One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 22

*de woensdag voordat ze op vrijdag naar Nederland gaan...*
Het is woensdag en het is pauze. Niek, Stefan en ik lopen ons lokaal uit op weg naar de aula, want daar komen Tommy, Lisa en Kate ook heen. Lachend lopen we door de gangen, totdat we worden tegengehouden door een groepje van vijf personen. Om precies te zijn, zijn het Daniël, Tim, Sander, Thomas en Jim. Ze kijken ons niet zo blij aan en dan vraag ik:' wat is er aan de hand?' Daniël neemt het woord. 'Door jullie zijn wij onze vriend kwijtgeraakt, omdat hij nu in de bak zit.' Ik wil wat zeggen, maar dan zegt Stefan al:' dat is niet ons probleem dat jullie Simon zijn kwijtgeraakt.' 'Nee inderdaad dat is zijn eigen schuld.' Voegt Niek eraan toe. Jim wijst naar mij en zegt dan:' als jij niet naar de politie was gegaan, was er nu nu niks aan de hand geweest.' Vermoeid kijk ik ze aan en dan zeg ik:' Simon is naar de politie gegaan niet ik, dus het is zijn eigen schuld.' Ik zie dat Niek en Stefan een flesje water in hun handen hebben en ik pak die van mij ook. We kijken elkaar aan en gooien dan tegelijkertijd het water in hun gezicht. Als ze leeg zijn gooien we ook de flesjes nog naar ze, voordat we lachend naar de trap rennen. Na de pauze lopen we naar onze volgende les. Dat is meteen ook de laatste les. We lopen het economie lokaal binnen en gaan op onze vaste plaatsen zitten. Zonder Simon in de klas en überhaupt op school is het een stuk rustiger en ik geniet er volop van. Wanneer de les tien min bezig is, komt de directeur binnen. Hij zegt wat tegen onze docent en dan loopt hij weer weg. Meneer Grimbergen vraagt om stilte en dan zegt hij:' Niek, Stefan en Elize pak jullie spullen en ga naar het kantoor van de directeur.' We gehoorzamen en als we klaar zijn lopen we verbaast het lokaal uit. We lopen alle trappen af en komen dan uiteindelijk weer bij de A-verdieping terecht. Meteen lopen we door naar het kantoor van de directeur en als we er zijn klopt Niek aan. 'BINNEN.' Wordt er geroepen. Ik duw de deur open en dan slaak ik een kreet van verbazing. Als Niek en Stefan het ook zien doen ze hetzelfde. Voor ons zitten de vader van Niek, de vader van Stefan en Liam. Er zijn geen stoelen meer dus ik zie Niek en Stefan bij hun vaders op schoot gaan zitten. Ik volg hun voorbeeld en ga bij Liam op schoot zitten. Hij slaat zijn armen om mee heen een geeft me een geruststellende glimlach, waaraan ik kan zien dat hij niet boos is. Zoals Liam een tijdje geleden al tegen me zei dat ze niet snel boos worden, kun je hieraan wel zien. Ook de ouders van Niek en Stefan worden niet snel boos en dat merk je nu ook weer. 'Welkom. Fijn dat jullie zo snel konden komen, want we moeten namelijk over het gedrag van jullie kinderen praten.' Ik rol onopgemerkt mijn ogen en dan vraagt de vader van Niek:' wat hebben ze dan weer uitgespookt vandaag?' 'Nou ze hebben vandaag een groepje van 5 jongens uit de 5e een soort van gepest.' Boos sta ik op, maar door Liam word ik weer terug op zijn schoot getrokken. 'Blijf alsjeblieft rustig.' Fluistert hij in mijn oor, waarna hij een kus op mijn slaap drukt. Als Liam hier nu niet was geweest, was ik allang boos geworden op de directeur. 