Mr Larry (#TYS21)

Κεφάλαιο 10

Δε ξέρω αν μπορώ να πω ότι επέστρεψα στην κανονικότητα.Απλά έχω σταματήσει να κατηγορώ τον εαυτό μου για το θάνατο της Τερέζα.Έχω αρχίσει να τρώω κανονικά.Και μπορώ να πω ότι τώρα βγαίνω από το σπίτι.Μόνο που ορισμένες φορές ξεσπάω στους γύρω μου.Όχι πάντα όμως.Έχω μάθει όμως να το διαχειρίζομαι.Και εδώ έρχεται μια ωραία ερώτηση:Πόσο καιρός έχει περάσει από τη μέρα που μπήκα στην κλινική;Ε,ήρθε η ώρα να απαντήσω.

Έχουν περάσει περίπου 2 μήνες.Μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες έκανα μεγάλη προσπάθεια να επιστρέψω στην κανονικότητα.Μέσα σε λίγες μέρες άλλαξε τελείως η ζωή μου.Έχω συνειδητοποιήσει ότι θα πρέπει να ακολουθήσω κάποιους κανόνες στη ζωή μου από εδώ και πέρα.Πέρασα μια βαριά κατάθλιψη.Κόντεψα να αυτοκτονήσω.Όμως,αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν.

Η αλήθεια είναι τα βράδια βλέπω και εφιάλτες.Όχι κάθε βράδυ αλλά βλέπω.Μου το είπαν και οι γιατροί ότι θα βλέπω εφιάλτες.Το καλό είναι τώρα πια δε νιώθω το κεφάλι μου να σπάει.

Και σε όλα αυτά έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν.Ξέρω,το έχω πει πολλές φορές.Αλλά θα συνεχίσω να το λέω.Γιατί όντως έχω ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπούν.Και το έχουν αποδείξει κι όλας.Η αδερφή μου,για παράδειγμα,κάθε μέρα,όπου πάω,τώρα πια είναι μαζί μου.Και όταν ζητάω κάτι,τρέχει αμέσως να μου το φέρει.

Όμως,δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον Μπομπ.Τώρα πια βγαίνουμε να παίξουμε μπάλα.Και τώρα αυτό κάνουμε.Τι δηλαδή.Επειδή μπήκε το φθινόπωρο;Μέχρι να μπει στο πανεπιστήμιο έχουμε χρόνο.Γιατί τώρα πια,ο Μπομπ θα γίνει σπουδαστής.Θα σπουδάσει Αγγλική φιλολογία.

Εγώ αποφάσισα να μη πάω να σπουδάσω πουθενά.Είναι κάτι που αποφάσισα μετά από συζήτηση με τους γονείς μου και την Τζέσικα.Μόνο εκείνη έχει μείνει τώρα πια για να σπουδάσει.Αλλά αυτό του χρόνου.Να τελειώσει πρώτα το λύκειο.Αλλά μέχρι τότε,ας βγω έξω να παίξω μπάλα.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και αμέσως ετοιμάστηκα.Φόρεσα κάτι πρόχειρα ρούχα που βρήκα και αμέσως κατέβηκα κάτω.Στη πόρτα με περίμενε η Τζέσικα για να βγούμε μαζί.
《Θα έρθεις και εσύ;》,την ρώτησα.
《Φυσικά》
《Συγγνώμη,να σου κάνω μια ερώτηση;Καμία φίλη δεν έχεις να κάνεις παρέα;》

Γέλασε.
《Αδερφούλη,μη ξεχνάμε ότι η Κατ,η κολλητή μου,μετακόμισε στο Λονδίνο.Άρα η μόνη παρέα που έχω πια είσαι εσύ και ο Μπομπ.Έλα,πάμε έξω τώρα》,μου απάντησε και με τράβηξε έξω από το σπίτι.Η αλήθεια είναι ότι η κολλητή της πήγε στο Λονδίνο.Ο πατέρας της βρήκε δουλειά εκεί.Και έτσι,όπως είπε,η μοναδική παρέα που έχει είμαστε εμείς.

