Zawgyi
ဝမ္ရိေပၚအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ကားအျဖဴေလးေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္အလိုလိုၾကံဳ႕သြားမိသည္၊ အလိုမက်တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္ေတာ့မွ ဧည့္ခန္းကဆိုဖာမွာထိုင္ေနတဲ့ က်န္းဖန္ရိ.....
"ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္တာလဲ........''
"႐ွဴး......''
ခပ္က်ယ္က်ယ္ထြက္သြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚစကားသံအဆံုးမွာ က်န္းဖန္ရိက ႏႈတ္ခမ္းေပၚလက္ညႇိဳးတင္ၿပီး တိတ္တိတ္ေနဖို႔လုပ္ျပတာေၾကာင့္အလိုမက်မႈကပိုတိုးသြားခဲ့သည္၊ မႀကိဳက္ဘူး ဒီလူအိမ္ခဏခဏလာၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုလာလာေတြ႔ေနတာကို သူတကယ္မႀကိဳက္ဘူး။
"တိတ္တိတ္ေနစမ္းပါ...မင္းအသံႀကီးကက်ယ္လိုက္တာ ကေလးႏိုးသြားအံုးမယ္.......''
ေလသံအုပ္အုပ္နဲ႔ထပ္ေျပာလာတဲ့ က်န္းဖန္ရိေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚအခုမွ ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ က်န္းဖန္ရိေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးလ်ွက္ခပ္ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုျမင္သြားခဲ့သည္၊ ထိုအခါမွ ေလသံကလည္းႏူးညံ့သြားကာ....
"အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား.......''
"ဟုတ္တယ္.....မင္းကျပန္ေရာက္တာေစာလွခ်ည္လား.......''
"မေစာဘူး က်ဳပ္ဒီအခ်ိန္ျပန္ေရာက္ေနက်ပဲ.....ေနပါအံုး ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္အိမ္ကိုဘယ္ကတည္းကေရာက္ေနတာလဲ.......''
ဝမ္ရိေပၚနဲ႔ က်န္းဖန္ရိတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးက အရင္ကေလာက္ဆိုးဆိုးဝါးဝါးမဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ ေျပေျပလည္လည္ႀကီးလည္းမဟုတ္ၾကျပန္ေသး၊ ရန္သူေတြလိုဆက္ဆံေရးမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ အရမ္းႀကီးေတာ့ ရင္းႏွီေနၾကတာလည္းမဟုတ္၊ သို႔ေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕အေတြးေတြက ထပ္တူညီၾကသည္မွာေတာ့ တိုင္ပင္စရာမလိုေပ။
"ငါမနက္ကတည္းကေရာက္ေနတာ....မင္းကလည္းအလုပ္မွာ ၿပီးေတာ့မင္းထန္လည္းအိမ္မွာမ႐ွိေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ထဲမို႔လို႔ငါေစာင့္ေပးေနတာ......မင္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ငါလည္းျပန္မယ္......''
