One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 9

*de woensdag voor het eerste concert in het Wembley stadium...*
Het is woensdag en vandaag beginnen we om drie uur met de repetities voor de concerten in het Wembley stadium. We hebben dus vandaag vanaf drie uur, morgen de hele dag en vrijdag in de middag de tijd om te repeteren voor de concerten. Het is nu ongeveer een maand na het hele gebeuren met die erge woeden aanval. Simon pest Isabel nog steeds elke dag en het lijkt steeds erger te worden. Isabel begint er zelfs een beetje depressief van te worden, lijkt het wel. Ze praat steeds minder en ze wordt ook steeds stiller. Ook heb ik het gevoel dat ze het niet tegen haar ouders vertelt dat ze gepest wordt, want anders hadden die er toch al wat aan gedaan, of ben ik de enige die dat denkt? Maar goed het is nu dus pauze en ik heb hierna nog alleen het 5e uur en dan zijn we uit. Niek en Stefan heb ik ook vertelt over mijn 'woeden aanval' en ze steunen me er juist nog meer door. Dat vind ik echt heel fijn. We zitten rustig te kletsen als we opeens Isabel met een bedroeft gezicht langs zien lopen. Ze houdt haar arm stevig tegen haar lichaam aan en meteen weet ik dat ik haar niet heb kunnen beschermen dit keer. Als dat dan gebeurd moet je haar met rust laten. Meteen voel ik me heel erg schuldig en zeg ik tegen Stefan en Niek:' kunnen we Simon gaan zoeken, want ik wil hem even wat duidelijk maken.' Ze knikken en we staan op. Meteen als we langs de deur die naar Binnenhof van de school leidt, de plek waar je lekker buiten kan zitten, zie ik hem zitten met zijn vrienden (Daniël, Jim, Tim, Thomas en Sander). De jongens zien hem ook en meteen lopen we naar buiten. In een rechte lijn lopen we door naar hem en ik sleur hem zonder pardon mee naar een plekje waar niemand ons kan zien. Ik duw hem tegen de muur aan en zeg met een zachte maar toch dwingende stem:' wat probeer je hier nou mee te bereiken Simon? Waarom doe je een onschuldig meisje pijn die hier niks mee te maken heeft?' Hij wilt wat zeggen, maar ik snoer hem de mond en zeg:' je bent een gore klootzak die mensen pijn doet om iemand anders daar mee pijn te doen en ik ben jou gedrag helemaal zat. Ik weet niet wat je er probeert mee te bereiken, maar als je probeert te bereiken dat iemand straks depressief wordt of zelfs nog erger dat iemand straks zelfmoord pleegt door jou, dan ben je al aardig goed op weg.' Met dat gezegd te hebben loop ik weg en laat hem verward achter. Als we weer binnen zijn vraagt Niek:' denk je dat dit gaat helpen, dat hij nu gaat stoppen met Isabel te pesten?' Ik schud mijn hoofd en zeg:' ik denk dat hij zich er niks van gaat aantrekken, maar het is het proberen waard.' Ze knikken en dan gaat de bel. Het 5e uur verliep gewoon prima en nu zijn we onderweg naar huis. We kletsen over wat dingen, totdat de splitsing komt. We zeggen elkaar gedag en dan fiets ik door naar mijn huis. Thuis aangekomen zie ik dat de auto van Zayn er ook staat. We worden opgehaald door Paul, onze bodyguard, met het busje, zodat we met zijn alle in 1 auto naar de studio kunnen. Vandaag gaan we de volgorde oefenen in de studio, morgen hebben we de hele dag in het stadion, dus ik ga ook niet naar school, en vrijdag hebben we ook nog in het stadion en dan hebben we in de avond het concert waarbij ik op vrijdagochtend al moet gaan doen alsof ik heel veel hoofdpijn heb en Zayn dus moet invallen, zodat ik in het publiek kan gaan staan bij de fans om naar het concert te kijken. Dan hebben we natuurlijk zaterdag en zondag ook nog een concert, maar die doe ik wel gewoon helemaal vanaf het begin. Als