Sweet Creature (l.s.)

-H86-

P.O.V. Louis Tomlinson

De tijd is gevuld met veel gesprekken. Het begon een beetje met de oppervlakkige gesprekken zoals wat ze zowel doen in het dagelijks leven als baan of studie en alles, om elkaar een beetje te leren kennen. Onderhand zijn we voorbij die gesprekken en praten we nu over van alles in een grote gezellige groep. Omdat vooral onze gezinnen elkaar goed moeten leren kennen, blijven Harry en ik iets stiller dan normaal en luisteren we vooral naar onze gezinnen. Zo heb ik een goed overzicht en merk ik hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden. Vooral zie ik dat mijn moeder en Anne het erg goed kunnen vinden samen en Lottie en Gemma wie erg veel praten samen en soms ook gewoon een gesprek met zijn tweeën voeren. Ook kunnen mijn vader en Des het goed met elkaar vinden en praten vooral mee met Anne en mijn moeder. Ik had nooit kunnen dromen dat het nu al-namelijk slechts twee uur verder-al zo gezellig zou zijn.

"Mama?" Klinkt een onzekere en zachte stem. We draaien ons allen richting de stem en dan zie ik Daisy en Phoebe het hoekje voorzichtig omkijken van de kamer. Ze dragen allebei een zacht roze jurkje waar ze altijd in slapen, wat Harry en ik bij ze hadden aangetrokken toen we ze op bed hadden gelegd. We hadden daarna namelijk direct even hun koffertjes boven gebracht. Mijn moeder schuift haar stoel naar achteren en direct komen Daisy en Phoebe op haar afrennen, waarna ze beiden op haar schoot springen. "Hebben jullie lekker geslapen?" Vraagt mijn moeder. Ze knikken beiden, waarop Daisy zegt: "We zijn al best lang wakker, maar we wisten niet waar we naartoe moesten." "Het is inderdaad een doolhof,' zeg ik, waarna Harry lacht, omdat ik zijn huis altijd een doolhof of kasteel noem. "Wisten jullie, meiden,' zeg ik dan, als ik me bedenk hoeveel ze van spelletjes houden, 'het is hier natuurlijk super saai met alle grote mensen gesprekken. Vinden jullie niet?" Ze knikken beiden direct. "Maar je kan hier heel goed verstoppertje spelen,' zeg ik dan nadenkend en kijk ze bedenkelijk aan met mijn vingertoppen tikkend op mijn kin. Beiden hun gezichten lichten op en een grote lach verschijnt op hun gezichten. "Mag dat?" Vraagt Phoebe hopend en Daisy kijkt afwachtend met een grote lach. "Hmmm...,' zeg ik bedenkelijk. Daisy houdt haar onderlip tussen haar tanden en kijkt me met grote ogen afwachtend aan. "Pleaseeee Louis?" Vraagt Phoebe dan smekend. Ik frons even. "Misschien als je het héél lief aan Harry vraagt,' zeg ik dan. Direct kijken ze naar Harry. "Mogen we alsjeblieft verstoppertje spelen, Hewry?" Vraagt Daisy en Phoebe knikt snel. Harry glimlacht. "Tuurlijk mag dat." Mijn zusjes hun gezichten lichten weer op met een brede glimlach en uit enthousiasme klappen ze een paar keer in hun handen. "Snel! Gaan! Over 5 minuten komen we jullie al zoeken hoor!" Zodra ik dat zeg, springen Daisy en Phoebe al de stoel uit en rennen weg. Harry en ik delen een glimlach, voordat ik mezelf dwing om weg te kijken, omdat beiden onze families hier zitten. We praten wat over mijn kleinste zusjes, wanneer ik denk dat vijf minuten al lang overschreden zijn. Ik schuif mijn stoel naar achteren, net als Harry doet. "Zoek je mee?" Vraag ik, waarop hij knikt. "Jij vindt het al zo'n doolhof." Ik rol mijn ogen en sla hem redelijk zacht-omdat onze gezinnen erbij zitten-op zijn bovenarm. Echter laat Harry het er dit keer niet bij zitten en geeft een zachte por terug in mijn zij, wat me dit keer niet laat inhouden en hem een goede por terug geef in zijn zij. Hij lacht en pakt mijn hand vast, waarna we samen de keuken verlaten zonder om te kijken, omdat ik lichtelijk bang ben voor de reactie van mijn ouders.

