One Direction ~ Mijn grootste nachtmerrie komt uit

Hoofdstuk 25

*ongeveer een maand later.....*
We zitten nu aan het einde van maart en dit weekend hebben we op zaterdag en zondag een concert in de O2 arena. Dat is het paasweekend, want Pasen valt dit jaar echt vroeg. De toetsweek is ook net achter de rug en nu is het wachten op de cijfers. De dagen dat ik geschorst was moest ik thuis net zo veel uren aan school zitten als dat ik eigenlijk op school gezeten zou hebben. Het was verschrikkelijk, maar gelukkig maakten de jongens het wat leuker. Met heel de klas hebben we afgesproken dat we het voor iedereen gaan proberen op te nemen die gepest worden als we het zien. Daniël is en blijft bij zijn standpunt over mensen die gay zijn en daarom heb ik besloten dat ik vandaag tijdens mijn praatje van 5 min er wat over ga zeggen. Het is een live concert, die ook op tv wordt uitgezonden. Mijn hele klas had belooft om te gaan kijken. We hebben net de soundcheck gehad en nu is het nog 2,5 uur wachten tot het concert begint. Ik had een bomberjack met het logo van One Direction erop, met als printje de kleuren van de regenboog, ooit een keer gekregen en die heb ik meegenomen. Ook heb ik een regenboog vlag meegenomen die ik om mijn arm ga vastknopen. Nu zit ik Manchester City te kijken, want die spelen tegen Manchester United en dat wil ik echt niet missen. Tijdens de tweede helft komt Louis bij me zitten en precies op dat moment maakt Manchester City 1-0. Juichend spring ik overeind en als ik het even gevierd heb ga ik weer zitten. Ik laat mezelf tegen Louis aanleunen en hij slaat zijn arm om me heen. Samen kijken we de wedstrijd af en het blijft 1-0 voor City, waar ik heel blij mee ben. We hebben nog een uur de tijd en we moeten ons alvast gaan omkleden. Van het rek dat daar staat kies ik een zwarte skinny met gaten uit en een wit shirt met niks erop. Als ik omgekleed ben laat ik mijn haar en make-up doen en dan hebben we nog een half uur. Als we nog 20 min hebben is iedereen klaar en krijgen we onze in-ears en het kleine kastje wordt aan de achterkant van mijn broek vastgemaakt. Daarna krijgen Niall en ik onze gitaren en die doen we om. We beginnen met Where Do Broken Hearts Go, dus Niall heeft zijn basgitaar en ik mijn elektrische. Onze andere twee gitaren staan al op het podium, net als onze microfoons, want we krijgen een microfoon headset. Zodra de microfoon goed zit wordt het kastje ook vast gemaakt aan de achterkant van mijn broek. Alles zet ik aan, zodat het het doet en dan pak ik mijn bomberjack. Mijn gitaar doe ik weer af en mijn bomberjack doe ik aan. Daarna bind ik de vlag om mijn arm en doe ik mijn gitaar weer om. Als we nog 5 min hebben en onze stemmen hebben opgewarmd doen we ons ding, wat we altijd voor een concert doen, en dan vraagt Niall:' waarom heb je allemaal regenboog dingen aan?' 'Dat zie je tijdens het concert wel, want ik ga wat doen, maar zoals ik al zei dat zie je wel tijdens het concert.' Ze knikken en dan wordt er omgeroepen dat we het podium op moeten. We rennen het podium op en gaan klaarstaan achter een scherm wat zo omhoog gaat. We staan bovenaan een trap. Niall en ik beginnen de intro te spelen van Where Do Broken Hearts Go en dan gaat het scherm omhoog. Meteen maken alle zenuwen plaats voor plezier en vergeet ik de zenuwen voor mijn praatje ook even.

