Sweet Creature (l.s.)

-H7-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik loop wat slaperig naar de tafel, waar ik Zayn zie zitten. "Goedemorgen Zayn,' zeg ik en ga dan zitten op de stoel tegenover hem, waar ik nog een keer mijn hand door mijn warrige haren haal. "Goedemorgen, Lou. Hoe was het in Amsterdam met Lottie?" Toen ik gisteravond thuis kwam om 11:30 uur, lag Zayn al te slapen. Ik heb hem dus nog niet verteld over gisteren. Als ik Zayn het hele verhaal vertel, blijft hij me maar met open ogen aankijken. Hij onderbreekt me geen een keer en laat me mijn hele verhaal vertellen. Althans, ik heb niet alles verteld. Ik heb niet verteld wat voor een warm, bijzonder en nieuw gevoel ik soms kreeg of op wat voor een manier ik terug kijk naar gisteren. Ik weet zelf ook niet wat dit allemaal was, maar voordat ik dit tegen Zayn vertel, wil ik het eerst zelf uitzoeken.

"Dus je hebt zijn nummer?" Vraagt Zayn enthousiast, nadat hij een beetje is bijgekomen. Ik knik. "Bel hem!" "Zayn, doe normaal. Ik ga niet de eerste zijn die belt." "Mag ik dan zijn nummer?" Vraagt Zayn. "Nee! Hij nam me in vertrouwen." Hij knikt direct en kalmeert zich. "Sorry, ik moet niet zo denken. Lou, ik ben blij voor je dat je het zo gezellig had." Ik glimlach. "Dankje Zayn." Ik kijk naar de tijd; het is alweer 11:30 uur 's middags. Ik plof neer op de bank, maar direct dan hoor ik mijn telefoon afgaan. Ik zie een nummer staan, welke ik vaag herken. Zou het die André zijn? Ik neem dan op. "Hallo?" Vraag ik. "Hii, met uhmm... Harry... Styles." Hoor ik aan de andere kant. Zonder dat ik mijn gezichtsspieren onder controle heb, verschijnt er een bescheiden glimlach op mijn gezicht. "Met wie?" Vraag ik dan voor de grap, maar op een serieuze toon. "Uhmm... Harry? Van gisterenavond. Herinner je me nog?" "Oh die." Zodra hij merkt dat ik sarcastisch was, hoor ik hem lachen. "Tuurlijk herinner ik je me nog,' zeg ik dan om het duidelijk te maken. Zayn komt bij me op de bank zitten en luistert aandachtig in de hoop dat hij iets kan horen. "Ik vond het gisteren zo gezellig en ik dacht dat we misschien vandaag weer elkaar konden zien', hoor ik Harry dan zeggen. "Lijkt me gezellig." Ik hoor een opgeluchte zucht aan de andere kant. "Gelukkig zeg, want ik ben al onderweg naar Delft." Ik lach en schud lichtjes mijn hoofd, terwijl ik naar mijn overige hand kijk, waar ik wat mee frunnik aan mijn T-shirt. "Dan moet je wel erg zelfverzekerd zijn dat ik ja zou zeggen." Ik houd mijn onderlip tussen mijn tanden om mijn lach te bedrukken als ik Harry hoor lachen. "Ik hoopte dat je ja zou zeggen en volgens mij vond jij het gisteren ook leuk." "Misschien... Waar spreken we af?" Vraag ik dan. "Ik ben nog nooit in Delft geweest, weet jij een plek?" Ik denk even na. "Overal leiden bordjes naar de Zuidpoortgarage, als je daarnaartoe gaat, vind ik je wel." "Alright! Ik ben er over een kwartier. Tot zo!" "Tot zo,' zeg ik en hang op. Ik negeer Zayn naast me om hem te irriteren en sta op om mijn jas te pakken. Zayn staat ook direct op en loop achter me aan. "Was dat Harry?" Vraagt hij dan benieuwd. Ik haal lachend mijn schouders op. "Misschien,' zeg ik mysterieus en loop dan de deur uit. "Louis! Was het Harry of niet?" Hoor ik Zayn nog roepen. Ik loop lachend de trap af.

Ik loop naar de parkeergarage en zoek alle mensen af naar het gezicht van Harry. Ik loop even rond en zie dan hem dan staan met wat fans, hij maakt een foto met ze en dan kruizen zijn ogen de mijnen. Er verschijnt een lach op zowel zijn als mijn gezicht. "Louis!" Roept hij. Hij loopt naar me toe en verrast me door me een kleine knuffel te geven. Er staan allemaal mensen om ons heen en blijkbaar maakt dat hem niks uit. Ook al hebben wij elkaar gisteren leren kennen, toch voelt het alsof we al zoveel van elkaar weten en we elkaar al voor een langere tijd kennen. Harry trekt zijn grote armen weer terug van mijn kleine lichaam. "Ook leuk om jou weer te zien Harold', lach ik, wat hem doet blozen. Het laat me afvragen waarom ik zo'n impact op hem heb. Wellicht is hij gewoon gevoelig voor het roze kleuren van zijn wangen. "Zou ik je Delft laten zien?" "Ja, lijkt me leuk!" Antwoordt Harry enthousiast, wat me ook vrolijk maakt. Het enthousiasme en de blijdschap van hem heeft een aanstekelijk effect, maar een positief effect.

We lopen door de straten van Delft en ik zie hem om zich heen kijken in de nieuwe plek waar hij is, terwijl ik deze plek al meerdere malen heb gezien. "Maar...uhmm...Harry,' begin ik wat onzeker, 'waarom ben je helemaal naar Delft gekomen?" "Dat heb ik toch al verteld? Ik vond het gisteren gezellig en ik wilde daar wel een deel 2 op,' glimlacht hij. Het eenmaal redelijk bekende nieuwe warme gevoel van binnen komt terug. "Dus je hebt maar een paar dagen hier in Nederland en je kiest ervoor om een hele dag daarvan met mij door te brengen?" Hij laat een klein lachje horen "Is daar iets mis mee dan?" Ik lach bescheiden en kijk naar de grond, terwijl ik mijn schouders ophaal. Harry glimlacht en komt wat dichterbij me lopen, waardoor er slechts enkele millimeters tussen onze armen in zit. De ruimte zou nog niet genoeg zijn om er een veer tussen te laten glijden en het geeft mijn blote arm de mogelijkheid om zijn lichaamswarmte te ontvangen. Ook al is het april, het is een van de warme dagen. 'Seizoenen zijn nooit te vertrouwen...' zei mijn moeder altijd. Althans, kan ik niet ontkennen dat er een redelijk gure wind staat. Ondanks dat, schijnt de zon in warme stralen en laat het voelen als een wat koudere zomerdag.