"Ze zijn sowieso boven,' zeg ik en ik schrik lichterlijk als ik opeens Gemma achter ons zie. "Hi,' zegt ze en vervolgens verschijnt Lottie ook. "Wij komen mee zoeken,' zegt Gemma, waarop Lottie zegt: "Alle ouders gaan koken voor vanavond." Ik knik. "We denken dat ze boven zijn." Ze knikken en dan lopen we de trap op. "We komen voor jullie!" Roep ik het huis door in de hoop dat ze iets terug roepen, maar het blijft stil. Gemma en ik kijken op de tweede verdieping, terwijl Harry en Lottie op de eerste verdieping kijken. Ik ren naar het einde van de hal toe, om daar de kamers te bekijken, terwijl Gemma het begin doet. Ik open de eerste deur van de kamer en weet dat ik hier nog nooit ben geweest. Sowieso heb ik nog nooit echt heel Harry's huis gezien, alleen nog de onderverdieping, de kamer waar we in slapen en de kledingkamer. Ik stap de eerste kamer in en kom uit in een grote fitnesszaal. Ik geef mezelf geen tijd voor bewondering en loop de kamer door in de hoop een van mijn zusjes aan te treffen. Echter merk ik al snel dat ze hier niet zijn en ik loop de kamer uit. Dan neem ik de kamer ernaast en kom uit in een erg ruime kamer. De muren zijn wit en de grond is van hout. Alles is leeg op een grote tent midden in de kamer na. Ik begin te lachen bij het bijzondere interieur en loop even snel de kamer uit, wanneer ik naar beneden roep: "Harry! Waarom the fuck heb je een lege kamer met alleen een tent erin?" Ik hoor Gemma hard lachen en vervolgens komt ze mijn kant oprennen. Ze kijkt de kamer in en beiden beginnen we hard te lachen. Ik stop plots met lachen als ik wat gegiechel hoor. Ik spits mijn oren en ik leg mijn hand op Gemma's arm, waar ik haar mee laat zien dat ze goed moet luisteren. "Hoorde je dat?" Fluister ik. Ze schudt haar hoofd. Stil, op de puntjes van mijn tenen, loop ik de kamer in. "Ik dacht namelijk dat ik was hoorde,' zeg ik verder op een bedenkelijke toon. "Iets wat klonk als...,' ik leg mijn hand op de rits van de tent opening. "Daisy!" Ik trek hard aan de rits, waardoor de opening van de tent open springt en Daisy onthult wordt. Ze geeft een harde gil van de schrik, waarna ik naar haar toe duik en mijn armen om haar heen sla. Zo tackel ik haar naar de grond en licht ze op mij, terwijl mijn rug op de grond rust. "Gotcha!" Roep ik, wanneer Daisy hard moet lachen als ik haar begin te kietelen in haar zij. Ik stop uiteindelijk en vraag: "waar is je zus?" Ze haalt speels haar schouders op met een glimlach. "Weet ik niet." Ik knijp mijn ogen samen. "Waar is ze?" Vraag ik opnieuw. "Weet ik niet." Ik zucht en kruip dan de tent uit. "Jammer. Als we het namelijk al wisten, dan konden we sneller een kopje warme chocomelk drinken met heel misschien wel een koekje erbij,' zeg ik, omdat ik weet hoe erg Daisy houdt van warme chocomelk. "Ik zag haar nog een trap naar boven oprennen, maar meer weet ik niet,' zegt ze dan plotseling. Ik deel een blik met Gemma en beiden lachen we. "Ik zoek haar wel,' zegt Daisy snel, waarna ze de kamer uitrent. Gemma en ik lopen achter haar aan. "Ze is boven, Lot en Haz!" Roep ik naar beneden. Gemma en