One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 7

*die dinsdag dat ze weer naar school moet...*
En ja hoor vandaag moet ik weer naar school. Het is dinsdag, dus dan hebben we een blokuur Peters. Dit weekend was het echt leuk en de zorgen om Isabel waren er even niet, maar nu zijn ze weer terug. Het eerste uur valt uit dus nu zit ik beneden rustig mijn boterham op te eten. Liam is ook al beneden, omdat ze vinden dat het ongezellig is dat ik alleen beneden zit en dit keer is Liam dus aan de beurt. Samen praten we over wat dingen als Liam zegt:' trouwens toen jij en Zayn naar die afspraak waren belde Simon op. Hij zei dat hij het er met Zayn over had gehad en nu is Zayn stand-by bij die drie concerten in het Wembley Stadium.' Dit weet ik natuurlijk allang, maar dat hoeven hun niet te weten, want anders is het plan helemaal naar de knoppen. Ik reageer er dus maar blij en verbaast op. 'Oh joh das echt leuk, maar moet hij dan ook bij de repetities zijn?' Liam knikt als antwoord en bijna wil ik in lachen uitbarsten, maar gelukkig hou ik het nog net in. We praten nog verder, totdat ik naar school moet. 'Bye pap tot vanmiddag.' Ik geef hem een knuffel en een kus en dan zegt hij:' tot vanmiddag liefje.' Ik zwaai nog even naar hem en dan loop de deur uit naar mijn fiets. Op school aangekomen lopen Niek, Stefan en ik meteen door naar onze les. We beginnen met een blokuur tekenen, daarna hebben we het 3e wiskunde en het 4e AK, vervolgens een blokuur Peters (studieles en muziek) en tot slot hebben we het 7e uur Frans. De eerste twee uur negeer ik Simon en verder gaat het gewoon prima. Het 3e uur moet Simon naar de tandarts dus heb ik geen last van hem. Als het 4e uur voorbij is hebben we 30 min pauze, totdat het 5e uur begint. Eenmaal uit de les gekomen zie ik meteen al dat er wat fout gaat. Simon neemt Isabel mee en ik weet nu al wat er gaat gebeuren. Zonder nog wat tegen Niek en Stefan te zeggen ren ik ze achterna. Simon en Isabel lopen naar een afgelegen plaats en ik volg ze zonder dat ze het merken. Vervolgens als ze bij een afgelegen plek zijn duwt Simon Isabel tegen de muur. Als hij de eerste klap wilt uitdelen ren ik naar hun toen en pak ik Simon zijn hand net op tijd vast. 'Klootzak' sis ik naar hem. Heel even ben ik afgeleid en dan maakt hij zich los uit mijn greep. Hij slaat me vol in mijn gezicht. Door de shock blijf ik aan de grond genageld staan en zie ik Simon gewoon weglopen. Na vijf min kom ik uit mijn trance en meteen voel ik dat ik woedend ben. Ik ben zo woedend, dat als ik nu niet ergens op een rustige plek ga afkoelen ik alles wat los zit kapot zal maken. Ik hoor Isabel wel praten, maar ik weet niet wat ze zegt. Zonder nog wat te zeggen loop ik weg. Ergens van binnen weet ik dat ik het niet kan maken om Niek en Stefan bezorgt te maken, dus nog steeds heel boos loop ik naar de aula en meteen zie ik ze zitten. 'ik ben weg en kom me niet achterna.' Zeg ik. Wachten op een antwoord doe ik niet en dan ben ik weg. Achter me hoor ik ze mijn naam schreeuwen en zeggen dat ik voorzichtig moet zijn, maar ik luister er niet naar. Als ik mijn fiets uit de stalling heb gepakt fiets ik naar een park. Er is bijna nooit iemand en dat heb ik nu nodig. Ik weet nu precies wat er gebeurd, want ik heb het al een keer gehad toen de jongens op tour waren, maar ik heb ze nooit verteld dat het is gebeurd. Alleen Zayn en de boys van 5sos weten er vanaf. Als ik in het parkje kom gooi ik mijn fiets boos neer. Ik schop tegen van alles aan en ga dan op een bankje zitten. Gelukkig voor mezelf is de paparazzi nergens te bekennen. Een uur gaat voorbij en dan hoor ik opeens mijn telefoon trillen. Ik zie dat de jongens bellen en gelijk weet ik hoe laat het is. De school heeft ze gebeld dat ik niet op school ben en nu gaan ze mij bellen. Zonder er over na te denken gooi ik boos mijn telefoon op de grond. Ik heb op dit moment geen zin in ze, maar ik heb eigenlijk in niemand zin. Na nog twee uur ben ik het zitten op een bankje zat. Ik besluit gewoon naar huis te gaan, ondanks dat ik nog steeds echt boos ben. Het is al gezakt naar boos, dus dat is al wat. Voordat ik mijn fiets opraap, pak ik mijn telefoon van de grond. Er zit een grote barst op, maar op dit moment interesseert het me helemaal niks. Thuis aangekomen dump ik mijn fiets ergens en dan maak ik de deur open. Ik sla hem met een harde klap dicht en meteen staan er 4 bezorgden, maar toch ook een beetje boze, jongens voor me. Meteen loop ik de trap op, maar ik word door een hand om mijn pols weer teruggetrokken. Ik draai me om en ik kijk Harry boos aan. 'Laat me met rust ik heb nu geen zin in het gezeik van jullie.' Zeg ik erg boos tegen ze. Ze reageren er niet op en dan zegt Louis:' waarom was je niet op school en nam je onze telefoontjes niet op?' Met een ongeïnteresseerde en tegelijkertijd boze blik kijk ik ze aan. 'dat gaat jullie geen ene zak aan, maar ik ga het niet nog een keer vragen, dus laat me los.' Schreeuw ik half naar ze. Harry maakt geen aanstalten om me los te laten, dus probeer ik los te komen uit zijn greep. Al snel lukt het en zo snel als ik kan, ren ik de trap op. Ik ren mijn kamer binnen en doe de deur op slot. Snel ren ik naar de badkamer om daar de deur dicht te doen die lijdt naar Niall zijn kamer (we delen samen een badkamer dus daarom). Ook de deur van mijn inloopkast gaat op slot, want anders kunnen ze via Louis zijn kamer naar binnen. De woede, wat het aan het begin was, en nu de boosheid is bijna gezakt en dan weet ik al hoe laat het is. Over ongeveer een uurtje besef ik alles wat ik gedaan heb en waarschijnlijk heb ik weer eens mensen pijn gedaan. Het enige wat ik dan nog kan doen is huilen en dan slaap ik bijna niet vannacht, want dan krijg ik een nachtmerrie over alles wat ik heb gedaan die dag. En inderdaad na iets meer dan een uur komt het "besef". Langzaam herinner ik me alles wat ik gedaan heb. Eerst de klap in mijn gezicht van Simon, daarna de trance van ongeveer 5 min, vervolgens de woede en het gemeen doen tegen zowel Isabel als Niek en Stefan, ten sloten het negeren van de jongens hun telefoontjes en niet naar school komen en tot slot de jongens afkraken en tegen ze schreeuwen. De tranen prikken in mijn ogen en uiteindelijk begin ik te huilen. Ik weet dat ik er eigenlijk niet veel aan kon doen van wat er vandaag is gebeurd, maar alsnog voel ik me enorm schuldig. Oprecht heb ik geen idee hoe dit kan ontstaan bij een mens. Ik heb mijn twee beste vrienden, het meisje waar ik veel om geef en als ergste de jongens heel veel pijn gedaan. Uren blijf ik huilen. Steeds hoor ik de jongens bezorgt voor mijn deur staan om te vragen of ik eruit kom, maar ik negeer ze volkomen. Ik kan ze nu niet onder ogen komen, want het doet te veel pijn wat ik ze heb aangedaan. Om twaalf uur huil ik mezelf uiteindelijk toch in slaap, maar om half 5 wordt ik weer wakker. Meteen begin ik weer te huilen, want ik had een nachtmerrie. Ik pak mijn telefoon en zoek Zayn zijn nummer in mijn contacten. Hij heeft me altijd verteld dat ik hem kan bellen op elk moment van de dag, ook al is het 's nachts en hij weet ook van mijn "probleem" af. De telefoon gaat een paar keer over en dan neemt Zayn op.
(Zayn= z Elize= e)

