One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 34

*één weken later op vrijdag........*
Dinsdag had ik die muziektoets en hij ging zo slecht. Inderdaad had ik niet voor die toets geleerd en Jørn had gelijk, het was echt een hele moeilijke toets. Sommige dingen wist ik nog wel, maar bij het meeste heb ik gewoon wat onzinnigs opgeschreven. Vandaag krijgen we dus tijdens het huiswerkuur de toets terug, want dat had hij beloofd. Niet dat ik veel van mijn cijfer verwacht, want waarschijnlijk is het toch een onvoldoende. De bel van het einde van het 1e uur is net gegaan en met Niek en Stefan loop ik nu naar Peters zijn lokaal. Onderweg komen we Noah, Levy, Jake en Stan tegen. Dat zijn de beste vrienden van Noah en ook vrienden van mij. 'Hey babe.' Roept Noah blij, voordat ik hem een kus op zijn lippen geef. 'Jij bent toch ook het 4e uit?' Vraag ik. Hij knikt en dan vraag ik:' zou je mee naar mijn huis willen, want de jongens zijn niet thuis, dus we hebben het huis voor ons alleen?' 'Ja is goed. We spreken voor de school af oké?' Vraagt hij. 'Ja is goed bye.' Roep ik. 'Bye love you.' 'Too.' Glimlach ik terug, voordat we naar de les lopen. Net voor de bel zitten we op onze plaatsen. Peters komt binnenlopen en gaat met een ernstig gezicht voor de klas staan. 'Hallo 5AE zometeen ga ik de toetsen teruggeven. Je mag hem doorkijken en aan het eind van de les mag je hem meenemen. Als er vragen zijn kan je die aan me stellen, maar ik waarschuw jullie hij is niet echt heel goed gemaakt.' Je hoort diepen zuchten van alle kanten gekomen. Hij begint de toetsen uit te delen. Niek en Stefan zijn één van de eerste. 'Wat hebben jullie?' Vraag ik nieuwsgierig. Ze geven me hun toets en ik bekijk hun cijfer. Niek heeft een 7,8 en Stefan een 7,9. 'Lekker hoor, mooie cijfers.' Complimenteer ik ze, terwijl ik de toetsen teruggeef. Ergens in het midden krijg ik mijn toets. Ondersteboven wordt hij op mijn tafel gelegd en dan zegt Peters:' jou wil ik zo op de gang even spreken.' 'Oké meneer.' Mompel ik zachtjes. Hij loopt weer door naar de volgende tafel. Nieuwsgierig draai ik mijn blaadje om en mijn ogen worden groot als ik mijn cijfer zie. Ik had er niet veel van verwacht, maar dat ik een 1,8 zou hebben al helemaal niet. Mijn toets geef ik aan Niek en Stefan en die kijken me met grote ogen aan. 'Je hebt niet geleerd zeker.' Mompelt Stefan vragend. 'Ja inderdaad.' Antwoord ik terug. Opeens roept Jørn vanaf de andere kant van de klas:' en wat heb je Elize?' 'Een 1,8.' Roep ik terug. 'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen, want zelfs ik heb een 5,5." Zachtjes begin ik te lachen en dan zeg ik:' dat krijg je ervan als je niet leert en het een toets is over twee onbegrijpelijke hoofdstukken.' De klas begint te lachen en dan roept Peters om stilte. 'Elize jou wil ik even buiten op de gang spreken.' Zegt hij. Zuchtend knik ik en loop ik met hem mee de gang op. 'Waarom heb je niet geleerd voor deze toets?' Vraagt hij verbaast. 