Na een driekwartier is het tijd voor mijn praatje. De zenuwen zijn weer terug en dan loop ik naar de voorkant van het podium. Dan begint ik te praten. 'Hoi O2 arena hebben jullie het naar je zin?' Ik krijg allemaal gegil terug en dan ga ik verder. 'Eigenlijk wil ik deze 5 min voor wat belangrijks gebruiken dus laat ik maar meteen beginnen.' Heel even laat ik een pauze vallen en dan begin ik te vertellen. 'Ongeveer een maand geleden werden er bij mij op school twee jongens die een relatie hebben uitgescholden door een jongen en zijn groepje, omdat ze gay zijn. Hij zei dingen die ik hier niet ga herhalen, maar het kwam er op neer dat hij ze niet gelijk behandelden als dat hij mensen behandelt die hetero zijn. Misschien is dit heel vaag wat ik hier vertel, maar ik wil er wat mee duidelijk maken. Mensen die gay zijn of mensen die een andere godsdienst hebben of wat dan ook moeten net zoals jij en ik behandelt worden. Het maakt niet uit waarop je valt of waarin je gelooft, het gaat erom hoe je bent van binnen. Mensen moeten met je omgaan, omdat ze vinden dat je een mooie persoonlijkheid heb niet, omdat je volgens hun "normaal" bent.' Ik veeg een traan weg en kijk snel naar de jongens. Ze staan bij elkaar en luisteren naar wat ik te zeggen heb. Ik neem een hap lucht en ga dan weer verder. 'Mensen die op het andere geslacht vallen zijn niet "vies" of "onmenselijk". Het zijn mensen net zoals jij en ik. Het zijn geen monsters of ze zijn niet "ongewoon", nee het zijn normale mensen. Maar waarom wordt er dan in deze wereld zo moeilijk gedaan over mensen die gay zijn? We zijn mensen, iedereen is verschillend, maar toch zijn we tegelijkertijd hetzelfde. We moeten elkaar kunnen respecteren, ongeacht wie of wat je bent en wilt zijn. Je bent prachtig van binnen en van buiten als je maar in jezelf gelooft en bent en blijft wie je bent. Ga je niet anders voordoen, omdat je bang bent gepest te worden. Je moet jezelf juist zijn en de mensen die je pesten of je uitschelden zijn degene die fout zitten. Zij respecteren je niet en daarin zitten ze heel erg fout. Iedereen hier in deze arena, iedereen die voor de tv naar dit concert zit te kijken, of aan de andere kant van de wereld is mooi zoals hij of zij is. Iedereen is gelijk, niemand is meer waard dan de andere. Iedereen waar dan ook, ook al is het aan de andere kant van de aarde, iedereen is het leven waard.' Door dat laatste moet ik weer aan Daniël denken door wat hij zei en zo snel als ik kan ren ik het podium af. Ik hoor iedereen klappen en schreeuwen en dat is het laatste wat ik ook een beetje hoor. In onze kleedkamer ga ik zitten op de bank en leg ik mijn hoofd in mijn handen. Harde snikken verlaten mijn mond en na een paar min word ik op iemand zijn schoot gezet. Door zijn shirt weet ik dat het Louis is. Hij troost me en als ik gestopt ben met snikken vraagt hij:' waarom moest je zo huilen lieverd?' 'Ik moest aan hetgeen denken wat Daniël had gezegd.' Hij knikt en zegt dan:' vertel, nu wil ik weten wat hij heeft gezegd.' 'Pap ik ken jou, jij gaat dit te persoonlijk nemen en ik ga jou dat echt niet aandoen.' 'Nee ik wil het nu weten.' Ik zucht diep en zeg dan zacht, maar wel dat hij het kan horen:' hij zei letterlijk dat flikkers gepest en uitgescholden horen te worden, omdat ze het leven niet waard zijn.' Ik zie het hem verwerken en als hij het een beetje verwerkt heeft wat ik net zei, zet hij me naast hem op de bank en staat hij op. Je kan aan zijn hele lichaamshouding zien dat hij het te persoonlijk heeft opgevat en dat neem ik hem ook niet kwalijk. Net voordat hij tegen de muur wilt gaan slaan met zijn vuist, hou ik hem tegen. Ik sla mijn armen om hem heen en druk hem dicht tegen me aan. Hij begint heel zachtjes te "huilen" en dat gebeurd niet zo vaak, maar ja het is ook niet niks wat ik hem net heb verteld. Als hij gestopt is gaan we weer op de bank zitten hoe we daarnet ook zaten. Ik op zijn schoot met mijn hoofd naar hem. Zachtjes vraagt hij:' zijn wij dan echt zo anders, zijn wij het leven dan echt niet waard?' Mijn hoofd schuddend pak ik zijn hoofd vast tussen mijn handen en zeg ik:' Lou kijk me aan en luister naar wat ik zeg, want dit moet je in je oren knopen.' Hij knikt en kijkt me aan. 'Zoals ik al zei. Het maakt niet uit wie of wat je bent iedereen is gelijk en jij ook. Je bent prachtig van binnen en van buiten. Jij hebt een prachtig karakter en daar mag je trots op zijn en je bent knap, dus daar heb je ook een voordeel mee. Ik hou onwijs veel van je, de jongens houden ontzetten veel van je en in het bijzonder Harry. Hun families houden van je, je eigen familie houdt heel veel van je en de fans houden van je. Maar pap vertel mij eens hebben de jongens je ooit anders behandelt, omdat je gay bent? Hij schudt zijn hoofd. 'Hebben de families van de jongens en je eigen familie je ooit anders behandelt, omdat je gay bent?' Weer schudt hij zijn hoofd. 'Hebben de meeste fans je anders behandelt, omdat je gay bent?' Hij schudt weer zijn hoofd en dan zegt hij:' en mijn dochter heeft dat ook nooit gedaan.' 'Precies, want wij houden van je, dat is iets wat je nooit moet vergeten.' Hij trekt mij tegen zich aan en zegt dan:' weet je niet hoe trots wij op je zijn, maar vooral hoe trots ik op je ben. Wat jij daarboven tegen al die mensen hebt gezegd klopt helemaal. Je bent al veel te volwassen voor je leeftijd lieverd.' Zachtjes moeten we lachen en dan staan we op. Vervolgens zegt hij nog:' zolang wij hier op deze aardbol leven gaan we er van genieten en gaan we het leven verbeteren en daar beginnen we nu mee.' Ik knik lachend en zeg dan:' laten we dan nu met het genieten beginnen.' Hij knikt en dan gooi ik een regenboogvlag naar hem toe. Hij knoopt hem om zijn arm en dan gooi ik er nog een en die slaat hij om zijn schouders. Hij pakt mijn hand vast en dan zeggen we tegelijk:' wij doen dit samen.' Lachend rennen we de kleedkamer uit het podium op.

