One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 26

*een paar dagen later....*
Het is donderdag. Het concert van zondag ging goed en het was een geweldig concert. Ook heb ik hele mooie een positieve reacties van fans gekregen op mijn speech van zaterdagavond. De hele klas was heel blij en trots dat ik het heb verteld tijdens het concert en dat deed me ook goed. Alleen Daniël heeft het "anders" opgevat. Hij je juist mensen die "niet hetzelfde" zijn volgens hem meer gaan uitschelden en pesten dan hij al deed. Natuurlijk wel zonder dat de docenten en personeel van de school het merkt. Eigenlijk merkt alleen mijn klas het dat hij het doet. Elke keer als hij het weer doet, neemt iemand het van mijn klas het op voor diegene. Ik merk dat met Niek en Stefan het vaakst, maar hij neemt het niet serieus en gaat gewoon rustig door. Over ongeveer een maand is het meivakantie en ondertussen begint de moed me een beetje in de schoenen te zakken. Al een maand zijn we, 5AE, bezig om hem te stoppen, maar niks lijkt te helpen. We hebben het zelfs al tegen docenten gezegd, maar elke keer weet hij zich er weer onderuit te praten, zodat de docent hem gelooft. Als ik er, als het meivakantie is, nog niet voor heb gezorgd dat hij ermee stopt, geef ik het op. Maar het is gelukkig nog niet zo ver, dus heb ik nog even de tijd. Tijdens de pauze hadden Niek, Stefan en ik Daniël weer betrapt.

*flashback*
'Zullen we maar buiten gaan, want het is best lekker weer?' Vraagt Stefan. Niek en ik knikken en samen lopen we naar buiten. Voordat we bij de tafels op het plein aankomen lopen we langs een zijpad. We horen gesnik en een boze stem er vandaan komen. Stefan knikt met zijn hoofd richting het zijpad. Niek en ik knikken en dan lopen we het pad in. We zien Daniël tegen een meisje uit de 2e, denk ik, schreeuwen. Het meisje huilt en als hij dan weer wilt gaan schreeuwen heb ik er genoeg van. Snel stap ik naar voren en trek Daniël aan zijn kraag van het meisje af. Niek en Stefan nemen het meisje mee om haar te troosten en laten Daniël en mij alleen. Hij duwt me tegen de muur aan en sist in mijn gezicht:' wat denk jij wel niet, mij verstoren als ik bezig ben iemand te laten inzien wat ze waard is?' Hij is boos, maar ik ben bozer. Met alle kracht die ik in me heb draai ik ons om en duw ik hem tegen de muur. 'Wat bezield jou gozer!? Wie denk jij dat je bent?! Iedereen op deze school spuugt je uit van walging. Als ik jou was zou ik stoppen, want anders zorg ik er hoogst persoonlijk voor dat je van school getrapt wordt en ik hou me altijd aan mijn woord als je dat maar weet.' Hij kijkt me aan en zegt dan nonchalant:' dat gaat je niet lukken. Ik zie aan je dat ik je gek maak en niet op een goede manier. Over een tijdje ben je radeloos en ga je het opgeven. Dan zal ik iedereen van de school, na de vakantie, vertellen dat het meisje dat nooit opgeeft, opgegeven heeft en dan zullen ze jou uitspugen. Geloof me maar dat gaat gebeuren.' Zonder wat te zeggen geef ik hem een trap in zijn zak en hij laat zich met een pijnlijk gezicht op de grond zakken. Tevreden loop ik weg opzoek naar Niek, Stefan en het meisje.'
*einde flashback*

We zitten nu bij Engels in de les en we kijken een film ergens over. Voor mij tijd dus om na te gaan denken. Daniël heeft gelijk. Hij maakt me gek en zeker niet op een goede manier. Ook ben ik bang dat hij gelijk gaat krijgen over dat opgeven, want ik ben nu eigenlijk al radeloos en ik vind het verschrikkelijk. Iedereen op deze school verdiend een veilige plek, maar met Daniël is dat dus niet echt mogelijk. Alles heb ik geprobeerd en als zelfs docenten het niet geloven wat we zeggen, weet ik het ook niet meer. Ja ik kan nog naar zijn ouders gaan, maar ja zoals ik al zeg het zijn zijn ouders, dus daar praat hij zich toch wel onderuit waarschijnlijk. Mijn hoofd leg ik op de tafel, maar ik word ruw uit mijn gedachten gehaald door de docent die roept:' Elize blijf je er ook even bij?' Ik knik en dan begin ik naar de film te kijken.