ik de poort door ben ruim ik mijn fiets netjes op in de garage. Daarna loop ik door naar de voordeur en open die. Binnen begroet ik iedereen en dan loop ik naar de keuken om wat te drinken en natuurlijk wat te eten te pakken. Als ik wat gegeten en gedronken heb ga ik bij de jongens op de bank zitten en we praten wat, totdat we gebeld worden door Paul dat we zo opgehaald worden. We maken ons klaar om te gaan en als hij der is stappen we in het busje en rijden we door naar de studio. We zijn er en we moeten eerst met modest en Simon praten over wat we gaan doen en alles en dan gaan we oefenen. Na een paar uur is er niet echt meer iets aan. Wij vinden dat alles helemaal prima is en we kennen de volgorde helemaal, maar volgens modest en onze zangcoach is het nog niet goed. Louis en ik beginnen een beetje vervelend te doen en ze vinden het niet echt leuk, maar wij wel. Als het volgens hun na een uur nog niet goed is, terwijl we niks fout doen, spreek ik met Louis af om een klein grapje uit te halen. In de ruimte waar we oefenen staan twee muziekboxen. 1 daarvan is gekoppeld aan de computer van de zangcoach en de andere gebruiken we niet. Ik ga dus mijn telefoon erop aansluiten en een liedje afspelen waar Louis en ik altijd helemaal stuk om gaan. Als ze even met Liam aan het praten is omdat hij wat fout deed, krijg ik van Lou een teken om het nu te doen. Ik loop snel naar de box toe en verbindt mijn telefoon ermee. Ik zet het geluid alvast op zijn hardst en zoek dan het nummer alvast op, zodat als Louis het teken geeft ik het meteen aan kan zetten. Als alles klaarstaat loop ik weer terug naar mijn plek en dan komt Liam ook weer teruggelopen. 'Oké we gaan Last First Kiss nog een keer doen.' Zegt Anne onze zangcoach. We zien dat de man bijna op de knop gaat drukken waardoor de muziek aangaat, maar net als hij het wilt doen geeft Louis het teken. Ik druk op de knop play en meteen begint het liedje te spelen. Hij staat lekker hard dus iedereen hoort het. De rest schrikt ervan behalve Louis en ik natuurlijk. Wij gaan samen weer helemaal stuk om het liedje. Uiteindelijk lachen Liam, Harry, Niall en Zayn ook mee, maar zien we dat de mensen van modest en Anne ons niet echt vrolijk aankijken. Ik zet de muziek meteen uit, maar de lach rond mijn mond blijft er wel zitten. Chantal van ons management komt naar ons toegelopen en zegt:' Louis en Elize ik wil dat jullie weggaan uit deze ruimte. We gaan zo praten begrepen?' We knikken en lopen de oefenruimte uit. Op de gang gaan we weer helemaal stuk. Dan zegt Louis als we zijn uitgelachen:' ze kunnen bij Modest ook nergens tegen he.' Ik knik en daarna gaan we op het bankje naast de oefenruimte zitten. We zingen wat liedjes en na een kwartiertje komen Chantal, Kenney en Richard, van modest, uit de oefenruimte gelopen. Als ze ons zien zitten zegt Kenney:' meekomen naar ons kantoor.' Hij klinkt aardig boos. Ja das ook niet zo gek. Niemand van modest mag Louis en mij eigenlijk, omdat we niet "serieus" kunnen zijn. We lopen achter ze aan naar hun kantoor. Als we er aankomen gaan ze met zijn drieën achter hun bureau zitten en wij gaan op de twee stoelen voor het bureau zitten. Ze kijken ons alle drie echt heel boos aan en ik ben bang dat dit niet zo'n leuk gesprek gaat worden. Richard begint te praten. 