Ten Thousand Hours

Chapter 9

Lutang ako buong araw ngayon. Maayos naman yung performance ko sa school today pero may iba. Alam ko talaga na bothered ako dun sa sinabi ni Dave. Kanina ko pa iniisip kung pupunta ba ako dun or hindi. Kung sisiputin ko ba siya or hayaan nalang. But I know Dave. Kapag sinabi niya gagawin niya talaga. Nothing can stop him.

Kailan ba darating yung panahon na ready na ako? Na ready na ako sabihin sa kanya lahat? Yung point na kakayanin ko mag explain sa kanya ng maayos. Kasi alam ko na dapat ko ipaliwanag sa kanya ng maayos. Hindi naman ako tanga to ignore the fact na iniwan ko lang siya basta-basta. Sabi nga niya diba, I leaved him hanging. At para sa isang tao, ang sakit noon.

Oo alam ko na masakit. Pero nasaktan din naman ako. Iniisip ko palang na gagawin ko 'yun sa kanya parang sinasaksak na ako. Ang dami ng mga dahilan na nag papasukan sa isip ko. Nasaktan din ako nung mga oras na hindi ko siya nakikita. Nung mga oras na sinasabi ni Pia sakin how he was devastated and almost wasted his life. No one knows how pain I am feeling nung mga oras na yun. Parang yung puso at isip ko ay sabay na sasabog.

Lord, please help me decide.

It's thursday na and we're going to film yung video. Naka set-up na ang lahat at inaayos nalang yung ibang kulang. Dave really messaged me the address. He's been messaging consistently. Walang palya. Umaga, tanghali, gabi. Those messages keeps adding to the reasons kung bakit lalo ko siyang na mi-miss. I miss our old times. I miss him.

"Okay! Start na tayo!" I shouted. Pumwesto na sila sa bawat sides nila. Everything was going well. Naipasa ko naman kasi agad yung script sa kanila so they were able to memorize it enough for this shoot. Juan is also here kasi kailangan siya for this. Hindi ko alam na may tinatagong acting skills ang lolo niyo! One take lang ang peg!

I can see na talagang Andrew has a good talent interms of this. Ang gaganda ng shots niya. Pang amateur ang datingan. Iba din kasi talaga yung result kapag mahal mo yung ginagawa mo.

Natapos din namin yung shoot and BOOM! Ang ganda! From location ng mga scene, characters, lines, cinematography atbp. Feeling ko makakakuha kami ng maayos na grades nito. We exerted all of efforts no! I have high hopes.

Nag liligpit na kami ng mga gamit when a group approach us. They seemed very shy. Why kaya?

"Uhm. Hi, Ate! Pwede po ba kayong kumanta para sa film namin?" A girl ask us. Hindi naman ako maka-react kasi, sinong ate ba tinutukoy niya?

"Ah. Me, ba? Sorry pero I can't sing eh." Jane said. Tiningnan namin siyang lahat. Confidet ang lola niyo.

"Oh. What's with that reaction?" Pag tataray niya. Andrew and Juan laugh a little bit but Dwaine? Para na siyang mamamatay kakatawa! Jusko naman itong lalaking 'to!

"Ay, sorry po ate pero hindi po kayo. Hehehe." Sabi nung girl. Tumawa pa ng mas nakaka asar 'tong si Dave and si Jane? Ayun! Naka busangot na.

"So ibig sabihin, si Hanna?" Andrew asked them. They all nodded. Nagulat naman ako. Hala? Why me? I've never sing sa mga ganyan. Di naman ako familiar.

"Huh? Why me? Hindi naman po ako kumakanta sa mga ganyan." I said to them. Lumapit pa sila sakin.

"Ate, sige na po please? Save us po. Tska nakita po namin kayo na kumakanta dito nung nakaraang araw. Sobrang ganda po ng boses niyo! Feeling nga po namin mahihimatay at makakatulog na kami sa boses niyo." She said. Oh, syet. Nakakahiya! May nakakita pala!

Hindi ko napansin na nakatingin na pala sakin yung mga kaibigan ko. They are all shocked.

"O M G! Hanna! You can sing? But why you didn't tell us?" Jane exaggeratedly say. Wala na. Nahiya tuloy ako bigla.

"No. Hindi naman ganon masyado." Nahihiya kong sabi. Hindi ko alam kung dapat ba akong matawa or something sa reaction nila.

"Woah! You're so perfect. Maganda, mabait, at may talent pa! Wow. You got it all. Everything that a man can wish for." Dwaine said. Should I take it as a compliment?

"Grabe naman 'yan Dwaine! OA na yan." I answered to him. He just make face.

"No wonder." Juan said. Mahina lang 'yun pero enough naman for me to hear it.

"What did you say Juan?" I innocently asked. He just shake off his head.

"Payag na po ba kayo ate? Please po. Sige na po!" Pag pupumilit sakin nung baba. I smiled at her. Wala na aking magagawa. Sige na, ilaban na 'to.

"Sige sige. Tell me nalang kung kailan at saan para matingnan ko rin yung schedule ko." I say to them.

"Opo. I me-message nalang po namin kayo sa IG." She said. Huh? How did she find my IG? Naka private yun ah.

"Teka, how did you find my IG nga pala?" I asked her. "Ah, hinahap po namin kayo sa following list ni Kuya Dave Ildefonso. Nakita po namin na kasama niyo siya kahapon kaya naisip po namin na baka close kayo. At, hindi naman po kami nag kamali." She explained. Really? They saw it also? Edi yung mga keme namin ni Dave nakita din nila? OMG. How embarrassing.

"Huh? Dave Ildefonso?" They all said with rhyming pa. Shocked kayo mga ghorl? Kahit ako rin mga ghorl.

"You have a lot of explaining to do, girl. So you better finish this up and let's go." Jane said. Oh, diba? Hantaray.

Pero why did Juan reaction seems pissed? Did I do something wrong? Ay nako ha. Mahirap 'yang guessing game.