ik wachten op Lottie en Harry. "Daisy hebben we gevonden,' zeg ik als ik ze boven zie komen lopen. "Hoe weten jullie dan waar Phoebs is? Daisy zou dat nooit vertellen." Ik glimlach licht. "Behalve als je beloofd dat ze daarna een kopje warme chocomelk krijgt." Ik geef een knipoog. Lottie lacht en schudt haar hoofd. "Je misbruikt hun zwakke punten." Ik haal met een lach mijn schouders op. "Helaas. Kom we gaan ze zoeken." Ondertussen hoor ik twee stemmen van boven. "Daisy nee! Jij mag me niet zoeken!" "Jawel wan-" "Nee, dat is gemeen!" Snel ren ik naar boven, omdat ik niet wil dat het uit de hand gaat lopen. Daisy kan namelijk best gevoelig zijn en Phoebe roept soms te snel dingen, wat ertoe leidt dat Phoebe iets gemeens kan zeggen en Daisy daar om moet huilen. Ik ren snel de kamer in waar ik de stemmen vandaan hoor komen en open de deur. Het is een lichtblauwe kamer met meerdere kisten langs de zijkant, waar waarschijnlijk spullen in zullen zitten. Zodra ik de deur doorstap zie ik Phoebe met haar armen over elkaar heen gekruist staan en zie ik Daisy wat meer teruggetrokken. "Nee, dat is niet lief,' zegt Phoebe dan boos, 'ik ga het tegen mama zeggen." "Hey, meiden,' zeg ik en kniel me neer op hun hoogte. "Daisy heeft me al gevonden,' zegt Phoebe redelijk boos. "Ik heb toch al sorry gezegd,' zegt Daisy zacht en kijkt naar de grond. "Dat was inderdaad niet helemaal de bedoeling, maar ik zou juist je zusje bedanken, want nu ze je heeft gevonden, kunnen we beneden warme chocomelk gaan drinken,' zeg ik dan met een glimlach. Dan verdwijnt de boze expressie van Phoebe en zet ze grote ogen op. "Mag dat van mama?" "Het mag van mij en dat is belangrijker,' zeg ik dan met een knipoog. "Alleen als jullie willen, want ik weet natuurlijk niet of jullie nog gek zijn op chocolademelk. Misschien zijn jullie daar nu wel te groot voor,' zeg ik dan nadenkend, waarop ze beiden snel hun hoofd schudden. "Nee?" Weer schudden ze heftig hun hoofden. "Nou, zeg dan maar beiden sorry tegen elkaar en geef elkaar een knuffel en dan kunnen we chocomelk drinken." "Sorry Phoebe, dat ik je al eerder heb gevonden dan moest." "Sorry Daisy, dat ik boos reageerde." Ik glimlach als ze elkaar een knuffel geven. Ik voel een hand op mijn rug en als ik omhoog kijk, zie ik Harry boven me staan. Ik glimlach en sta op van mijn hurken. Zowel Gemma als Lottie staan er ook en dan laten Phoebe en Daisy elkaar weer los. "Wie zal sneller zijn?" Zeg ik dan bedenkelijk, wanneer Daisy en Phoebe elkaar snel aankijken. "Ik,' zeggen ze beiden tegelijk. "Ja?" Dan telt Phoebe af en rennen ze beiden de kamer uit. "Wel voorzichtig!" Roep ik na en loop snel om het hoekje om te kijken of ze wel voorzichtig doen, wat ze gelukkig doen, totdat ik ze uit het oog verlies, omdat ze de trap afrennen. "Ik blijf de band tussen jou, Dais en Phoebs bijzonder vinden,' zegt Lottie, wanneer we ook naar beneden lopen. Ik glimlach licht. "Thuis hebben ze het vaak over je." "Ja?" Lottie knikt. "Ze zien je echt als hun grote broer." Ik glimlach opnieuw en ben blij dat ik nu in ieder geval wat tijd met ze kan besteden.