'Nou het stond niet op magister en u had het mij ook niet persoonlijk verteld, dus kreeg ik het pas zondagavond te horen en toen vond ik het tijdverspilling om mijn maandag nog aan een toets te gaan besteden voor de volgende dag, terwijl we nog verder moeten met nummers schrijven. Dus ja keuze was snel gemaakt.' Antwoord ik. Dan zeg hij:' als je voor de volgende toets weer zo'n belachelijk cijfer haalt ga je mijn muzieklessen gewoon weer volgen en dan interesseert het me niet of je je verveelt, want dan maak je het maar naar je zin. Het maakt me dan ook niet meer uit dat ik je elke les naar C4 moet sturen, maar is dat begrepen jongedame?!' Verbaast kijk ik hem aan om zijn uitbarsting. Als hij me gewoon had verteld dat we een toets hadden, dan was er niks aan de hand geweest. Natuurlijk het is weer mijn fout klootzak. 'Heb je dat begrepen vroeg ik?!' 'Jaa dat heb ik begrepen.' Pers ik moeilijk uit mijn mond. 'Ja wie?' Oh hij doet weer eens vervelend. Ik ben toch verdorie geen klein kind meer. Rustig tel ik in mijn hoofd tot tien, want anders gaat het fout. 'Ja meneer.' Mompel ik zacht. 'Goed zo en nu gaan we weer naar binnen.' Hij loopt voor me uit en als hij niet kijkt steek ik mijn middelvinger naar hem op. De klas houdt het niet meer en begint te lachen. Boos draait hij zich om en rustig leun ik tegen de deurpost. Onschuldig kijk ik hem aan en dan draait hij zich weer om. Ik ga weer zitten en begin met Niek en Stefan te praten.

*thuis na school......*
Noah en ik ploffen op de bank neer. Na heel even gezeten te hebben, staan we op en lopen we naar de keuken. Samen maken we tosti's en dan eten we ze natuurlijk op. Vervolgens gaan we weer op de bank zitten en kijken we een film op Netflix. Als die af is gaan we naar de game kamer en spelen we op FIFA online tegen Niek en Stefan. Als het half 4 is gaat hij naar huis, want we moeten allebei nog wat voor school doen. 'Succes met je school dingen. I love you.' Zeg ik lachend. 'Jij ook succes en I love you too.' We geven elkaar nog een zoen en dan loopt hij zwaaiend de voordeur uit. Ik blijf in de deuropening staan, totdat zijn scooter de poort door is en dan loop ik naar binnen. Dinsdag moeten we tijdens de muziekles een stukje op de gitaar opvoeren. Het moeten een bekent liedje zijn en je moet het refrein zingen en tegelijkertijd moet je dan gitaar spelen, maar het leuke is dat je in het refrein variatie moet stoppen, dus dat het niet hetzelfde is als normaal. De leerlingen doen het in de les, maar ja die hoef ik niet meer te volgen. Zelf heb ik Where Do Broken Hearts Go gekozen, want ik wilde graag mijn elektrische gitaar gebruiken en dat mag van Peters. Meteen loop ik naar de studio om het bladmuziek van Where Do Broken Hearts Go te zoeken, want die ligt daar tussen al het andere bladmuziek. Hier ligt al het bladmuziek van alle nummers die ooit in de geschiedenis van One Direction zijn gemaakt, dus dat zijn er wel iets van 100 of zo. In de hal maak ik de deur naar de studio open met de sleutel en dan stap ik naar binnen. Er staat een kast met allemaal bakken erin. De liedjes liggen gesorteerd op album. Ook hebben we een bak waar bladmuziek van liedjes liggen die al anders zijn geschreven. Dus dan hebben we de echte versie en een variatie daarop. Als eerste zoek ik in die bak, want misschien hebben we er ooit al een variatie op gemaakt. Tijdens het zoeken komt opeens bladmuziek van een lied voorbij die ik niet ken. Verbaast kijk ik ernaar. Het is een piano stuk en het heet Depend On It. Nog nooit van het hele nummer gehoord, bekijk ik het blaadje nauwkeurig. Het is door iemand geschreven met heel veel talent. Uiteindelijk zie ik onder in het hoekje heel klein LP staan. Het is van Liam, maar hij heeft het nog nooit laten horen. Zonder dat ik het door heb staan er opeens vier jongens achter me. 