Als het optreden klaar is komen we bezweet onze kleedkamer binnen. De jongens knuffelen me helemaal plat en vertellen steeds hoe trots ze op me zijn. Wanneer we loslaten zeg ik:' wat ik zei geldt ook voor jullie. Jullie moeten er juist trots op zijn dat jullie gay zijn.' Ze knikken en dan vraagt Liam:' maar hebben jullie nou alle twee gehuild toen jullie samen in de kleedkamer waren?' We knikken en dan zeg ik:' ja Louis was een beetje dom en wilde per se weten wat Daniël had gezegd en toen ik het gezegd had nam hij het te persoonlijk en heb ik hem duidelijk uitgelegd dat het niet waar is wat Daniël zei.' Ze knikken en dan zegt Louis:' ja ik was denk ik iets te overmoedig toen ik dacht dat ik het wilde weten.' Lachend zeg ik:' ik vond het wel leuk hoor jou een preek geven.' 'Nou het heeft geholpen, want wat je zei was de waarheid.' Mompelt hij er nog achteraan. 'Heel soms ben ik wat verstandiger dan jij bent pap.' Allemaal beginnen we te lachen en dan kleden we ons om in onze eigen kleding. Mijn bomberjack stop ik in mijn rugzak, want daar heb ik het te warm voor. De regenboogvlag knoop ik weer om mijn arm en een tweede die ik nog ergens vond sla ik om mijn schouders. Louis doet hetzelfde en als iedereen klaar is en we alles hebben lopen we naar de achteruitgang. We stappen in Harry zijn auto en rijden dan naar huis. Thuis aangekomen drinken we nog wat met elkaar en dan gaan we allemaal naar bed toe. Het is een zware dag geweest en morgen moeten we ook weer vroeg in de O2 arena zijn, want we gaan de hele show van vandaag helemaal doorlopen. Als ik omgekleed ben in een groot shirt van Liam en mijn tanden heb gepoetst knoop ik de regenboogvlag weer om mijn arm en ga ik in bed liggen. Mijn ogen vallen al snel dicht en dan val ik in een rustige slaap.

Ik moest bijna huilen toen ik dit hoofdstuk een tijdje geleden schreef. Wat ik in dit hoofdstuk heb geschreven, is precies hoe ik erover denk. MERRY X-MAS EVERYBODY EN ALVAST EEN HEEL FIJN EN GELUKKIG 2020. IK HOU VAN JULLIE ALLEMAAL!!❤️❤️ BTW morgen weer een nieuw hoofdstukje.

Xx deslimmenerd ❤️❤️❤️❤️