Zawgyi
တစ္အိအိ႐ိႈက္ငိုေနတဲ့ ေကာင္ငယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ေက်ာျပင္ေလးကိုအသာပုတ္ေပးေနရင္းမွ က်န္းဖန္ရိ ေခ်ာ့ျမဴေနရသည္။
သူ႔ရဲ႕ျဖဴေဖြးေဖြး႐ွပ္အက်ႌက ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ မ်က္ရည္မ်ားစြန္းထင္းကာ ရႊဲရႊဲစိုလ်ွက္။
သူဂ႐ုမစိုက္အားေသး ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီကေလးေလး မ်က္ရည္ေတြတိတ္သြားဖို႔ကိုသာ တာစူေနမိသည္။
"ကေလးေလး.......''
ရင္ခြင္ထဲက မ်က္ႏွာႏုႏုကို သူ႔လက္ဖဝါးေတြႏွင့္ေထြးဆုပ္ကာေမာ့ေစလိုက္သည္။
"အင့္.....''
"ၾကည့္....ေကာေကာကိုၾကည့္.....''
မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ တစ္အိအိ တစ္႐ႈပ္႐ႈပ္နဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္လံုးရြဲရြဲေလး....
"အင့္....အဟင့္......''
"မငိုနဲ႔ေတာ့.....တိတ္ေတာ့ေနာ္.......''
"အဟင့္....မငိုပါဘူး....အင့္....ဒီအလိုက္မသိတဲ႔မ်က္ရည္ေတြက သူ႔အလိုလို က်ေနတာ......''
႐ိႈက္သံမျပတ္ေသဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြလံုးေနေအာင္ေျပာလာတဲ့ ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူျပံဳးမိသည္။
"ေအးပါကြာ......ဒီမ်က္ရည္ေတြက အလိုက္ကိုမသိဘူး.....တိတ္ေတာ့ေနာ္ ေကာေကာ ကေလးေလးကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးမယ္......''
"ဟုတ္.....''
"ကဲ ထ.......''
ပုခံုးေလးကေန အသာထိန္းၿပီးထူလိုက္ေတာ့ ေပါ့ေပါ့ေလးပါလာတယ္။
ကားထိုင္ခံုခါးပတ္ကို ေသခ်ာပတ္ေပးၿပီး ကေလးေျပာတဲ့လိပ္စာအတိုင္း သူ ကားကိုေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေလးသာေမာင္းလာခဲ့လိုက္သည္။
အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ေဘးကကေလးငယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လည္ပင္းေလးေစာင္းကာအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီပင္။
"က်န္႔က်န္႔.....ကေလးေလး ထေတာ့......''
ပုခံုးကိုအသာလႈပ္ၿပီး ႏိႈးလိုက္ေတာ့ တစ္အင္းအင္းနဲ႔ မ်က္လံုးေတြပြင့္လာတယ္။