'Hey lieverd.' Zeggen ze. Oké dit is dus een heel slecht moment, want nu weet ik niet echt wat ik moet doen met dat lied. 'Hoi paps.' Ik sta nog steeds met mijn rug naar hun toe en dan vraagt Harry:' wat ben je aan het doen?' 'Uhh ja, ik ben een lied aan het zoeken?' Antwoord ik meer vragend dan dat het bedoelt is. 'Oké je weet dat je echt niet kan liegen, dus nu willen we graag horen wat je echt aan het doen bent.' Zegt Louis. Ja dat is dus echt k*t, want ze weten altijd wanneer ik lieg. 'Nee ik ben echt een lied aan het zoeken.' Antwoord ik wat overtuigender, maar blijkbaar niet overtuigend genoeg. 'Elize wat heb je in je hand?' Vraagt Liam. 'Een blaadje.' Zeg ik. 'En wat staat er op dat blaadje?' Vraagt Niall. 'Een liedje.' Dan zegt Liam:' en waarom kan je niet zeggen welk liedje het is?' 'Omdat ik jou dan misschien pijn doe.' Antwoord ik zachtjes. 'Waarom zou je mij pijn doen lieverd?' 'Omdat het jou liedje is pap.' Mompel ik. Snel draai ik me om naar hun en druk ik de blaadjes in Liam zijn hand. De andere snappen er helemaal niks van, maar Liam kijkt een beetje geschrokken. 'Waar heb je deze gevonden?' Vraagt hij zo zachtjes dat je het amper hoort. 'Uhh nou ik was naar het bladmuziek van Where Do Broken Hearts Go aan het zoeken en ik wilde eerst kijken of we er al een variatie van hadden, zodat ik dat niet meer voor school hoefde te doen. Maar toen ik in die bak aan het kijken was kwam opeens dit liedje tevoorschijn en ik zag LP onderin de hoek staan, dus wist ik dat het van jou was. Sorry.' Mompel ik zachtjes. 'Hey het geeft niet, want je kon er niks aan doen.' Hij geeft me een knuffel. 'Wacht heb jij een nummer geschreven?' Louis, Harry en Niall kijken hem vragend aan en hij knikt zachtjes. 'En waarom wisten wij vieren dit niet?' Vraagt Niall. 'Nou het ligt nogal gevoelig, maar misschien moet ik het nu aan jullie vertellen.' We knikken en volgen hem naar de woonkamer. Op de bank gaan we zitten en dan begint hij te vertellen. 'Nou dit was denk ik een jaar voordat Elize kwam. Ik had een vriendin en we waren gelukkig, totdat ik erachter kwam dat ze was vreemdgegaan. Ze beloofden me dat het niet nog een keer zou gebeuren en ik vergaf het haar, maar een half jaar later ging ze weer vreemd. Op dat moment ging Zayn ook net uit de band, dus het was echt een verschrikkelijke tijd. Het ging, zoals ik in het liedje ook beschrijf, van liefhebben, kussen en zulk soort dingen naar liegen, huilen en altijd vechten dus ruzies enzo. Het was zo'n verschrikkelijk tijd, dat ik mijn gevoelens wilde uiten in een lied en dat heb ik gedaan. We hebben het kort daarna uitgemaakt en ik had het er echt zwaar mee, want ik hield op dat moment echt heel veel van haar. Daarom zat ik ook altijd alleen op mijn kamer als we thuis waren. Nou ja en toen gingen we een paar weken later jou adopteren en toen heb ik alle focus op jou gelegd en zo ben ik er grote deels overheen gekomen.' Sluit hij zijn verhaal af. Louis, die naast hem zit, neemt hem in zijn armen en Liam begint zachtjes te snikken. Het is ook niet niks wat hij die tijd heeft meegemaakt. Één van zijn beste vrienden verliet hun en zijn vriendin ging twee keer vreemd. Als Liam niet meer huilt gaat hij tegen Niall aanzitten en zegt hij:' maar ja gelukkig is alles goed gekomen en ben ik nu al twee jaar dolgelukkig met deze mooie jongen naast mee.' Hij geeft Niall een kus en dan vraagt Harry voorzichtig:' maar waarom ben je nooit naar één van ons toegekomen, want we hebben je in die tijd echt vaak op je kamer horen huilen, maar je deur was altijd op slot.' 