'Dus jullie noemen een gesprek met iemand voeren en daarna water in iemands gezicht gooien pesten?' Vraagt Stefan ongelovig. De directeur knikt en dan zegt Niek:' sorry hoor, maar dan kan je net zo goed iemand een duwtje geven ook pesten noemen.' Hij kijkt ons dramatisch aan en dan kan ik mijn lach niet meer inhouden. Lachend druk ik mijn hoofd tegen Liam zijn borst, zodat het gelach wat gedempt wordt. Na een tijdje ben ik uitgelachen en haal ik mijn hoofd van zijn borst. Eenmaal wanneer ik het hoofd van de directeur zie, begin ik weer te lachen. Half stikkend door al het lachen wijs ik naar de deur en sta ik op. Snel loop ik het kantoor uit. Op het bankje naast zijn kantoor laat ik me zakken. Zachtjes begin ik een liedje van ons te neuriën en al snel is het lachen over gegaan in hoesten. Liam komt het kantoor uit en gaat naast me zitten. 'Ga even wat water drinken en kom dan weer terug oké?' Ik knik, omdat ik niet in staat ben om iets te zeggen. Bij de wc aangekomen drink ik wat water en dan loop ik snel weer terug naar het kantoor. Ik ga weer bij Liam op schoot zitten en dan vraagt hij:' gaat het weer?' 'Ja het gaat wel.' Hij geeft me een kus op mijn wang en dan gaat de directeur weer verder. 'We hebben dus besloten dat jullie vanaf het 6e t/m het 8e uur jullie mentor meneer Peters gaan helpen bij zijn muzieklessen.' Vermoeid kijk ik de man voor mij aan. Liam probeert zijn lach in te houden en hem geef ik een boze blik. We knikken naar de directeur en dan zegt hij nog voordat we opstaan:' en hopelijk zien we dit gedrag niet meer bij jullie.' We staan nu echt op en onze ouders geven hem een hand. We lopen zijn kantoor uit en dan begint Liam te lachen. Als ik hem boos aankijk stopt hij al snel. Hij slaat een arm om me heen en zegt dan plagerig:' is mijn kleine meisje boos?' 'Ahh shut up Liam. Misschien is het maar goed dat Louis of Niall hier nu niet is, want die zouden niet meer bijkomen van het lachen.' Liam knikt en dan nemen we afscheid, omdat de bel gaat over 10 min. Ik geef hem een knuffel en voordat hij wegloopt met de Ryan de vader van Niek en Nick de vader van Stefan roep ik nog:' en waag het om dit aan de andere te vertellen, want anders krijg ik dit nog jaren te horen van Louis en Niall.' 'Ik kijk wel wat ik doe.' Roept hij lachend terug, voordat ze om de hoek verdwijnen. We lopen hoofdschuddend naar het lokaal van Peters en lopen zijn lokaal binnen. Hij had het 5e geen les. 'Hey fijn dat jullie komen helpen.' Zegt hij glimlachend. Ik rol mijn ogen weer onopgemerkt en dan vraag ik:' wat moeten we doen?' 'Nou bij de volgende klas die hier komt, dat is een 2 VWO klas en zij moeten in groepjes nummer zingen en volgens mij zitten er ook wat One Direction nummers tussen. Graag zou ik willen dat jij me helpt met het beoordelen en ze tips geeft en Niek en Stefan van jullie verwacht ik tijdens deze les dat jullie de rest een beetje stil houden zodat ze wel naar elkaar blijven luisteren.' We knikken en dan loopt Peters het lokaal uit om wat te doen. De les is pas over 2 min af. Ik pak mijn eigen gitaar, want die had ik meegenomenen. We moesten wat spelen voor een cijfer. Snel ga ik achter een van de microfoons staan en dan test ik of de microfoon het doet en hij staat al aan. Ik sla de eerste akkoorden van Night Changes aan op mijn gitaar en begin te zingen. Als ik al bijna een minuut bezig ben zegt Niek:' wacht effe tot de bel gaat dan kunnen we het filmen.' Ik knik en dan precies gaat de bel. Stefan pakt zijn telefoon en als hij zijn duim opsteekt sla ik weer de eerst akkoorden van Night Changes aan. Als we klaar zijn komen de eerste kinderen binnen. Mijn gitaar zet ik weer weg en dan zie ik dat ze me allemaal aanstaren. 