'Wij zijn helemaal klaar me jullie gedrag. We hebben ongeveer 2 en een halve dag om jullie concert helemaal perfect te maken en wat doen jullie, jullie lopen alleen maar grappig te doen. Kijk Elize is nog een puber en pubers doen zulk soort dingen, ondanks dat we het niet leuk vinden, maar Louis jij bent hier de oudste. Je moet juist het voorbeeld geven aan je dochter. Nogmaals we zijn helemaal klaar met jullie verschrikkelijke '"grapjes" die niet eens grappig zijn en daarom gaan we maatregelen nemen. Jullie mogen tijdens de repetities niet meer tegen elkaar praten als dat niet nodig is en doen jullie dat wel, dan gaan er maatregelen volgen.' Beëindigd hij zijn verhaal. Ik kijk hem met open mond aan. Daarna kijk ik Louis aan en ik zie dat hij zijn woede probeert te bedwingen. Hij heeft altijd al nog ergere hekel gehad aan het management dan ik en dat is nu wel te merken. 'Waar slaat dit nou weer op. We mogen niet meer met elkaar praten? Zijn jullie gestoord of zo?!?!' Vraag ik ze met een vleugje woede in mijn stem. Louis heeft zijn kaken op elkaar geklemd en de woede is aan zijn hele lichaamshouding te zien. 'Wij zijn niet gestoord en jullie gaan je er maar aan houden, want anders zijn die gevolgen erg heftig kan ik jullie alvast vertellen.' Zegt Chantal met een tikkeltje vreugde in haar stem. Zonder nog wat te zeggen staan Louis en ik op en lopen we het kantoor uit. Buiten het kantoor pak ik Louis zijn hand vast en zeg ik:' zij kunnen niet bepalen of wij wel of niet met elkaar praten Lou, dat kunnen ze ons echt niet afnemen.' Hij knikt, omdat hij nog te boos is om iets te zeggen. Ik laat zijn hand weer los en we lopen weer terug naar de oefenruimte. Als we binnenkomen kijken de jongens ons bezorgt aan. Simon en de andere zijn al weg, alleen Liam, Harry, Niall en Zayn zijn er nog. 'Wat hebben ze gezegd en waarom kijken jullie zo boos?' Vraagt Niall. Louis begint te vertellen. 'Nou ze zijn helemaal klaar met ons gedrag en ze vonden dat Elize het eigenlijk niet kon doen, maar ja ze is een puber dus die doen dat en ik mocht het niet doen, want ja ik moet het goede voorbeeld geven aan mijn dochter. En nu mogen we tijdens de repetities en de rest niet meer tegen elkaar praten als het niet nodig is, want anders volgen er erge maatregelen.' Vertelt hij de jongens. Ze kijken ons met open mond aan en dan zeg ik:' maar ze kunnen de pot op! We blijven gewoon praten met elkaar en waarom "mag" ik wel die grapjes uithalen en Louis niet? Echt zulke grote onzin heb ik nog nooit gehoord.' 'Als jullie hier blijven gaan wij met ze praten en ik weet zeker dat wij ervoor zullen zorgen dat jullie gewoon met elkaar kunnen praten, zonder dat zij er wat van zeggen.' Zegt Harry. De rest knikt en dan knikken wij ook maar. Ze lopen met zijn vieren de zaal uit en na een half uur komen ze met een grijns de zaal weer inlopen. Niall zegt:' met wat dreigingen van onze kant hebben ze weten te overtuigen dat ze hun maatregel weer intrekken.' Louis en ik kijken hem opgelucht aan en dan vraag ik:' welk dreigement hebben jullie nu moeten gebruiken?' 'Oh we hebben gezegd dat als jullie niet meer met elkaar mogen praten, wij ervoor zouden zorgen dat zij heel slecht in het nieuws zouden komen en meteen waren ze om.' Zegt Harry met een glimlach. Louis vliegt hem om de hals en knuffelt hem stevig. Ik knuffel de andere jongens ook en bedank ze. Daarna knuffelen Louis en ik ook nog en met een glimlach verlaten we het gebouw. Ondertussen is het al half 8 en Paul brengt ons naar huis. Meteen als we thuis zijn begint Harry aan het eten. Na het eten gaan we meteen slapen, want we moeten morgen om 8 uur in het stadion zijn. Ik wens iedereen welterusten en daarna duik ik meteen mijn bed in.

Even snel nog een hoofdstukje plaatsen. Ruzie met het management oh oh oh. Gelukkig is het weer opgelost en weer goed. Laat een reactie achter over wat je tot nu toe van het boek vindt.

Xx deslimmenerd ❤️🧡