One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 65

*twee weken later maandag 12 januari*
Het is twee weken later en wij zijn geloot tegen New College uit Oxford voor de achtste finale van het toernooi. Gisteren hebben we de eerste wedstrijd gespeeld en we hebben met 2-1 gewonnen. Deze zondag spelen we de terugwedstrijd en die is in Oxford. We zijn in onze poule (poule G) dik eerste geworden en Guilsborough Academy is doorgegaan als tweede. Ook Comenius College is door, dus hopelijk gaan ze er deze ronde uit. Niek en Stefan hadden in de laatste week voor de kerstvakantie de tweede en tevens laatste sleutel van de geheime kamer gevonden en vandaag gaan we hem eindelijk openen. Het 7e uur levensbeschouwing valt uit, dus na het 6e uur gaan we meteen naar de gymvleugel om hem te gaan zoeken. Het 4e uur gaat zo beginnen en ik heb er nu al zin in *hoor het sarcasme*. Giesberts heeft waarschijnlijk weer een leuke les voorbereidt, nou ja hij denkt dat het leuk is. Terwijl we door de gangen lopen, zien we Daniël in de verte lopen met zijn vrienden. Als hij langs ons loopt, kan ik het niet laten om mijn voet uit te steken, waardoor hij op de grond valt. Iedereen schiet in de lach en Niek, Stefan en ik lachen het hardste. Wanneer hij is opgestaan, draait hij zich boos naar ons toe en roept dan:' waarom liet je me struikelen Payne?!' 'Waarschijnlijk dacht ze jouw lelijke hoofd mooier te maken door je te laten struikelen Davidson.' Roept Niek terug. 'Oehhhhhh.' Roepen Stefan en ik hard. Daniël wilt wat terugzeggen, maar Stefan is hem voor en zegt:' het spijt me Davidson, maar onze favoriete docent wacht. We weten dat je niet zonder ons kan, maar het moet maar even, dus doei.' Lachend lopen we weg, terwijl hij ons boos aankijkt. Rustig lopen we A31 in en Giesberts kijkt ons boos aan. We zijn het gewend dat hij zo kijkt, dus we geven hem een grijns terug. Stefan komt naast mijn zitten en Jørn en Niek nemen voor ons plaats. Tijdens zijn uitleg fluisteren we de hele tijd zacht met elkaar en na 5 min zegt Giesberts:' Elize of Stefan, één van jullie gaat rechts helemaal achteraan zitten, want jullie verstoren mijn les.' 'Meneer, ik denk niet dat dat zo'n goed idee is, want nu kunnen we nog fluisteren.' Begin ik. 'Maar als u ons uit elkaar zet, moeten we naar elkaar gaan schreeuwen.' Maakt Stefan de zin af. Giesberts zijn blik verraadt dat hij het niet zo leuk vindt en dan zegt/vraagt hij:' jullie denken grappig te zijn he?' 'Ja, want iedereen lacht.' Antwoord ik. 'Ook nog een grote mond?' 'Altijd meneer.' Reageert Stefan. 'Ik zou er maar uit gaan, voordat ik jullie erger straf.' Roept Giesberts. 'Maar meneer, we hebben het huiswerk nog niet nagekeken.' Antwoord ik. 'Oh wacht, dat hoeft ook niet Elize. We maken het huiswerk van muziek toch nooit.' Lacht Stefan. Grinnikend geven we elkaar en Niek en Jørn een high-five. Ook de rest van de klas moet lachen, maar Giesberts vindt het iets minder leuk. Echt ietsjes minder (hoor dat met heel veel sarcasme). Voordat Giesberts iets kan zeggen (of nou ja, eigenlijk schreeuwen), zegt Niek:' meneer, u moet nu niet gaan zeggen dat het huiswerk voor uw vak belangrijk is, want dat is het niet. De volgorde waarin je je huiswerk maakt is: belangrijke vakken, iets minder belangrijke vakken, stomme vakken, onzinnige vakken en dan muziek. Alleen niemand komt daaraan toe, want er zijn veel meer vakken die belangrijker zijn. Zelfs het huiswerk voor gym is nuttiger, dan het huiswerk van uw vak. En dat zegt veel, want we hebben geen huiswerk voor gym.' Giesberts' ogen spuwen vuur. Stefan en ik proberen onze lach in te houden, terwijl iedereen verder zijn adem inhoudt. Niek kijkt hem gewoon aan en dan begint Stefan te lachen, waardoor ik het ook niet meer in kan houden. We proesten het uit, terwijl Niek en Giesberts een staar wedstrijd houden. Wanneer we uitgelachen zijn, mompel ik zachtjes:' misschien moeten we het lokaal stilletjes verlaten.' Ze knikken en met zijn drieën willen we opstaan, totdat Giesberts schreeuwt:' OHHH, DAT DACHT IK DUS EVEN NIET HÉ?! IEDEREEN HEEL SNEL DIT LOKAAL UIT, BEHALVE PAYNE, BLACK EN SMITH?!' Iedereen rent zo snel mogelijk het lokaal uit en ik neem het ze niet kwalijk. Rose en Julie kijken ons hoofdschuddend aan en tegelijkertijd geeft Jørn ons een high-five. Woedend smijt Giesberts de deur dicht als de laatste leerling het lokaal heeft verlaten. 'Ga HEEL GAUW op de plekken van het nablijven zitten.' Roept hij woedend met de nadruk op heel gauw. Binnen 2 min zitten we weer zoals een aantal weken geleden: Stefan helemaal voorin bij het Digibord, Niek precies in het midden in de rij voor Giesberts bureau en ik rechtsachter bij een hok met muziekinstrumenten erin. Hij smijt een dubbel A4tje op onze tafels en dan snauwt hij:' ik ga jullie mentor halen en jullie gaan een opstel schrijven over hoe grappig jullie jezelf vinden. Als één van jullie denkt grappig te zijn door zijn grote brutale smoel open te trekken terwijl ik weg ben, dan laat ik jullie alle drie nablijven, totdat de examens beginnen.' We kijken hem aan en knikken. 'IS DAT BEGREPEN?!' Schreeuwt hij als laatste. 'Ja meneer.' Zeggen we in koor. Hij beent het lokaal uit en smijt de deur achter zich dicht. Niemand durft wat te zeggen en dan begin ik maar aan het opstel.