Sen de Ö(z)lüyor musun?

Para İle Fakirleşmek

Hayatta her şeyin para olduğunu düşünür hale geldik. Para ile satın alınamayacak bir çok şey varken...
Sevgi, dostluk, aile ve çok daha fazlası...
Karakteri para olan insanların karakteri parası kadardır.
Yüreğimiz para ile satın alınmaktan çok daha fazlasıdır.
İnsan günlerce, aylarca, yıllarca çalışır bir ekmek parası için.
Ancak ekmek parasından çok kirlenmiş bir paradan bahsetmekteyim. Gerçek zenginlik para değildir. Cebini değil yüreğini zengin tut. Paran bitince acımazlar. Günümüzde parası olanlar da acımazlar. İnsanları bu zengin, bu fakir diye ayırt ettiğimiz için zaman geçtikçe kimsesiz hale geldik. Sokakta çalışan bir çöpçü de ekmek parası kazanır, Lüks villalarda yaşayan insanlar da ekmek parası kazanır. Kimisi paraya değil gönle değer verir kimisi ise para ile satın aldığını zannettiği insanlara...
İnsanlık satılık değil!
Paranın değiştirdiği insanlardan olmaktansa neden parayı değiştiren insanlar olmuyoruz.
Bir kendimiz için dünyaya gelmedik ve ne kadar malımız mülkümüz olursa olsun mezara götüremeyeceğiz. Kefenin cebi yoktur.
Sahi biz nasıl bu hale geldik. İnsanları görünüşleriyle yargılamaktan acınası hallerdeyiz.
Bir gün tüm malını mülkünü kaybettiğini düşün, sokakta olan sensin ve hiç kimsesizsin.
Hangi mekana girsen dışlanıyorsun, herkes senden uzak duruyor ve senle dalga geçip seni eziyorlar. Buna razı olur muydun? Başkalarının yardıma ihtiyacı olduğunda o yardımı isteyen kişinin sen olduğunu düşün. O an senin için her şey değişecektir.
Paraya değer verdikçe insanlığımızı kaybediyoruz ve bu da en büyük fakirliğimiz oluyor.
Paran var ya da yok bununla ilgilenmiyorum. Sarılacak bir yüreğin varsa sığınacak çokça evin var.
Yaptığın iyilikler para olmasın. Paran olduğu için insanların gözünde iyileşme! Paran olmadığında da kötüleşirsin.
İlk var olduğun gibi kal! Değişen hayat olsun ama sen değişme.
Kendinden uzakta çok yalnızsın ve kimse sana sen gibi bakmayacak. Kendine iyi bak!