Zawgyi
"ေ႐ွာင္းက်န္႔!.....''
ေခၚသံနဲ႔ တစ္ထပ္ထဲမွာ သူ႔၏ခႏၶာကိုယ္က ေအာက္သို႔လန္က်မသြားဘဲ ရင္ခြင္တစ္ခုထဲကို မျငင္သာစြာ ၿပိဳက်သြားခဲ့သည္။
"မင္းဘာလုပ္တာလဲ!... အဲ့ဒီလိုနည္းနဲ႔ ျပသနာေတြ႐ွင္လိုက္လို႔ ၿပီးသြားမယ္ထင္လို႔လား!.....''
ဂ႐ုဏာေဒါသႏွင့္စိုးရိမ္ျခင္းေတြေပါင္ကာ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အသံေတြတုန္ခါေနသည္။
"မင္း!!....မင္းလုပ္ရက္တယ္....ေတာက္!....''
"ဟင့္အင္း...လြတ္....''
သူ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ႐ုန္းေနတာကို မသိသလို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားသည္။
ေျပာေနတာကို မၾကားသလို ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေနေလသည္။
"အား!....''
ပုခံုးကေန ခါးကိုတိုးဖက္လိုက္ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ လက္ေလး နာသြားသည္။
ထိုအခါမွ ဝမ္ရိေပၚက တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားတဲ့ လက္ကိုျပန္ေလ်ွာ့ကာ.....
"ဒီေလာက္ထိ ႐ွင္းျပေနၾကတာကို မင္းဘာျဖစ္လို႔ မယံုႏိုင္ တာလဲ...ဟမ္း!....ကိုယ္ဘဝမွာ မ႐ိုးသားစြာ ပတ္သက္ဖူးခဲ့တဲ့သူဆိုလို မင္းတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတယ္...မင္းနားကေန မခြါႏိုင္လို႔ ကိုယ္ဘယ္ေရာက္ေနေန အခ်ိန္လုၿပီး မင္းဆီကိုေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့တယ္....တကယ္ဆို ကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ အနာဂတ္ထဲမွာ အခ်စ္ေရးဆိုတာ မ႐ွိဘူး...လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကိုရဖို႔ လွည့္ပတ္လိမ္ညာမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ မပါဘူး.....''
"မသိဘူး.... သိလည္း မသိခ်င္ဘူး....''
"မသိခ်င္လို႔ရမလား....မင္းငါ့မ်က္ႏွာကို ျမင္ရရင္ သတ္ေသပါ့မယ္ ျဖစ္ေနလို႔ ဒီအျဖစ္မွန္ကို ႐ွင္းျပဖို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားခဲ့ရသလဲ....အ႐ွိကို အ႐ွိအတိုင္း ေျပာျပၿပီးၿပီး မင္းလည္းသိေနပါၿပီ...ဘာကို လက္မခံႏိုင္ ျဖစ္ေနတာလဲ.... ''
သူပဲေဒါကန္ သူပဲေပါက္ကြဲခ်င္ေနသည္။
သူ႔ရဲ႕ ဖုန္းကြယ္လိမ္ညာမႈေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္း ဘဝမွာ ႏွစ္ခါမက အဖန္တလဲလဲ အက်နာခဲ့ရတာကကိုယ္....