Βγήκαμε τελικά έξω και πήγαμε στον Μπομπ που περίμενε στο δρόμο με μια μπάλα.Τον πλησίασα γοργά,έτοιμος άλλη μια φορά να βάλω κανένα γκολ.
《Μπομπ,έτοιμος να χάσεις;》
《Νομίζεις.Σήμερα θα κερδίσω》
《Αυτό είπες και τις άλλες 3 φορές που παίξαμε》
《Άστα αυτά και έλα να παίξουμε》

Και τελικά παίξαμε.Και φυσικά νίκησα.Και πλησίασα τον Μπομπ για να τον συγχαρώ για το παιχνίδι.Υποτίθεται.
《Άλλη φορά Μπομπ.Άλλη φορά》
《Κολλητέ,σε λίγες εβδομάδες μπαίνω πανεπιστήμιο.Τουλάχιστον,άσε με να κερδίσω μια φορά》

Γέλασα.Εντάξει.Θα του κάνω τη χάρη κάποια στιγμή.Θα τον αφήσω να κερδίσει.Μια φορά όμως.Να χαρεί και αυτός.
《Πάντως,θέλω να σου πω κάτι Μπομπ》
《Πες μου》
《Θέλω κάποια στιγμή,εκεί στο πανεπιστήμιο που θα βρίσκεσαι,να βρεις μια κοπέλα να σε αγαπά》

Χαμογέλασε.
《Θα βρω.Μην ανησυχείς》
《Πάντως,την ξεπέρασες την αδερφή μου;》
《Φυσικά...εεε...ναι》
《Μπομπ,αλήθεια πες μου》

Αναστέναξε.
《Κάποιες φορές τη σκέφτομαι αλλά...》
《Αλλά;》
《Μετά θυμάμαι ότι κάναμε μια συμφωνία.Ότι πρέπει να την ξεπεράσω》
《Κάντο για εκείνη κολλητέ.Προχώρα στη ζωή σου》
《Αυτό θα κάνω.Να είσαι σίγουρος.Εσύ θα βρεις καμία;》

Γέλασα.
《Τα έχουμε ξαναπεί.Δε πρόκειται να γνωρίσω άλλη κοπέλα.Το υποσχέθηκα στην Τερέζα》
《Να είναι καλά εκεί που είναι》
《Καλά θα είναι.Θα με βλέπει και θα χαίρεται》

Δε πρόλαβα να πω κάτι αλλο μιας και μας διέκοψε η αδερφή μου,που άκουσε όλη τη συζήτηση.Μας πλησίασε γοργά και μας είπε:
《Αδερφούλη,να είσαι σίγουρος ότι σε βλέπει και χαίρεται.Χαμογελά.Γι'αυτό και εσύ προχώρα στη ζωή σου》

Τότε ήταν που μου ήρθε μια σκέψη.Μια πρόταση.Κάτι που είπα στον Μπομπ και την Τζέσικα.
《Έχω μια ιδέα.Μπομπ,άφησε την μπάλα στο σπίτι μου και ελάτε να πάμε μέχρι το πάρκο πιο κάτω》
《Φύγαμε》,μου απάντησε η Τζέσικα και φύγαμε για το πάρκο.Περπατήσαμε λίγα μέτρα πιο κάτω και τελικά φτάσαμε στο Cunningham Park.Σε ένα πολύ ωραίο πάρκο.
《Τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ;》,απόρησε ο Μπομπ.
《Να περπατήσουμε.Να ξεχαστούμε λίγο από την καθημερινότητα》

Να πω την αλήθεια,το περπάτημα στο πάρκο,και ειδικά σε αυτό το πάρκο,πάντα με κάνει να ξεχνιέμαι.Γι'αυτό,τους έφερα εδώ.Περπατήσαμε στο δρομάκι και αφήσαμε τα πουλιά να μας κελαηδούν.Ξεχάστηκα επιτέλους από όλα.Μου το ζήτησε και ο γιατρός αυτό.Να έρχομαι στο πάρκο να ξεχνιέμαι.Μόλις του μίλησα για το πάρκο,αμέσως μου ζήτησε να έρχομαι εδώ.

Κάποια στιγμή κάτσαμε σε ένα παγκάκι.Κόντευε μεσημέρι.Τότε ήταν που γύρισα και τους είπα:
《Όσο είμαστε μαζί,τίποτα δε θα πηγαίνει στραβά.Να το θυμάστε》
《Έχεις δίκιο κολλητέ.Εμείς είμαστε εδώ για σένα》
《Πάντως αδερφούλη,μη τολμήσεις να πας να αυτοκτονήσεις πάλι》
《Δε το είχα σκοπό》

Σιγά μη πάω να αυτοκτονήσω πάλι.Βασικά να αποπειρανθώ.Γιατί τώρα ξέρω τι να κάνω.Η ζωή προχωράει.Και εγώ βγαίνω πολύ δυνατός.Και ό,τι και να γίνει,εγώ θα είμαι καλά.Και δε πρόκειται να ξεχάσω την Τερέζα.Ποτέ.