One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 61

*de volgende dag dinsdag 21 oktober....*
Het is de volgende dag en Niek, Stefan en Elize zijn nog steeds niet terug. We hebben de politie ingeschakeld en die zijn een zaak begonnen. Het is één uur 's middags en Harry en ik zijn met zijn tweeën in de fitnessruimte. We hebben heel even een pauze genomen en dan horen we twee mensen naar beneden stormen. Niall en Louis rennen huilend de fitnessruimte binnen. Niall valt in mijn armen en Louis in die van Harry. Ik kus zijn lippen een paar keer en als hij wat rustiger is (nou ja, hij kan praten), zegt hij:' we kregen net een telefoontje van de politie. Elize, Niek en Stefan z-ze z-zijn d-dood.' Hij valt weer huilend in mijn armen en ook ik begin zachtjes te huilen. Harry huilt ook en hij trekt Niall en mij bij Louis en hem. Met zijn vieren staan we in een groepsknuffel. Onze kleine meid is gewoon dood. Na heel even lopen we met zijn vieren omhoog en gaan we op de bank zitten. Harry zet het nieuws aan en daar is het ook op te zien. Al snel gaat de tv uit, omdat we het gewoon niet kunnen zien. Opeens schiet de voordeur open en die wordt ook weer dichtgegooid. Zayn komt binnengerend op de voet gevolgd door 5SOS, Little Mix, Ed, Shawn en Olly. Onze ouders komen ook deze kant op. Wat moeten we nu?!

POV Elize
*om één uur in Nederland.....*
We zijn aan het voetballen, als Daan, Finn, Dani en Wessel binnen komen lopen. 'Kom hier zitten, want dan kunnen jullie zien dat jullie dood zijn en kunnen jullie eten.' Roept Daan. We knikken en rennen naar hun toe, want ja veel kunnen we niet. Er gaat een tv aan en daar is het nieuws op te zien. Eerst komt er een foto van ons, terwijl we bewusteloos zijn in die plas nepbloed en dan opeens een filmpje dat onze lichamen verbrandt worden of zo. Dat is echt slim, want zo kunnen de lichamen ook niet worden onderzocht. 'Over hoelang laten jullie ons vrij?' Vraag ik. 'Over een maand, want dan hebben jullie ouders het een beetje verwerkt en komt er weer chaos door het feit dat jullie opeens wel leven.' Antwoord Dani. Het enige wat we kunnen doen is knikken. Na een half uur gaan ze weer weg en zijn we weer met zijn drieën. 'Het zal me niks verbazen dat er voor het weekend al een begrafenis is geweest.' Mompelt Stefan. Wij knikken, want mij zal het ook zeker niet verbazen. 'Wat gaan we doen?' Vraagt Niek. 'Muziek maken?' Vragend kijk ik de jongens aan en ze knikken. Ik vraag me zo af hoe de jongens zich nu voelen en al onze vrienden en de rest van onze families.

POV Niall
Nog steeds zitten we huilend op de bank. Onze families zijn er ondertussen ook al en iedereen is in tranen om Niek, Stefan en Elize. Ook de families van Niek en Stefan zijn er. We zijn bezig met de begrafenis. Die is op zaterdag 25 oktober, aanstaande zaterdag dus. Dat doen we, zodat we het allemaal daarna goed kunnen gaan verwerken. Het wordt een prachtige begrafenis en hopelijk hadden Niek, Stefan en Elize dat ook gevonden. Huilend lig ik in Liam zijn armen, terwijl we op zijn laptop voor dingen aan het kijken zijn. Ik voel me zo verschrikkelijk slecht. 'Li ik ga even naar boven naar Elize haar kamer oké?' 'Ik ga mee.' Mompelt hij ook met tranen in zijn ogen. Ik knik en samen staan we op. Louis en Harry komen net de woonkamer inlopen. Zij waren er net. Ze geven ons een zwakke glimlach en dan lopen we de trap op. Liam opent voorzichtig haar kamerdeur en meteen komen er heel veel herinneringen op. Allemaal zijn ze zo mooi, waardoor ik heel even flauwtjes glimlach. Ik zie Liam hetzelfde doen. Alle foto's in haar kamer bekijken we. Heel veel zijn met ons vijven, maar ook met haar vrienden. Elke foto heeft zo zijn eigen verhaal en ze zijn allemaal zo anders. Na een tijdje kijken we zwijgend uit het raam en ik hoop stiekem dat ik haar zo zie aankomen rennen en dat ze zegt van:' sorry paps, dit was de slechtste prank ooit,' maar nee. Wel zien we Noah overstuur aankomen rennen en Liam en ik sprinten de trap af. Wanneer de bel gaat, doen we meteen open en hij vliegt ons in de armen. 'Is het echt waar, is ze dood?' Huilend kijkt hij ons aan en het enige wat we kunnen doen is knikken. 'Wil je even buiten lopen?' Vraagt Liam voorzichtig. Hij knikt zachtjes en dan zeg ik:' ik ga het even tegen Louis en Harry zeggen.' Ze knikken en dan loop ik de woonkamer weer in. Al snel heb ik de twee achter een laptop gevonden bij Mirjam en Diana. Alle vier huilen ze en dan zeg ik zacht:' wij gaan even buiten lopen met Noah oké?' Ze knikken en dan zegt Louis huilend:' alsjeblieft doe voorzichtig Ni.' Ik knik en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Harry drukt nog een kus op mijn wang en dan loop ik weer terug naar Liam en Noah. Na wat er gebeurd is, zijn we bang om elkaar ook nog kwijt te raken. We gaan naar buiten en lopen naar het park waar we altijd met Elize kwamen. Op een bankje gaan we zitten. Liam in het midden en Noah en ik aan zijn zijde. Om ons alle twee heeft hij een arm en daar zitten we dan met zijn drieën te snikken op een bankje. Alle drie hebben we een zonnebril op, maar de tranen zie je toch. Iedereen die langsloopt, kijkt ons medelevend aan, maar gelukkig zeggen ze verder niks. Niemand vraagt om een foto en het enige dat ze doen is een beetje respect tonen.