-Եղանակն այնքան մռայլ է, որ մարդու տրամադրություն է ընկնում, սկսում է ոչնչի մասին չմտածել։
-Կամ էլ սկսում է ամեն ինչի մասին մտածել։
-Դե այո, դա էլ կա, բայց օրինակ ես, հիմա, ահավոր ատում եմ այս եղանակը, որովհետև գորշությունը ինձ համար չէ։
-Իսկ դու սիրիր։
-Ի՞նչը սիրեմ։
-Եղանակը։
-Սիրելու ի՞նչ կա։
-Լիքը բան։
-Օրինակ։
-Հենց այդ մռայլությունը, իսկը սիրելու բան։
-Համաձայն չեմ։
-Եթե միշտ եղանակը պայծառ լինի, արևից կուրախանա՞ս։
-Չգիտեմ։
-Չե՛ս ուրախանա։
-Ի՞նչ գիտես։
-Գիտեմ։ Չե՛ս ուրախանա, որովհետև Արևն իր երանգը կկորցնի, կդառնա անհետաքրքիր։ Կյանքում էլ է նույն կերպ, եթե միշտ երջանիկ լինես, ու չզգաս տխրության համը, ապա երջանկությունն էլ անհամ կլինի,-Սթեյսին սառած Մայքին էր նայում,-Ինչո՞ւ ես այդպես ինձ նայում։
Սկսեց արագ արագ աչքերը թարթել։
-Ուզում էի հասկանալ։
-Ի՞նչ էիր ուզում հասկանալ։
-Ասածներդ, էլ ի՞նչ։
-Ե՞վ, հասկացա՞ր։
-Հասկացա։
-Ու ի՞նչ։
-Որ ես հիմար եմ։
-Ինչո՞ւ։
-Դե որ կյանքում դեռ լիքը գնահատելու բան կա, իսկ ես դեռ չեմ հասցրել գնահատել։
-Կհասցնես։
-Ո՞վ ասաց, որ կհասցնեմ։
-Ես եմ ասում։
-Վստա՞հ ես։
-Առավել, քան կարծում ես։
-Լավ, հուսանք ու հավատանք, որ անպայման կհասցնեմ։
-Կհասցնես։
-Դե գրկիր ինձ։
-Արի ինձ մոտ։
Սթեյսին մոտեցավ Մայքին, ու թևերի տակից, փորը գրկեց։
-Փափո՜ւկս։
-Սիրում եմ քեզ Մայքի։
YOU ARE READING
Երբ Արևն Առաջին Անգամ Մայր Մտավ
Romance> Հուսով եմ կհավանեք, որովհետև իմ բոլոր զգացմունքներն այս գրքում են։ Գիրքը կփոխի բոլորիդ կյանքը։ Ովքեր չեն սիրում կյանքը, կսկսեն սիրել, իսկ ովքեր սիրում են՝ ավելի սիրել։ Գիրքը մի աղջկա՝ Սթեյսի Քոլինսի մասին է, ով ընդհանրապես չի նկատում կյանքի գեղեցկ...
