Sen de Ö(z)lüyor musun?

Özgür Ama Tutsak

Bedenler özgür ama yürekler tutsak. İnsanlar özgür ama insanlık tutsak.
Elin kolun bağlı değil ama sen tutsaksın.
Özgürlük, hayatta hiçbir şeye bağlı kalmamak ya da bağlandıklarından istediğin zaman vazgeçebilmektir. Bir insanı seviyorsun ve o an sevdiğin her şey değişiyor. Artık sevdiğinin sevdiklerini sevmeye başlıyorsun. Sonra ortaya sensiz yapamam cümleleri çıkıyor, zamanla bağlanıyorsun. Oysa ki onsuz yaparsın ama artık tutsaksın. Özgürlük sevda ile karıştığında bir başkasının esiri olmaktan geçer ve en büyük hapis bedenden parmaklıklar arasında kalmış yürektir.
Zamanla değişiyorsun, fark etmiyorsun ama günden güne sen, sen olmaktan çıkıyorsun. Kendin için değil başkaları için yaşıyorsun. Sonra birer, birer kaybettikçe kendinden uzakta yapayalnız kalıyorsun.
Gülüşlerin senden değil, senin olmasını isteyenlerden.
O bunu yapıyor, ben neden yapmayayım dedikçe kendimizden uzaklaştık. İnsanlığımızı kaybettik ve insafsızlıkta tutsak kaldık.
Kimsenin hayatını değiştirmesine izin verme. Kendi özgürlüğüne kıyma! Sonra kendini özlersin.
Hala farkında değil misin? Hayallerini bir başkasıyla kurabilsen de, acılarını sadece sen yaşarsın.
Bilmediğin yolda hızlı adımlarla yürüme! Geri dönmek istediğinde yol senin için çok uzun olacaktır.
Çölde beyaz gülün hayalini kurma! Ancak dikenli kaktüsler açacaktır.
Kendinden asla vazgeçme! Herkes gittiğinde anlayacaksın kendi değerini.
Etrafa ışık saçmak için mum olup da erime!
Yalnız güneş doğana kadar değerli kalırsın.
Başkalarını özgürleştirmek için kendini hapsetme, yarasını sardıkların senin ilk yaraların olacaktır.
Sev ama bağlanma! Unutma ne kadar yakında olursan insanlara o kadar uzaksın.
Güneş gibi ol! Ne yaklaş ne de uzaklaş. Herkese hak ettiği değeri ver. Değersiz insanlara değer vermek değersizleşmektir unutma!
Yeni bir güne daha gözünü açacak olduğunda kendini yönetmeyi öğren ve tutsak olma özgür ol! Ne için varsan onun için yaşa, nasılsan öyle kal! Seni en iyi sen anlarsın.
Unutma...