Manager /JJK ✔

18

(Doktor)- Yejin Hanım, bugün nasılsınız?
(Yejin)- Şahaneyim.

Doktor gülerken bende gülümsedim. Elinde duran kağıtlara göz gezdirdi ve kafasını aşağı yukarı salladı.

(Doktor)- Başınız dönüyor mu?
(Yejin)- Çok çok nadir.
(Doktor)- Yorgun hissediyor musunuz? Böyle sürekli uyumak istemek gibi..
(Yejin)- Elimden gelse 24 saat uyurum ama yorgun olduğum için değil, uykuyu sevdiğim için.

Yanıma geldi ve gösterdiği yeri imzaladım. Kısa bir süre Jungkook ile kapının önünde konuştuktan sonra odadan çıktı. Ne yani? Kook ile ayrı konuşunca ben bilmeyecek miyim? Saçmalık..

(Yejin)- Ne dedi?
(Jungkook)- Aynı.. 3 gün sonra taburcu olacaksın. İyiye gidiyormuşsun.

Jungkook ile aramızda garip bir bağ vardı. Çıkıyor muyduk? Büyük ihtimalle evet, ama bu konu hakkında konuşmamıştık. Ona bakmak kendimi iyi hissettiriyordu, motive oluyordum.

∆∆∆

Koltukta aptal aptal dönüp dururken Jungkook'a baktım. Gece uyuyamadığı için, yatağımı ona vermiştim. Öylece Jungkook'a bakarken aklıma uzun süredir kahve içmediğim geldi ve böyle düşününce canım çekmişti.

Asansörden inip hastanenin dışındaki kantine doğru yürümeye başladım. Aniden kolumu sertçe tutan elin sahibine döndüm. Uzun, iri yarı bir erkekti. Ne olduğunu anlamaya çalışır gibi yüzüne bakmaya devam ettim.

(?)- Sen o'sun.. Menajer bozuntusu! Çocukların peşinde iyi zaman geçiriyor musun?!
(Yejin)- Siz kim oluyorsunuz da bana bunları söyleyebiliyorsunuz?
(?)- Kim olduğum önemli değil, önemli olan kinim.

Erkek fanlardan biriydi ve beni kıskandığı açık açık belliydi. Kolumu ileri geri sarsıyordu ve aynı şekilde bende ileri geri gidiyordum. Biz kavga ederken, kimse de yanaşıp ne olduğunu sormuyordu. Bu insanlar bencil..

(Yejin)- Seni çok kudurtmuşum. Onların yanında olmam, onlara yavşayacağım anlamına gelmediği için, onların yanındayken işimi düşündüğüm için sen fanlarısın, ben menajerleriyim.

Çocuk hafifçe kolumu bıraktı. Laflarım korkusuz olduğum anlamına gelmiyor, belki akıllanır diye söyledim. Yüzüme kısa bir süre bakıp ardından gitmesiyle, kantinden kahvemi alıp hastaneye girdim.

(Güvenlik)- İyi misiniz?

Arkamdan gelen sesle o yöne baktım. Güvenlik işini yapmadığı gibi, bana bir de iyi olup olmadığını soruyordu. Zaten yeterince sinirliydim, bir de bu salak salak sorular sorunca.. Bugün sınanma günüm.

(Yejin)- Siz güvenlik olmalısınız. Buranın güvenliğini sağlayan kişi. Madem olanları gördün, elin ayağın da var. Niye gelmedin? Bana orada bir şey olsaydı, sorumluluğu emin ol o çocuktan çok sana yüklerdim. İşini düzgün yap.