Manager /JJK ✔

30

Yaklaşık 2 saat süren programda, resmen 2 saat boyunca konuşmuştum. Kamera kapatıldığında derin bir nefes alıp arkama yaslandım. Ama maalesef yaslanmam ile kalkmam bir oldu, üyeler ile bekleme odasına geçmem lazımdı.

(Yejin)- 1 gibi bir süre sonra performansınız var-

Yanımdan geçen çalışanın ayağına takılıp yere düşmem ile, sözüm kesildi. Jungkook'un yardımıyla ayağa kalktığımda kız tip tip suratıma bakıyordu.

(Yejin)- Ne?
(Çalışan)- Bir an olsun önüne bakamaz mısın sen?!

Normalde güçsüz değilimdir ama kızın beni ittirmesiyle tekrar yere düştüm.

(Taehyung)- Sen ne yapıyorsun?!
(Hoseok)- Hızlı hızlı hareket eden sensin.

Yerden hızlı bir hamle yapıp kalktım ve kızı hafif hafif ittirdim. Tamam, bunlar manyak (!) ama yine de bağırmasınlar. Gerginliğe gerek yok.

(Yejin)- Tamam tamam, ben iyiyim çocuklar. Makyaj yapılacak, oturun.

Çocukların oturmasıyla, kızı kolundan tutup dışarı çıkardım.

(Yejin)- Kızım sen manyak mısın? Ne bağırıyorsun? Gerginlik çıkmasın diye bir şey demedim ama şansını zorlama.
(Çalışan)- Pekala, özür dilerim. Dikkatsiz davrandım.

Gülüpseyim elimle yavaşça omzuna vurdum. Acımaması için yavaş vurmuştum ama, yüzünü buruşturup baktığında gözlerimi kocaman açtım.

(Yejin)- Numara yapıyorsun, yavaş vurdum.
(Çalışan)- Senin işin vardır, bu arada Leji.. Adım.
(Yejin)- Leji mi?
(Leji)- Evet, Yeong Leji.
(Yejin)- Peki, benim gitmem lazım.

Leji'ye buruk bir gülümseme verip bekleme odasına girdim. Üyelerin saçları hala yapılıyordu ve makyajları bitmişti.

(Namjoon)- Nerede kaldın? Ne konuştunuz?
(Yejin)- Kapının önündeydim, ortak yolu bulduk. Kız koreli zaten.

Masanın üzerinde duran kahveden bir yudum almak için, masaya eğildiğimde başımın dönmesiyle koltuğa sertçe oturdum.

(Jimin)- Yejin, başın dönünce içtiğin ilaçlar sağında, kendini kötü hissediyorsan revir yukarda.

Sağımdaki ilacı bir elime, masadaki kahveyi de diğer elime aldım.

(Çalışan)- Efendim ilacı su ile için, kahve ne kadar doğru bilmiyorum.
(Jin)- Ne diyor?

Namjoon tam konuşacakken öksürüp sözünü kestim.

(Yejin)- Seni beğenmiş, sevgilisi var mı diye soruyor. Ne diyeyim?
(Jin)- Yok de tabii ki.
(Yejin)- Pekala öyle de-
(Namjoon)- Hey! Yejin ayıp oluyor ama. Çalışan Yejin'e ilacı kahveyle değil, suyla içmesini söylüyor.

Jin öldürücü bir bakış atıp kafasını öne doğru eğdiğinde, kaos kokusu alıyordum. İlacımı çalışanın uzattığı su ile birlikte içip arkama yaslandım.

(Namjoon)- Jin kız gerçekten öyle demiş olsaydı yürüyecek miydin?
(Jin)- Yok Namjoon, öyle değil. Yani 'Hayır, olmaz..' anlamında yok dedim.
(Yoongi)- Siktir-

Jin hışımla Yoongi'ye döndüğünde, Yoongi elini ağzıyla kapattı ve şaşırmış gibi duruyordu.

(Yoongi)- Üzgünüm, öyle demek istememiştim.
(Jin)- Bu sefer hiçe sayıyorum, Namjoon'la ilgilenmem lazım.
(Yejin)- Ne o? Çıkıyorsunuz da bizim mi haberimiz yok?

İkisi panikle kafasını iki yana sallayıp, önlerine eğilince konu öylece kapandı.

∆∆∆

Hepimiz yorgun yorgun otele girdik. Üyeler hazır giyinmiş bir şekilde dururken yayın açacaklardı, ben ise odamda uyumayı tercih ettim.

(Yejin)- Çocuklar odamda olacağım. Bir sorun ya da, ihtiyacınız olursa.. Beni aramayın. Önce aranızda halletmeye çalışın, çözemezseniz beni arayın. İyi geceler.

∆∆∆

Telefonumun çalmasıyla, kalkıp göz bandımı gözümden çektim. Saat gece yarısını çoktan geçmişti ve Jungkook tam 17 kez aramıştı.

(Yejin)- Ne var? Bir şey mi oldu?
(Jungkook)- Yejin durum vahim. Yoongi..
(Yejin)- Ne oldu söylesene?
(Jungkook)- Çay kaşığı yuttu.