Manager /JJK ✔

35

(Yejin)- Ya bir siktir git! Bela mısın sen?

Şirkete yürüyerek gelmek benim salaklığımdı. Hızlı hızlı yürürken havanın karardığını fark ettim. Arkamdan sarhoş bir şekilde gelen adama karşılık, tek yapabildiğim laf atmaktı.

(?)- Kızım, gel biraz işimiz var.
(Yejin)- Kardeşim, bak kardeşin diyorum, yaşına bakılırsa amcamsın. Yürü git karın falan yok mu senin?!

Koşar adımlarla gördüğüm ilk mahalleye girdiğim anda adamın, sıkıca kolumu kavraması ile duraksadım. Karşılıklı atışıyor, salak salak hareketler yapıyorduk. Ben kolumu kurtarmaya çalışsam da, bu adamın gücü beni yıkar atardı.

(Yejin)- Bak yaşlısın diye bir şey yapmıyorum. Elimin tersindesin bir vuracağım şimdi! Bırak kolumu lan! Kimse yok mu?!

Tabii, illa ki birileri vardır. Koskoca mahalle değil mi? Birileri çıkar evden. Ben bağırırken, adam diğer elimi de kavrayıp çantamın düşmesine neden oldu. O, beni kendine çekerken, bedenimi kurtarmak için çırpınıyordum adeta.

(Yejin)- Kimse yok- Hassiktir..

Hemen sağımızda bulunan evden çıkan çocuk, adama yumruk atmıştı. Daha doğrusu bu resmen yumruk değildi, bu farklı bir şeydi. Adam yerde çırpınmadı, direkt yerde kaldı. Öldüyse sıçtık, ölmediyse de sıçtık.

(?)- Selam! Jang Ho ben, Kim Jang Ho. İyi misiniz?

Jang Ho'nun ani gelişi, yumruk atışı, gülümseyip, bir şey olmamış gibi elini uzatması, zaten titreyen bacaklarıma daha da güçsüzlük aşılamıştı.

(Yejin)- Araban varsa, beni gideceğim yere götür. Şahsen, iyi değilim.

∆∆∆

(Jungkook)- Yejin!

Kapının önünde bekleyen üyelere bakarak arabadan indim. Jungkook, beni görür görmez koşup sarıldı ve içim o an huzurla doldu, derdi tasayı unuttum. Ama unuttuğum bir şey daha vardı. Yurda Jang Ho ile gelmiş olmam...

(Hoseok)- Bu kim?
(Taehyung)- Kuzenidir.
(Jin)- Kuma!

Jin'in ani yükselmesi, hepimizi ona döndürmüştü. Jin ise gözlerini kısmış, kaynana gibi Ho'ya bakıyordu.

(Jungkook)- Saçmalamayın.
(Yejin)- Bir arkadaş sadece.

İçimden olanları anlatmak gelmiyordu. Jang Ho'nun tipinden, her şeyi öteceğini anladım ve kaş göz işaretleri yapmaya başladım. Anlamadı.

(Jang Ho)- Yejin Hanıma biri saldırıyordu, onu buraya getirdim. Yanlış anlaşılmasını istemem, kendisi çok korkmuş gözüküyordu. O yüzden ben bıraktım.

Neyse, en azından insan gibi konuştun. İçimdeki rahatlıkla derin bir nefes alıp üyelere döndüm. Hepsi ağzı açık, üzgün ya da sinirli bir şekilde bana bakıyordu.