Wanneer?" Één van de dingen wat ik zo leuk aan Harry, dat hij voor dingen openstaat. Ik vind het fijn dat hij dit wil doen voor mij, want het is iets belangrijks voor mij. "Maakt voor mij niet uit. We kunnen vandaag al gaan als je wil?" Stelt hij voor. Ik glimlach en ik. "Weet je Harry, misschien vertel ik het dan ook wel mijn ouders, dat ik op jongens val." Harry glimlacht. "Je hoeft niet te snel te gaan, als het nog niet goed voelt. Het kan op je eigen tempo, ik zal er altijd als steun zijn." Hij bukt voorover en drukt een klein kusje op mijn voorhoofd. Vervolgens laat hij zich zakken en slaat hij ook zijn armen om mijn kleine lichaam.

Harry en ik zitten aan de tafel te ontbijten met wat warme broodjes. "Voordat we vanavond al teruggaan, je moet wel nog even goed Londen zien. Zal ik je vanmiddag de mooiste plekken laten zien?" Ik knik enthousiast en eet snel mijn mond leeg. "Laten we zo direct vertrekken, zodat we genoeg tijd hebben', zeg ik. "Ja, laten we dat doen. Ik wil je sowieso meenemen door de straten van Londen en natuurlijk London eye', vertelt Harry enthousiast en vertelt nog meer ideeën om deze dag te doen. Ik luister enthousiast en hij laat me verheugen op deze dag. "Zullen we lopend gaan? Het is onhandig met de auto en we kunnen altijd nog de metro pakken', zegt Harry, waarop ik instem.

We lopen de poort door en Harry zet vervolgens de beveiliging weer aan. We lopen richting het centrum, wat waarschijnlijk 5 minuten lopen zal zijn. Zodra we in het centrum aankomen, kijk ik met grote ogen rond. Ik zie veel mensen, taxi's, bussen en winkels. Ook zie ik rode telefoonhokjes, wat mijn aandacht al snel trekt. "Kijk Harry! Die hokjes! Ze zijn roder dan ik had verwacht!" Ik wijs er enthousiast naar en grijp zijn hand vast, voordat ik hem mee trek en naar het hokje ren. Ik trek hem mee het hokje in en sluit de deur, wat ons nogal krap op elkaar laat staan. "Hoe werkt dit?" Vraag ik, terwijl ik allemaal knopjes in druk in de hoop dat het zal werken. "Nee, Louis, dat is het alarm!" Waarschuwt Harry snel en trekt mijn hand weg bij de knopjes. Zelf drukt hij op enkelen en dan trekt hij weer zijn hand weg. "Vul nu een nummer in en dan draai je daar aan', hij wijst naar een draaischijf aan de zijkant. Ik knik en vul een nummer in, waarop ik vervolgens aan de draaischijf draai. Ik houd de telefoon bij mijn oor aan de kant waar Harry het ook kan horen. "Hi?" Klinkt plots door de telefoon. "Oh my god! Hij doet het! Hoor Harry!" Ik houd de telefoon tegen zijn oor. Harry lacht en kijkt me vermakelijk aan. "Louis?" Hoor ik en dan besef ik me weer dat ik sta te bellen met Zayn. "Oh ja sorry. Je gaat dit nooit geloven..." Zayn wacht af, waarna ik het antwoord geef, "Ik bel je vanuit zo'n Engels telefoonhokje!" "Zo'n rode?" "Jaa, zo'n rode!" "Gaaf', hoor ik Zayn lachen en ik knik enthousiast, maar besef me dan dat hij dat niet kan zien. "Maak er een foto van, ik ben benieuwd." "Ja, komt goed, ik stuur hem wel direct in de groep. Ik spreek je later Zayn!" Ik leg de telefoon terug op de hoorn en zonder wat te zeggen, stap ik klunzig langs Harry uit het hokje. "Blijf staan!" Beveel ik, als ik zie dat hij mee wil lopen. Lachend blijft Harry staan en ik loop een stukje achteruit, zodat er zicht is op het hele hokje. Ik trek mijn telefoon uit mijn zak en richt hem op hem en het hokje. "Lachen!" en vervolgens klik ik de foto. Ik vraag goedkeuring aan Harry en vervolgens stuur ik de foto door in de groep.