One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 35

*maandag twee dagen later......*
Zachtjes word ik door elkaar geschut door iemand. Het liefst open ik mijn ogen niet, want ik voel me echt verschrikkelijk. Voorzichtig open ik toch mijn ogen, waarna ik meteen het zweet van mijn voorhoofd veeg. 'Kom je je bed uit lieverd?' Vraagt Harry die me wakker heeft gemaakt. Ik schud mijn hoofd wat er voor zorgt dat de hoofdpijn nog erger wordt. 'Wat is er? Voel je je niet goed?' Vraagt hij bezorgt. Zachtjes zeg ik:' ik voel me verschrikkelijk.' Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd en haalt hem er snel weer af. Hij zegt:' je hebt korts en volgens mij niet zo laag ook. Waar heb je nog meer last van schat?' 'Uhm hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid.' Mompel ik. Nog bezorgder kijkt hij me aan en dan vraagt hij:' heb je niet het gevoel dat je moet overgeven?' 'Nee hoezo?' Vraag ik zachtjes. 'Gelukkig dat je dat gevoel niet hebt. Nee er zat niet echt een reden achter of zo.' Legt hij uit. Met mijn hoofd laat ik zien dat ik het snap en dan zegt Harry:' ik ga aan Louis of Niall vragen of ze school willen bellen en als jij dan nog even probeert te slapen oké?' 'Ja is goed.' Hij geeft me nog een kus op mijn voorhoofd en loopt dan mijn kamer uit. Vrijwel meteen val ik weer in slaap, ondanks dat ik het zo warm heb en alles.

*twee uur later.....*
Ik word wakker van de warmte en van een hele erge steek in mijn buik. Op mijn telefoon zie ik dat de jongens al naar Niek, Stefan en Noah hebben geappt dat ik niet op school ben. Even vergeten dat ik op het randje van mijn bed lag, rol ik zo mijn bed uit. Recht op de harde vloer. Normaal zou ik er om lachen, maar nu is het totaal niet grappig. De hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid wordt erger. Meteen hoor ik drie paar voeten de trap op stormen. Mijn deur gaat open en dan zie ik Harry, Louis en Niall in mijn gezichtsveld. 'Oké, wat doe jij op de grond?' Vraagt Niall die zijn lach probeert in te houden. Boos probeer ik hem aan te kijken, maar dat mislukt al snel door zijn aanstekelijke lach. Ook meteen krimp ik in elkaar van de hevige pijn. Lachen is echt heel slecht als je buik- en hoofdpijn hebt. Drie hele bezorgde jongens kijken me aan en dan vraagt Louis:' wil je naar beneden bij Liam op de bank liggen of wil je weer terug je bed in?' Nadenkend kijk ik hem aan en zeg dan:' naar beneden alsjeblieft.' Ze helpen me omhoog en meteen word ik duizelig. Harry legt zijn hand weer op mijn voorhoofd en zegt dan:' volgens mij ben je warmer dan daarstraks. Wil je je shirt uit, zodat je alleen in je ondergoed beneden ligt en het niet zo plakt of wil je je shirt aanlaten?' 'Uit.' Mompel ik. Hij trekt mijn shirt uit en tilt me dan op. Hij loopt naar beneden met mij in zijn armen, terwijl de andere Niall en mijn badkamer inlopen. Harry zet me bij Liam op de bank neer en hij trekt me meteen tegen zich aan. 'Voel je je wel oké pap? Je ziet een beetje witjes.' Mompel ik vragend naar hem. 'Ja hoor ik ben alleen een beetje lichtjes in mijn hoofd, maar verder niks. Jij voelt je helemaal niet goed heb ik gehoord.' Voorzichtig knik ik. Zachtjes begint hij over mijn buik te wrijven en dat verlicht de pijn wel een beetje. Al snel zijn Niall en Louis weer beneden. 'Als je even stil blijft liggen, stop ik de thermometer in je oor.' Zegt Niall. Op mijn zij met mijn rug tegen Liam zijn buik blijf ik liggen, terwijl dat ding in mijn oor wordt gestopt. Liam blijft gewoon rustig door wrijven. Als hij piept wordt hij uit mijn oor gehaald en dan klinken er een paar geschrokken kreetjes. Oké dat zegt dus al vrij weinig goeds. 'Lieverd je hebt 39,4 graden koorts.' Zegt Louis. 'No shit Sherlock.' Breng ik zachtjes uit. Dat verklaart wel waarom ik het zo verschrikkelijk warm heb. 'Kom even rechtop zitten, zodat je een paracetamol kan innemen.' Zegt Harry. Met veel moeite ga ik rechtop zitten en dan krijg ik een paracetamol en een glas water. Als ik het heb doorgeslikt, leun ik vermoeit tegen Niall aan die ook is komen zitten. Hij slaat zijn armen om me heen en begint, net zoals Liam daarnet deed, te wrijven over mijn buik. Na heel even gaat zijn telefoon af. Terwijl hij gewoon doorgaat met wrijven, neemt hij op. Hij zet hem op luidspreker en dan horen we dat het Simon is.
(Simon= s O= iemand van One Direction of allemaal).

S= hoi jongens en Elize.
O= hoi Simon.
S= hoe is het met jullie?
O= goed hoor, maar Elize is erg ziek
S= oh wat heeft ze dan?
O= 39,4 graden koorts en ook nog hoofd- en buikpijn en misselijkheid.
S= oh dat is vervelend. Eigenlijk wilde ik jullie om één uur in mijn kantoor hebben.
O= hoezo dan?
S= de manager van The Wanted en ik hebben een gesprek gehad en we zijn jullie geruzie op twitter zat en daarom wilde ik jullie om één uur in mijn kantoor hebben. Zayn zou er ook zijn met zijn manager en natuurlijk The Wanted met hun manager.
O= ja sorry, maar wij gaan echt niet komen. Elize is daar echt te ziek voor.
S= ja dat snap ik ook wel, maar kunnen we niet een oplossing bedenken?
O= het zou hier bij ons thuis kunnen en dan kan Elize gewoon in haar kamer op bed liggen, terwijl wij het samen met Zayn afhandelen met The Wanted.
S= als dat zou kunnen, zou dat heel fijn zijn.
O= ja dat is prima, maar kan het dan om twee uur, zodat we dan nog tijd hebben om aan de nummers te werken?
S= ja dat is goed. Hoe ver zijn jullie?
O= we zijn met de laatste twee nummers begonnen.
S= oh dat is dus mooi op schema.
O= jep.
S= nou ik ga bellen naar de rest dat het wat is aangepast, dus tot twee uur. Doei.
O= doei.