One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 69

*woensdag 28 januari....*
Ik zit nu in de les levensbeschouwing en het is zo ontzettend saai. Over drie weken hebben we dat presentatie ding van muziek en ik ben een paar dagen geleden begonnen met een nummer. Niek mag helemaal niet meer meedoen met 6AE, dus die moet dezelfde dag het doen, maar dan bij 6AD. Verveeld zit ik een soort van te luisteren naar mijn docent en tegelijkertijd schrijf ik ideeën op voor mijn nummer. Het is mijn 3e uur van de dag, maar omdat we het 2e pas begonnen, is dit nu het 4e uur. Ik zit half tegen Mason aan en sluit mijn ogen even. In twee weken tijd ben ik net zo close geworden met Mason, Mick, Jayden en Xavi als dat ik met Levy, Jake, Jørn en zo ben. Daniël en ik hebben lessen dat we hele hevige discussie hebben en dat docenten ons uit elkaar moeten halen en soms hebben we lessen dat we niks tegen elkaar zeggen en dat we elkaar alleen maar boos aanstaren. Sinds dat ik ook in 6AF zit, merk ik wel dat alles gelijk naar mij toe gericht is en dat hij niet meer echt mensen gebruikt. Af en toe natuurlijk wel, maar nu Isabel dood is, is hij ook wat "rustiger" geworden. Opeens wordt de deur opengegooid en meteen schrik ik rechtop. De directeur komt binnen en hij lijkt iemand te zoeken en uiteindelijk blijven zijn ogen bij mij hangen. 'Hallo, kan ik mevrouw Payne even meenemen naar mijn kantoor?' Vraagt hij aan mijn docent. Ze knikt en ik sta langzaam op. 'Wat heb je nou weer gedaan Payne?' Roept Daniël lachend. 'Hou je bek Davidson.' Roep ik geïrriteerd terug. De directeur maakt een gebaar dat ik mijn spullen moet laten liggen en samen lopen we het lokaal uit. Het duurde even voordat we bij zijn kantoor waren, want mijn levensbeschouwing's lokaal is helemaal aan de andere kant van de school. In zijn kantoor aangekomen, gaat hij achter zijn bureau zitten en ik op een stoel ervoor. 'Wat heb ik gedaan?' Vraag ik na een korte stilte. 'Niks Elize, ik moet je alleen wat geven.' Verbaast kijk ik mijn directeur aan en dan haalt hij een envelop tevoorschijn. 'Je weet wel, na het overlijden van Isabel hebben we haar kluisje niet meer aangeraakt, maar we gingen hem dus gisteren uitruimen en er lachen drie enveloppen in en een briefje. Niek en Stefan krijgen die van hen straks ook, maar ik begin nu bij jou.' Met grote ogen kijk ik hem aan en dan overhandigd hij mijn envelop. 'Ik ga even naar de lerarenkamer, zodat je wat privacy hebt.' Zegt de directeur, voordat hij zijn kantoor uitloopt. Met trillende handen scheur ik hem open en dan komt er een dubbelgevouwen brief tevoorschijn. Voorzichtig haal ik hem eruit, maar voor ik hem ga lezen, haal ik eerst heel diep adem. Daarna vouw ik de brief open en begin ik te lezen.

Lieve Elize,
Als je deze brief te lezen krijg, betekend het dus dat mijn zelfmoordactie is gelukt.
Het spijt me dat ik je hier achterlaat op deze oneerlijke wereld, maar jij bent sterk genoeg om het te overwinnen. Samen met Niek en Stefan en ook alle anderen die achter jullie staan, gaan jullie het winnen van Daniël en zijn "aanhangers". Vanaf de eerste minuten dat we elkaar ontmoeten, was je al zo lief voor me en dat ben je ook altijd voor me geweest en nu, als ik nog zou leven, zou dat ook het geval zijn. Jij liet mij belangrijk voelen en daar ben ik je zo dankbaar voor. Je moet je nu ook niet schuldig gaan voelen om het feit dat het volgens jou je schuld is dat ik nu dood ben. Ik wilde het zelf, Elize, al vanaf het moment dat ik besefte dat ik niet sterk genoeg was. Elke dag het gepest en in elkaar geslagen worden door Simon, werd me te veel, maar toen gaf je je leven voor me en redden je me, terwijl je zelf er bijna niet meer was. Toen Simon de bak in ging, dacht ik dat ik mijn leven weer goed kon oppakken, maar dat mislukte. Maar genoeg over hoe ik me voelde, want ik ben er nu niet meer. Jij moet weten dat je de liefste, leukste, grappigste en bovenal moedigste persoon bent die ik ooit heb ontmoet en dat zal je ook altijd blijven. Blijf wie je bent en ga niet veranderen voor de mensen die zeggen dat je niet goed bent zoals je bent, want jij bent een geweldige meid die er voor iedereen is en niemand laat stikken. Je zal nog liever zelf sterven, bij wijze van spreken, dan dat iemand waar je om geeft sterft en dat is één van de mooiste eigenschappen die er is. Voor altijd zit je in mijn hart en ik ben zo dankbaar voor alles dat je voor me hebt gedaan. Ga door met je leven en laat Daniël je niet gek maken en Giesberts trouwens ook niet. Ik verlaat je niet en zal voor altijd over je waken. Ik hou van je Elize Payne en dat is het genen wat telt.
Xx Isa