'Ik weet het niet. Om een één of andere reden mocht ik van mezelf mijn zwakte niet tonen of zo denk ik.' Antwoord hij. We knikken begrijpelijk en dan zegt Niall:' kom de volgende keer wel naar ons toe als je ergens mee zit, want we willen je graag helpen.' Hij knikt en dan kijken ze mij vragend aan. 'Wat?' Vraag ik verbaast. 'Waarom was jij een nummer aan het zoeken?' Vraagt Louis. 'Oh voor een opdracht van school, want je moet op het refrein van een lied een variatie maken met de gitaar.' Ze knikken en dan vraagt Niall:' zal ik je helpen met je nummer?' Ik knik en dan staan we allemaal op. Liam geeft de twee blaadjes en samen met Niall loop ik de studio weer in. Alles ruim ik op en dan pak ik de bak van het album FOUR. Where Do Broken Hearts Go pakken we eruit en dan beginnen we samen met de elektrische gitaar een variatie te maken. Als we door Louis voor het eten worden geroepen, is de variatie klaar en dat is mooi. Tijdens het eten praten we wat en als we klaar zijn vraagt Liam:' zijn jullie al klaar met het schrijven van dat variatie ding?' Lachend knikken we en dan zegt Harry:' laat dat variatie ding dan maar horen.' We laten het horen en ze vinden het goed klinken alle drie. Misschien wordt het nu ook tijd om te vertellen dat ik een 1,8 voor muziek heb gehaald. 'Uhm paps, vandaag heb ik mijn cijfer voor muziek terug gehad.' Paps zeg ik, omdat ik te lui ben om papa's te zeggen, dus zeg ik paps. 'En wat heb je gehaald?' Vraagt Louis. 'Uhm ja, daar kunnen we het beter niet over hebben.' Zeg ik op mijn lip bijtend. 'Oh daar gaan we het zeker wel over hebben. Wat heb je?' zeggen ze alle vier. 'Ja ik pak even mijn toets erbij.' Zeg ik om het nog even uit te stellen. In de hal pak ik uit mijn schooltas de "geweldige" toets van Peters en dan loop ik weer terug naar de bank. 'Nou kom op, nu willen we het weten ook.' Zegt Liam. 'Nou dat denk ik niet hoor.' Antwoord ik terug. 'Zo erg kan het toch niet zijn?' Vraagt Harry zich hardop af. Oh Harry je moet maar eens weten wat dit voor cijfer is, denk ik. 'Uhm nou ja zelf had ik er al niet veel van verwacht, maar dit al helemaal niet. Ik heb zeg maar een 1,8 gehaald.' Mompel ik zachtjes. Verschrikt kijken ze me aan. Natuurlijk gaan ze dit niet geloven, dus voordat ze wat kunnen zeggen duw ik mijn toets in hun handen. Met verbaasde uitdrukkingen kijken ze er naar en dan zegt Niall:' oké van de meeste dingen heb ik letterlijk nog nooit gehoord.' De jongens maken instemmende geluiden en dan zegt Liam:' pak je muziekboek is, want dan gaan we kijken als je wel geleerd had of je dan wel een voldoende had kunnen halen.' Ik knik en loop naar boven om mijn muziekboek te pakken. Beneden geef ik hem aan Liam en met zijn vieren kijken ze geconcentreerd naar het muziekboek en de toets. Als ze eenmaal klaar zijn zegt Louis lachend:' als je had geleerd had je makkelijk een voldoende kunnen halen.' 'Ja dat had inderdaad gekund, maar het is niet gebeurd.' Antwoord ik terug. Hoofdschuddend kijken ze me aan. Waarschijnlijk zullen ze zich soms afvragen wat ze met me aanmoeten hahah.