Ju-Yeon masuk ke kamar rawat Hyun-Jae sembari ngelepas dua kancing teratas kemejanya. Dia baru balik dari Providence, kantornya, dan ngomong ke bosnya kalau dia mundur.
Bosnya baik, beliau ngerti kondisinya Ju-Yeon, tapi ga bisa dipungkiri ada rasa kecewa juga karena karyawan yang beliau percaya ga bisa lanjutin tugasnya sampai akhir.
Ju-Yeon harus dateng ke rapat minggu depan yang Chan-Hee bilang untuk ucapan terima kasih dan maaf karena ga bisa lanjut mimpin proyeknya.
"Ju-Yeon."
Dia yang dari tadi emang cuma fokus ke dirinya sendiri ga sadar kalau ada Jeong-Han yang duduk di samping Hyun-Jae.
Dan suaminya itu udah sadar, tapi entah kenapa menolak untuk natap Ju-Yeon dan lebih milih natap ke luar jendela sana.
Jeong-Han senyum ke Ju-Yeon. Dia ngusap kepala adiknya sebentar, isyaratin supaya Hyun-Jae ngomong berdua sama Ju-Yeon tapi adiknya itu kayak ga mau ditinggal berdua.
"Iya, Kak?" akhirnya Ju-Yeon sadar dari rasa kagetnya dan fokus liat Jeong-Han yang sekarang jalan nyamperin dia.
"Gue ada kerjaan sampe malem. Tolong jagain Jae-Hyun, ya? Ajak ngobrol."
Omongan Jeong-Han ga sepenuhnya bisa Ju-Yeon tangkep. Tapi Ju-Yeon tetep ngangguk dan nganterin Jeong-Han sampai keluar dari pintu.
Begitu Ju-Yeon noleh lagi ke arah bed, Hyun-Jae masih betah ngeliat ke arah kaca. Langit kelihatan bersih siang ini. Cerah.
Ju-Yeon jalan ke arahnya, duduk di sampingnya dan berniat mau genggam tangannya.
Tapi Hyun-Jae nolak.
"Sayang? Ada yang sakit? Kamu mau apa nanti aku ambilin."
Tapi percuma, Hyun-Jae sama sekali ga ada niat untuk respons Ju-Yeon.
Agak lama Ju-Yeon diem, sampai akhirnya hatinya terasa sakit waktu Hyun-Jae tiba-tiba netesin air matanya.
Ju-Yeon pun langsung meluk Hyun-Jae, kali ini Hyun-Jae ga nolak.
Awalnya masih hening, Ju-Yeon bisa ngerasain kalau kemejanya ikutan basah karena air mata Hyun-Jae.
Tapi beberapa menit kemudian Ju-Yeon bisa ngerasain dan denger suara isakan tangis suaminya.
"Sayang ...? Aku panggilin dokter, ya? Sakit banget, ya?"
Hyun-Jae geleng kepala pelan. "Ju ... kalo kamu bosen sama aku tolong bilang ...."
Suara Hyun-Jae agak pelan, tapi Ju-Yeon masih bisa denger dan dia bingung. "Apa ...? Aku ga ngerti kamu ngomong apa?"
Ju-Yeon agak longgarin pelukannya supaya bisa liat wajah Hyun-Jae. Lagi sakit dan pucet kayak gini aja Hyun-Jae masih keliatan manis.
Ju-Yeon bantu ngehapus air mata Hyun-Jae. Berkaca dari pengalaman yang udah-udah, ini pasti ada sesuatu yang Ju-Yeon ga tau tapi bikin Hyun-Jae salah paham.
"Coba kamu ceritain pelan-pelan, deh. Pasti kamu ada liat sesuatu dan ga langsung ngomong ke aku." Ju-Yeon ngusap kepala Hyun-Jae.
Beruntung Hyun-Jae ga mau bikin drama dan langsung ceritain kejadian waktu dia dateng tanpa ngabarin tapi malah berakhir ngeliat suaminya sendiri dicium perempuan lain sementara dia tau kalau Ju-Yeon ga bisa disentuh perempuan.
Hyun-Jae nunduk begitu dia selesain ceritanya. "Kita udah lama bareng dari sebelum nikah. Mungkin kamu bosen, atau kamu capek karena harus ngurusin aku yang sakit. Aku ngerti.
"Tapi aku mau kamu bilang ke aku, jangan langsung ninggalin aku begitu aja ...."
Hyun-Jae keliatan mau nangis lagi, tapi respons Ju-Yeon justru manis banget.
KAMU SEDANG MEMBACA
Life Is Not Only Yours (Book 2) || The Boyz
FanfictionLiving as a normal people isn't important anymore. You should only live your life well, full of love and happiness. The Boyz with other idols. BxB September 5 -