Sen de Ö(z)lüyor musun?

Değişen Hayatlar

Hayat doğum ve ölüm arasında olan bir çizgidir. Tüm değer verdiklerini bir, bir kaybederken hiç sordun mu kendine neden kaybetmekteyim diye?
Yalnızlığın ile kuytuya çekilmiş, tüm insanlardan uzaklaşmışsın. Herkesten soğumuş yaşama isteğini dahi kaybetmişsin. Sen de dünyanın değişmesini isteyenlerdensin. Uçsuz bucaksız bir yaşam ve içinde binlerce insan... Keşke istediğimiz gibi her insanı değiştirebilseydik. Maalesef hayatta hayal ettiklerimizle gerçekleştirdiklerimiz hiç bir zaman aynı olmadı.
Geceleri herkes uyuduğunda karanlığın üzüntümüzü örttüğüne inanarak göz yaşlarımızı yastıkların altına gizledik. Zamanla insanlara değer verdikçe, hep başkalarını mutlu etmeye çalıştıkça kendimizden uzaklaştık. Sonrası elbette basit... Herkes gidiyor ve bir sen varsın oysa sen de kendinle kavgalısın. Var olan sorunları kendinden bilmeyi bırak. Sen hiç kimseyi acıtmadın. Sen hep acıdın. İnsanlarsa acımadı...
Kendinle barışık ol. İnsanların seni sevmesinden evvel kendine bir sor. Sen kendini seviyor musun?
Acıların seni acımasızlaştırmasın, para ile olan zenginliğin gönlünü fakirleştirmesin.
Bu dünya da değişmesi gereken bir şey varsa o da sensin. Herkes kendi evinin önünü süpürse dünya tertemiz olur. Aynı yere bakmak baktığın yeri değiştirmeyecektir. Bırak insanlar değişmesin. Sen değiş. Korkma, herkes bir gün kendisine yapılan iyilikleri anlayacaktır.
Şu hayatta kötülerin kaybeden olduğunu anladıkça büyüyeceksin. Neden dert ediyorsun ki? Düşe kalka yürümeyi öğrenmedin mi sen?
Lütfen üzülmeyi bırak. Hayat en başından beri sana kendi yaralarını nasıl saracağını öğretiyor. Kaybetmekten korkma!
Sen iyisin, iyiler kaybetmezler kaybedilirler.
Sen kaybetmezsin kaybedilirsin.
Yüreğin güçlü kalsın daha sarılmak için bir çok yarının var.
Ben en büyük hatayı kendimden uzaklaşmakla yaptım. Her gün özlüyordum. Başkalarına sorgusuzca verdiğim beni tekrar bulmayı özlüyordum. Kendimi kaybettiğimde anladım. Sen, sen olmayınca herkesi incitiyormuşsun.
Biliyorum sen de kendini özlüyorsun.
Vefasız insanlarda kaybettiğin seni,
Her gün özlüyor musun, yoksa ölüyor musun?
Artık uyanma vakti!
Ne olur kendine gel. Çünkü insanların sana ihtiyacı var.
Bugüne kadar ayakta durmayı başarmışsan bundan sonrası için de başarabilirsin.
Unutma,
Sen çok değerlisin...