'Hoi.' Zeg ik. Ze gaan allemaal verbaast op hun plaats zitten. Dan komt Peters binnen. Wanneer iedereen er is sluit hij de deur. Niek, Stefan en ik zitten achterin op een tafel. Hij gaat voor de klas staan en zegt dan:' hallo 2AC, zoals jullie al hebben gezien zitten achterin de klas drie leerlingen. Dit zijn drie leerlingen uit mijn mentorklas 5AE. Het zijn Niek, Stefan en Elize, maar waarschijnlijk kennen jullie hun al.' Hij lult nog wat verder en dan gaat het eerste groepje klaar staan om te gaan zingen. 'Missen jullie niet een persoon?' Vraagt Peters. Een van de meisjes antwoord:' ja meneer, Lizzy is ziek.' Dan vraag ik:' welk liedje doen jullie?' Ze kijken mij aan en dan antwoord een ander meisje:' Half a Heart van One Direction.' Er vormt zich al een ideetje in mijn hoofd en dan vraag ik weer:' en wie is Lizzy van de vijf.' Hetzelfde meisje antwoord weer:' Lizzy is jou.' Ik knik bedenkelijk en roep dan naar meneer Peters:' meneer ze doen een liedje van One Direction en ze missen mij, zou ik mee mogen doen?' De meisjes kijken me geschrokken aan en dan kijken ze vragend naar Peters. 'Ja waarom ook niet.' Geeft hij als antwoord. Alle vier de meiden geef ik een bemoedigende knuffel en dan zeg ik nog zachtjes:' als je je tekst niet meer weet door de zenuwen kijk dan naar mij, dan zing ik verder totdat de volgende moet oké.' Ze knikken en dan gaan hun achter de microfoon staan, terwijl ik mijn microfoon meeneem naar de tafel waar ik zat en daar ga ik weer met mijn microfoon zitten. Peters zet de karaoke versie van het liedje aan en dan begint het nummer. Ik zing gewoon mijn eigen tekst en verder luister ik naar de meiden. Ze klinken goed met zijn vieren tijdens het laatste refrein. Als ze klaar zijn klappen we allemaal en dan zet ik de microfoon terug. Peters kijkt mij aan en zegt dan:' en Elize wat vond je ervan?' Iedereen kijkt mij aan, inclusief de meiden die net gezongen hebben. 'Als eerste wil ik even zeggen hoeveel respect ik voor jullie heb. Dat jullie hier op deze leeftijd staan vind ik erg knap. Toen ik in de tweede zat durfde ik dit niet. Jullie klonken met zijn vieren echt heel goed. Natuurlijk zaten er nog wat onzuiverheden in, maar daar moet je je niet te druk over maken. Het was erg goed.' Peters zegt ook nog wat en na een tijdje hebben we alle groepjes gehad. Allemaal klonken ze erg goed voor hun doen. We hebben nog 25 min en Peters vond het een goed idee om te gaan zingen. Alleen hij kreeg net een belangrijk telefoontje dus nu hebben Niek, Stefan en ik de leiding. 'Wat willen jullie gaan doen?' Een jongen steekt zijn hand op en als ik hem de beurt heb gegeven zegt hij:' kunnen we een stukje van jullie concert kijken in het Wembley stadium?' Iedereen begint te roepen en als Niek en Stefan ze stil hebben gekregen zeg ik:' oké dat gaan we doen, maar welke willen jullie die met Zayn....' Verder krijg ik de kans niet omdat ze allemaal Little Things beginnen te roepen met ons zessen. Ik zoek hem op op de laptop van Peters en zet hem aan vanaf Where Do Broken Hearts Go. Met zijn drieën gaan we achterin de klas zitten op de tafels waar we aan het begin zaten. Vanaf hier duur het nog 20 min, dus we kunnen het precies kijken. Als ik met dat liftje vanaf onder het podium op kom beginnen we met zijn drieën zachtjes te lachen wat al snel hard gelach wordt door de gezichten die de jongens trekken als ze mij zien. Echt geniaal hun hoofden. Na 20 min is het af en meteen gaat de bel. Het is pauze.