Z= Heyy lieverd waarom bel je om half 5 's nachts?
E= he-ey Zayn i-ik trek het niet meer.
Z= love waarom huil je wat is er gebeurt?
E= *haalt haar neus op en probeert weer rustig te ademen*
E= je weet toch nog wel die ene keer dat de jongens op tour waren ik zo'n erge woede aanval kreeg?
Z= bedoel je die ene dat je eerst in een trance raakte, daarna een paar uur woedend was en dat langzaam zakte en dat je vervolgens besef kreeg van alles en je alles weer herinnerde en toen moest je de hele tijd huilen en op het laatst kreeg je in de nacht een nachtmerrie. Bedoel je die?
E= ja die ja.
E= *vertelt het verhaal aan hem*
Z= ahww Elies, maar weten de jongens dat je het al een keer gehad hebt of niet?
E= nou nee ik heb het ze nooit verteld, alleen jij en de boys van 5sos weten het.
Z= waarom heb je ze het niet verteld?
E= ik durfde het denk ik niet, want ik schaam me er nogal voor Zayn.
Z= je hoeft je er echt niet voor te schamen, want je kan er zelf niks aan doen dat weet je toch...?
E= ik ben zo bang dat ze me gaan haten na vanmiddag en trouwens ook Niek, Stefan en Isabel.
Z= ze haten je sowieso niet, dat weet je.
E= maar ik heb zo erg tegen ze geschreeuwd Zayn....
Z= maak je niet zo druk als je het uitlegt wat er is snappen ze je heus wel en zullen ze je echt niet uitlachen of weet ik het wat.
E= maar Stefan, Niek en Isabel dan die lachen me sowieso uit....
Z= tuurlijk lachen die je niet uit gek. Stefan en Niek zijn je beste vrienden die zullen je juist nog meer steunen dat weet ik zeker.
E= nou als jij het zegt moet het dan maar waar zijn he...
Z= zal ik anders morgen ff langskomen, zodat we nog ff kunnen praten is dat goed?
E= ja maar volgens mij komen al mijn opa's en oma's morgen ook en ik wil morgen, als ik het durf met de jongens praten, dus kun je dan rondt 5 uur komen Zayn?
Z= ja das prima Elies ga nou maar slapen, want ik hoor dat je moe bent.
E= *grinnikt even* thxx Zayn dit heeft echt geholpen.
Z= nou daar ben ik blij om. Slaap lekker lieverd.
E= tot morgen Zayn en slaap lekker.

We hangen op en ik leg mijn telefoon weg. Snel snuit ik mijn neus nog en dan leg ik mijn hoofd op mijn kussen. Meteen merk ik hoe moe ik inderdaad ben en bijna meteen val ik in een rustige slaap dit keer.

Hallo hier ben ik weer. Kon het toch niet laten om vandaag een hoofdstukje te plaatsen. Veel plezier met lezen.

Xx deslimmenerd💞💘