One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 66

*woensdag 14 januari, het 8e uur.....*
Liam, Nick, Ryan, Stefan, Niek en ik staan voor het kantoor van de directeur als hij net komt aanlopen. 'Ahh mooi, jullie zijn er al. Loop maar met mij mee naar de lerarenkamer en daar moeten we even wachten tot iedereen er is.' Zegt hij. We lopen maar achter hem aan en in de lerarenkamer nemen we plaats aan de immens lange tafel. 'Waar wachten we op?' Vraagt Ryan. 'Op alle elf docenten van jullie kinderen.' Antwoord de directeur. Verbaast kijken Niek, Stefan en ik elkaar aan. Alle drie hadden we niet verwacht dat het zo serieus zou zijn. Als eerste komen Van der Waart, Huisman en Houtman binnen. Ze zeggen ons glimlachend gedag en nemen dan tegenover ons plaats. Vervolgens komen Burger en Buskens binnen die ons ook glimlachend begroeten en die gaan ook tegenover ons zitten. Als laatste komen Kraakman, Vollering, Klomp, Bosselaar en Giesberts binnen die ook tegenover ons gaan zitten. Zo zitten we dus tegenover onze elf docenten en aan de kop aan mijn kant zit de directeur. 'Zo nu iedereen er is, kunnen we beginnen.' Zegt de directeur. Meneer Van der Waart wilt wat zeggen en de directeur staat het toe. 'Niek, Stefan en Elize, voor we hier aan beginnen, wil ik dit gezegd hebben namens mevrouw Huisman, meneer Buskens, meneer Houtman, meneer Burger en mij. Wat hier nu aan jullie verteld gaat worden, hebben wij nooit voor gekozen en wij vinden het kling klaren onzin dat dit nu gebeurd. Doordat de meerderheid heeft besloten dat het zo moet, moeten wij er maar mee akkoord gaan. Maar wij willen dat helemaal niet, oké houdt dat alsjeblieft in je achterhoofd.' We knikken en dan begint de directeur echt te spreken. 'In alle jaren dat jullie hier samen op school zitten, wat dus vier jaar en een paar maanden is, hebben jullie veel dingen gedaan die niet veel mensen zouden doen en gelijk hebben ze. Voornamelijk bij meneer Giesberts zijn er veel dingen uitgehaald, maar daar gaat het niet om. We zitten hier niet om jullie pranks te bespreken en jullie te vertellen dat het eigenlijk helemaal niet grappig is. We zitten hier, omdat jullie dit jaar bij veel van jullie docenten de meest brutalen antwoorden hebben geven die er maar te vinden zijn. Ik zal er een paar noemen:' willen jullie de klas verlaten aub. Nee mevrouw, misschien moet u zelf weggaan als u er last van heeft. Waarom zitten jullie hier in de les als jullie het toch niet interessant vinden? Nou meneer, we vinden het vak wel interessant, maar u bent niet interessant. Wilt één van jullie aan de andere kant van het lokaal gaan zitten, want jullie verstoren mijn les. Meneer nu kunnen we nog fluisteren, maar anders moeten we naar elkaar gaan schreeuwen. Dit soort dingen geven jullie als reactie en als de één begint, doet de rest mee. Hierdoor worden jullie gemiddeld 3x per week eruit gestuurd en dat kan gewoon niet.' 'Gemiddeld 3x per week valt best mee hoor.' Mompelt Niek. De directeur negeert het en gaat gewoon rustig verder. 'Daarom hebben wij besloten dat we jullie uit elkaar gaan halen. Niek gaat naar 6AD, Elize gaat naar 6AF en Stefan blijft in 6AE.' Ongelovig kijken we de directeur aan en onze ouders geven ze een blik die zegt dat het heel onverstandig is om dat te doen. 'Wie is op dit verschrikkelijk domme idee gekomen?' Vraag ik. Niemand geeft antwoord en ik word alleen maar geïrriteerder door deze mensen. Meneer Van der Waart geeft een subtiele hoofdknik richting meneer Giesberts en dankbaar kijk ik hem aan. 'Meneer Giesberts, vertel ons eens hoe u op zulke domme ideeën komt?' Vraagt Niek. Hij geeft geen antwoord en dan zegt Stefan:' wacht even?! Meneer Van der Waart zei dat vijf docenten het er niet mee eens waren, dus dat betekent dat Meneer Hommens, mevrouw Vollering, mevrouw Kraakman, meneer Bosselaar, meneer Giesberts (of course), de directeur en meneer Klomp hiermee akkoord zijn gegaan. Klopt dat?' Iedereen die Stefan opnoemde, knikt en dan kijkt Stefan boos en verwijtend naar meneer Klomp. 'Van iedereen die ermee akkoord is gegaan, had ik het verwacht. Maar van u meneer. Ik dacht dat u ons mocht, maar blijkbaar wilt ook u ons het leven zuur maken.' Ook hij negeert ons en dan zegt de directeur:' Niek jouw mentor wordt meneer Van der Waart en Elize jouw mentor wordt meneer Hommens.' Uit vermoeidheid voor deze mensen sluit ik even mijn ogen en dan word ik weer in mijn gedachten gezogen.

Als ik mijn ogen open, ben ik weer op de begraafplaats. Isabel staat bij haar grafsteen en kijkt me met medelijden in haar ogen aan. Ze trekt me in een knuffel en dan zegt ze:' je moet niet toegeven Elize, want dat is wat ze willen.' Ik knik en zeg:' dat waren we gelukkig ook niet van plan.' 'Weet je wat je moet doen? Je moet ze anderen mogelijkheden geven, die voor jullie gunstiger zijn en dat hun denken van ja, dit is toch een beter plan.' Ik knik, maar zeg dan:' ik zou alleen nu niks kunnen bedenken wat gunstiger is voor ons.' Even denken we na en dan zegt Isabel:' misschien twee weken nablijven of zo en als helemaal niks werkt moet je gewoon het grootste geheim van Giesberts en Bosselaar gebruiken en zeggen dat jullie dat zullen vertellen als ze jullie niet in 6AE laten.' 'Oh ja, die kunnen we ook nog gebruiken.' Mompel ik. 'Wel echt als laatste hulpmiddel, want als jullie die gaan gebruiken, is het een grote kans dat jullie moeten vertellen hoe jullie daarachter zijn gekomen en dan krijgen jullie alsnog straf.' 'Ja, das waar.' Reageer ik. 'Waarschijnlijk gaan jullie ouders zich er ook nog mee bemoeien en verzin met Niek en Stefan zoveel mogelijk dingen om mee te onderhandelen.' Zegt ze. 'Maar wat moeten we doen als ze helemaal niet toegeven en we toch met zijn drieën uit elkaar moeten?' Vraag ik. 'Van mij mag je de docenten die dit besloten hebben en er mee hebben ingestemd zo lang als nodig is treiteren en misschien gaan ze dan wel toegeven.' Antwoord ze. 'Slim Isa, heel slim. Nou ik ga maar weer terug, want waarschijnlijk kijkt iedereen mij straks raar aan.' 'Ja, dat zal kunnen. Ik ben altijd bij je en vergeet nooit dat ik altijd in je hart zit.' Ik knik en geef haar nog een knuffel, voordat ik weer terug naar de realiteit ga.