Na een vermoeide dag kom ik eindelijk thuis aan. Het was gezellig met de 2 VWO klas. Daarna hielpen we nog bij een 3 Havo en een 4 Havo klas, voordat we naar huis mochten. Peters moest plotseling naar een vergadering en hij had geen vervanging dus moesten wij de halve les van Havo 3 opvangen en de hele les van Havo 4. De kinderen waren echt erg leuk, maar Peters verpestte het soms, maar ja zo is hij nou eenmaal. Als ik binnen ben trek ik mijn schoenen en jas uit en loop ik de woonkamer binnen, waar ik de jongens op de bank aantref. Wanneer ze me opmerken beginnen ze te grijnzen en dan weet ik dat Liam het heeft verteld. 'Ik dacht dat ik jou kon vertrouwen Liam, maar dat had ik blijkbaar mis.' Zeg ik gespeeld teleurgesteld. Iedereen begint te lachen, maar Louis zijn lach is boven die van iedereen uit te horen. 'Heb je lekker bij je favoriete docent geholpen, omdat je water in iemands gezicht heb gegooid?' Vraagt hij lachend. Mijn gitaar zet ik tegen de muur aan en dan neem ik een aanloop en met een plof beland ik bovenop Louis. Hij kreunt zachtjes, doordat ik zo hard terecht kwam. Lachend vertel ik ze het verhaal over wat we in de derde klas hebben gedaan. 'Nou Peters moest dus halverwege het 7e lesuur weg naar een vergadering en wij moesten deze les en de laatste les opvangen. Meteen toen hij wegwas ging ik naar YouTube en zocht ik een complicatie op van alle vallen van Louis op het podium. Met heel de klas gingen we helemaal stuk, want het was echt hilarisch.' Eindig ik lachend mijn verhaal. Iedereen lacht gezellig mee, behalve Louis hij probeert me boos aan te kijken, maar het lukt niet echt heel goed. 'Hoe durf je dat op te zoeken in de klas. Wilde je me laten uitlachen?' Probeert hij boos te zeggen. Ik begin nog harder te lachen en zeg dan:' ik wist dat Liam het zou vertellen aan jullie en ook wist ik dat jij me zou gaan uitlachen, dus het was gewoon puur harde karma, want niemand lacht mij zomaar uit.' Louis kan zijn lach niet meer inhouden en begint weer keihard te lachen. Wat er ook aan de hand is, deze vier jongens vrolijken me altijd weer op en daarom hou ik zo van ze.

Hoiiii ik had beloofd dat er nog een hoofdstukje zou komen en hier is hij dan. Ik weet het, ondertussen is het officieel al maandag, maar who cares😜😂. Het volgende hoofdstuk zullen ze naar Nederland gaan en dat is best wel leuk. Zelf ben ik trouwens ondertussen al bij hoofdstuk 48 van dit boek en dat hoofdstuk is bijna af. Bij dat hoofdstuk is het al bijna een jaar later dan bij hoofdstuk 1, dus de tijd gaat hard. Zelf zit ik erover na te denken om dit boek rond de 100 hoofdstukken te geven en dan nog een deel twee te maken over Elize, maar dan in de tijd met dat ze zelf kinderen heeft enzo. Maar ja daar zijn we nog lang niet, dus nog genoeg tijd om dat te gaan beslissen. In ieder geval veel plezier met lezen..

Xx deslimmenerd ❤️💛💖