Mr Larry (#TYS21)

Κεφάλαιο 18

Τζέσικα POV

Αυτές οι δύο μέρες,οι δύο μέρες μετά από το τροχαίο,ήταν πολύ δύσκολες.Εκτός ότι εγώ έκανα προσπάθεια να φανώ μια φορά δυνατή,κάτι που δε κατάφερα ποτέ,είχαμε να κανονίσουμε και την κηδεία.Η τελευταία φορά που πήγα σε κηδεία ήταν όταν πέθανε η Τερέζα,πριν 23 χρόνια.Μα,να που ήρθε η μέρα να ξαναπάω σε κηδεία.Και αυτή τη φορά,να κηδέψω τους γονείς μου.

Μπορώ να πω ότι αυτές τις δύο μέρες που εγώ κλαίω,μιας και δε μπόρεσα να φανώ ποτέ δυνατή,ο αδερφός μου ήταν εκεί για να με προσέχει.Δύο βράδια κοιμήθηκε στο δωμάτιο μου,σε ένα στρώμα.Πίστευα ότι και αυτός θα κάθεται να κλαίει.Αλλά όχι.Μου απέδειξε ότι είναι δυνατός.Και όπως μου είπε και χθες πριν πέσουμε για ύπνο,ότι πρέπει να δείξω στον κόσμο ότι δεν είμαι τόσο ευαίσθητη.Αλλά νομίζω σήμερα,την ημέρα της κηδείας,θα κλαίω πολύ.Αλλά τουλάχιστον,ας δείξω και λίγο δυνατή.

Εκεί που καθόμουν στο δωμάτιο και έψαχνα να βρω ένα συγκεκριμένο πουκάμισο,ο αδερφός μου αποφάσισε να μπει μέσα και αυτός.Είχε ήδη ετοιμαστεί.Φόρεσε ένα ωραίο μαύρο κουστούμι και ένα ωραίο μαύρο παντελόνι.Ότι έπρεπε για την κηδεία.Εγώ όμως δεν είχα ετοιμαστεί.Δεν είχα προλάβει.
《Έλα,δεν είσαι έτοιμη;》,με ρώτησε.
《Όχι.Δε πρόλαβα να ντυθώ》
《Θες να σε βοηθήσω σε κάτι;》
《Τι λες βρε;Δώσμου λίγα λεπτά να ντυθώ και κατεβαίνω》
《Έγινε.Τα λέμε σε λίγο》,μου είπε και τον είδα να κλείνει σιγά σιγά την πόρτα.Παρατήρησα και ένα δάκρυ να κυλά από το μάτι του.Όμως,έκανε ό,τι μπορούσε για να το κρύψει.Δεν ήθελε να φανεί αδύναμος.Όμως,τα δάκρυα δε κάνουν ποτέ λάθος.Και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μέχρι και ο πιο δυνατός άνθρωπος θα κλάψει.Και αυτό διότι πάντα θα έχει κρυμμένη μια ευαίσθητη πλευρά,που κάποια στιγμή θα έρθει στην επιφάνεια.

Τελικά,σε ένα σημείο της ντουλάπας βρήκα μέσα το πουκάμισο που έψαχνα.Το φόρεσα και κατέβηκα τρέχοντας στο σαλόνι.Πλησίασα τον αδερφό μου που καθόταν στην πόρτα.Τον πλησίασα και του έκανα νόημα να φύγουμε από το σπίτι.Μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε στο νεκροταφείο της Queens.Σε όλη τη διαδρομή δεν είπε κανείς κουβέντα.

Στη κηδεία παρευρέθηκαν πολλά άτομα.Ανάμεσα τους ο Μπομπ και ο Ντουέιν.Όλοι ήμασταν εκεί για να αποχαιρετήσουμε τους γονείς μας.Εγώ μπορώ να πω ότι έκλαιγα καθ'όλη τη διάρκεια της κηδείας.Αλλά και ο Λάρρυ μπορώ να πω ότι έκλαψε.Όχι όπως στην κηδεία της Τερέζα,που παραλίγο να λιποθυμήσει από το κλάμα.Αλλά έκλαψε.