The Enigmatic Trillionaire┆COMPLETED

SIN 06

(신 06)

Hail-lo It's Me😤 calling...

Fuck. I'm feeling nervous just by looking at the caller ID. By the way, sya naglagay ng name na yan. Para daw makilala ko na sya yung tumatawag.

I cleared my throat first before answering the call.

"Hello love!" Bungad ko habang nakangiti
But she didn't reply the usual 'Hi love. Are you busy? Can I talk to you? I'm bored here.' in a sweet and cute tone kaya sure na. Sure na na nasa alanganin ako ngayon.
[ Where are you? ]
Patay. Mukang galit.
..fuck ano isasagot ko?
[ Sin? Where are you?. ]
Okay. I made my mind. Hindi ako magsisinungaling.
Serious tone Sin. Remember. Serious tone.
I sighed slowly to calm myself. Para hindi nya marinig.
Okay Sin, stay cool. Go!
"I'm on my way to the company." I said calmly like I didn't do anything.
[ Okay. I'll meet you there. ] she said at saka pinatay ang tawag.

Shit.

Napahawak ako sa chest ko at dinama ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

Futangenugh kinakabahan ako.

"Sir nandito na po tayo." the taxi driver announced na mas lalong nagpadagdag ng kaba sakin.
Muli akong huminga ng malalim bago nagbayad at bumaba ng taxi.
Pagkaalis ng taxi ay tumingin ako sa building ng VRS Company. "We design, We build. We change the world." That's the motto of the Vallejos Real State Company. Yan ang company na pinamana sakin ni Papá. At yung nakukuha ko sa company ay ginamit ko rin para magtayo ng sariling negosyo. The Luscious Café is my own business, as well as the huge Ice Cream Factory. Hell yes. I have my own ice cream brand. Yun ang binebenta rin sa Café.

But anyway, nasa loob na ko ng kotse ko at katatapos ko lang din magpalit ng t-shirt at magsuot ng maskara. T-shirt na muna di muna ko magsusuot ng suit. Maliligo muna ko baka sabihin kasi ni Hail amoy babae ako. Edi di na ko makakalusot.

Lumabas na ako at saka pumunta sa harap ng elevator na para sa mga Very Very Important Pogi na tulad ko. Kaagad na sumunod si Zhan sakin at saka pumasok sa loob ng elevator.

Habang nasa loob kami ng elevator ay nagring na naman ang iphone ko.

Belinda calling...

Sino to?

Sinagot ko ang tawag at hinintay na magsalita ang nasa kabilang linya.

Pero imbis na 'hello' ang marinig ko, isang malakas na ungol ng babae ang narinig ko. Wala sa sarili kong ibinato ng malakas ang cellphone sa elevator at humarap sa pader ng elevator. Alam kong nagulat si Zhan sa ginawa ko.

"Sir, ano pong problema?"
Tumingin ako sa kanya at sa cellphone. Kinilabutan ako bigla.

Fuck. That was fucking shocking. What the fuck. Ayoko na nyan. Mamamatay ako ng maaga ng dahil sa nerbyos dahil dyan futangenugh.

Nagtatakang tumingin sakin si Zhan at tumingin din sa cellphone. Lumapit sya doon at pupulutin na sana ang cellphone na ibinato ko pero kaagad ko syang pinigilan.

"Don't. Wag mong hahawakan yang cellphone na yan. It's fucking cursed! Ayoko na nyan. Hindi ko na yan kailangan. Siraiin mo yan, or throw it outside o di kaya ipamigay mo sa pulubi but please don't fucking touch it."

Pagbukas ng elevator ay nagmamadali akong lumabas. Gusto kong makalayo sa lintik na cellphone na yun.

Futangenugh. How to unhear it?!

Feeling ko babangungutin ako nito mamaya. Tangenugh.

Pagpasok ko sa opisina ko ay kaagad kong hinubad ang maskara at ang t-shirt ko.

"Sinclair."

Napatalon ako sa gulat nang may biglang nagsalita sa gilid at dahil dun ay tumama ang hita ko sa lamesa ko.

"Ouch. Fuck-Aw-Shit! What the fuck! You scared the shit out of me! What the hell are you doing-!" Kaagad akong napatigil sa pag singhal nang makilala ko kung sino ang nakaupo doon.

"H-hail.. hey" Bati ko sabay taas ng isang kamay and smile. I bet mukha akong natatae.

But anyway, I managed to smile even I am in pain.

I'm so proud of you self. You can tolerate pain well.

She just stared at me emotionless. And it's scaring me. I feel like she's dissecting me in her mind.

Nawala lang ang focus nya sakin ng biglang bumukas ang pinto ng office ko. At saka pumasok si Zhan.
"Sir. Nagawa ko na po yung inutos nyo."
Zhan said.
Nag thumbs up ako at saka tumakbo papasok sa kwarto na kung saan may single bed at bathroom sa loob.

Nang makapasok ako at mai-lock iyon ay saka lang ako nakahinga ng maluwag.

Futangenugh akala ko mamamatay na ko kanina sa sobrang sama ng tingin sakin ni Hail.

Huminga ako ng malalim at saka kinuha ang towel ko para pumasok sa loob ng shower room at syempre naligo.

Pagkatapos kong maligo ay kaagad akong nagbihis ng suit and tie at of course pabango. Kumpleto ang gamit dito kasi pag day off ko at tinatamad akong lumandi, inaasikaso ko ang company. At minsan nakakatulog na ko sa dami ng tambak na papel na kailangang basahin at pirmahan at lagyan ng stamp para ma approve. Kaya naisip ko na magpagawa ng kwarto sa opisina ko.

Pagkalabas ko ay wala na si Zhan at naghihintay parin si Hail and she's still expressionless. She gestured me to sit down so I did without hesitation.
"Wala ka bang klase ngayon?" I asked but she didn't answer.
Napahimas ako sa batok ko.
Magsisimula na ang paglilitis.
"Where were you last night?"
No lying Sin. No lying.
"I'm with my workmates last night."
"Bakit hindi ka man lang nagsabi na hindi ka uuwi?"
Napangiwi ako sa tanong nya.
No lying Sin.
"I'm sorry. I passed out dahil sa dami ng inom ko kaya di kita natawagan."
She's now looking at my eyes.
Well nakipaglaban ako ng tingin.
I'm good at lying and keeping a secret.
"Saan ka natulog? Sa bahay ng babae mo?"
Nakataas kilay nyang tanong.
"No. Of course not. I'm drunk at ang kasama ko lang ay mga katrabaho ko. And then I passed out while we're drinking."
Now Sin. Ano nangyari sa 'No lying' mo?
She nods at saka tumabi sakin at yumakap.
"Sorry love, I'm just worried. Ngayon ka lang hindi nagpaalam na hindi ka uuwi eh. And I can't contact you since last night that's why I'm worried." She explained
I hug her back and sighed.
Sa wakas nakaligtas ako. At sa wakas bati na ulit kami.

Nang maghiwalay kami sa yakap ay nagkatinginan kami at ngumiti sa isa't isa.

Then she looks at her wrist watch. Suot nya yung regalo ko sa kanya na relo. Napangiti ako.
"Love, I gotta go. See you later." She said then kiss my cheek before going out of my office.
I nodded and bite my lower lip to stop myself from grinning like an idiot.

Fuck. Hindi ako kinikilig. Yes I'm not. I'm just happy.
Yes...
I'm just happy...
...
...
...
But fuck! I'm not happy! Oo na tangnugh kinikilig ako! Shit. I need to call a psychiatrist. Damn it.
This is humiliating. Mababaliw na ata ako.

To be continued...
MXNX