Samen met Niek en Stefan loop ik mijn huis binnen. Voor levensbeschouwing moeten we met zijn drieën een opdracht doen over een onderwerp wat wij belangrijk vinden. Wij hebben gekozen voor gelijkheid tussen alle mensen. Dat sluit meteen aan op het standpunt dat we op school hebben. Voor ons alle drie schenk ik drinken in en ook zet ik een bak met chips op tafel. Dan zet ik mijn laptop aan, zodat we daar ons verslag op kunnen typen. Als we al even bezig zijn komen Liam en Harry binnenlopen. Ze geven me een kus en Niek en Stefan begroeten ze ook. Dan vraagt Liam:' wat zijn jullie aan het doen?' Stefan geeft hem het blaadje waar de opdracht opstaat en samen met Harry begint hij het te lezen. Ondertussen gaan wij gewoon rustig verder. Volgende week maandag moet het ingeleverd worden, dus we willen het vandaag eigenlijk af hebben. Volgende week zaterdag moeten we de eerste drie nummers afhebben, want het management en Simon willen ze horen. Twee liedjes zijn al helemaal af, Moments en Don't Forget Where You Belong, en het derde nummer Kiss You moeten we nog wat tekst en dan nog de muziek schrijven, dus dat gaat nog even hard doorwerken worden, maar het gaat hopelijk goed komen. Als ze klaar zijn met lezen vraagt Harry:' welk onderwerp hebben jullie gekozen?' 'Gelijkheid tussen alle mensen.' Reageert Niek op zijn vraag. Ze knikken en dan vraag ik:' waar zijn Niall en Louis?' 'We waren boven aan het gamen, maar we wilden drinken, dus gaan we dat nu halen.' We knikken en dan lopen zij naar de
keuken, terwijl wij weer doorgaan met de opdracht. Het gaat echt goed en binnen anderhalf uur hebben we hem helemaal af en gecontroleerd. 'Zal ik hem naar haar opsturen?' Vraag ik aan Niek en Stefan. Ze knikken en dan stuur ik hem via een speciale site naar haar op. Als hij opgestuurd is vraagt Stefan:' wat gaan we doen, want we hebben nog half uur en dan moeten we naar huis, omdat we voetbaltraining hebben.' Ik knik en dan stelt Niek voor om te gaan basketballen. We stemmen er mee in en dan gaan we basketballen. Als we ook nog gevoetbald hebben krijgen ze een appje van hun ouders dat ze allebei naar huis moeten. Ik geef ze allebei een knuffel en dan zeg ik:' succes met de training hè.' 'Bedankt, jullie gaan zeker weer verder met schrijven?' Vraagt Niek geïnteresseerd. Even zucht ik en zeg dan vervolgens:' ja, het management wilt dat we volgende week drie nummers afhebben, zodat we ze aan hun kunnen laten horen.' 'En zo te horen, want je zucht, zijn jullie zeker nog niet zo ver?' Vraagt Stefan ook geïnteresseerd. 'Nou nog niet echt. We hebben Moments en Don't Forget Where You Belong helemaal af, maar Kiss You moeten we nog wat tekst en daarna moeten we nog heel de muziek schrijven. Maar ja door die dip lopen we nu aardig achter op schema.' Ze kijken me aan en dan zegt Niek:' nou het komt vast wel goed hoor.' En Stefan voegt er nog aan toe:' en anders heb je alleen maar een boos management en verder niets.' We beginnen te lachen en dan zeg ik nog:' nou alleen een boos management is net zo erg als Peters als hij boos is.' Weer moeten we lachen en dan nemen we echt afscheid. Ik zwaai ze uit, totdat ze de poort door zijn en dan sluit ik de deur. Dan loop ik de trap op naar de tweede verdieping. In de game kamer aangekomen zie ik Niall en Harry samen Just Dance doen en Louis, Liam en ik gaan helemaal stuk. Het ziet er echt heel grappig uit. Als ze klaar zijn zetten ze de Wii uit en lopen we met zijn alleen naar de studio toe beneden. We luisteren het nummer één keer en dan hebben we inspiratie voor een van de laatste coupletten die we nog moeten schrijven. Na een paar uurtjes hebben we anderhalf couplet af en we zijn tevreden voor vandaag. Het is zoveel fijner dat we gewoon bijna meteen inspiratie hebben, in plaats van dat we uren bezig zijn en niet meer dan een paar woorden hebben.