Mr Larry (#TYS21)

Κεφάλαιο 23

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι ήμουν σκεπασμένος με μια καφέ κουβέρτα.Δεν ήξερα καν που είμαι.Σηκώθηκα λίγο πάνω και είδα ότι ήμουν σε ένα καναπέ.Γυρίζω το βλέμμα μου και βλέπω στον άλλο καναπέ να κοιμάται η αδερφή μου.Μπορώ να πω ότι συνειδητοποίησα αμέσως που βρίσκομαι.Τότε,ξύπνησε και η Τζέσικα που δυσκολεύτηκε να σηκωθεί από τον καναπέ.
《Που βρίσκομαι;Γιατί με πονάει το κεφάλι;》
《Σε πονάει το κεφάλι,όπως πονάει και εμένα,επειδή χθες στη δεξίωση μεθύσαμε》,της απάντησα.
《Ναι αλλά που βρισκόμαστε;》

Δε πρόλαβα να της απαντήσω γιατί στο χώρο εμφανίστηκε ο Μπομπ,που μας πλησίασε και μας είπε:
《Ξυπνήσατε;》
《Μπομπ》,του είπε η αδερφή μου,《πως και κοιμηθήκαμε στο σπίτι σου;》
《Δε θυμάστε τι έγινε χθες;Που μεθύσατε;》
《Το θυμόμαστε》,του είπα,《αλλά μετά δε ξέρουμε τι έγινε》
《Θα σας πω αμέσως》,μας είπε και ξεκίνησε να μας διηγείται πως μας βρήκε και μας έφερε στο σπίτι του.

Σύμφωνα με τον Μπομπ,τον πήρα τηλέφωνο και για καλή μας τύχη,εκείνη την στιγμή βρισκόταν σπίτι του.Εγώ του μιλούσα κάπως περίεργα,λέγοντας κάτι για κρασί και για μέθη.Αυτό τον έκανε να καταλάβει ότι εμείς μεθύσαμε και έτσι ήρθε να μας πάρει από το κτίριο και τελικά να μας φέρει στο σπίτι του.

Πάντως,δε ξέρω τι να απαντήσω.Για καλή μας τύχη λοιπόν ο Μπομπ ήρθε και μας έφερε σπίτι του.Γιατί δε ξέρω αν πηγαίναμε στο αμάξι,και δοκίμαζα να οδηγήσω,τι θα συνέβαινε.Κατά πάσα πιθανότητα,λόγω και της μέθης,θα είχε συμβεί κάτι κακό...
《Και έκανες όλο αυτό για εμάς;》,τον ρώτησε τελικά η αδερφή μου.
《Και να σας άφηνα έτσι;Τι έπρεπε να κάνω δηλαδή》
《Κολλητέ.Έκανες την καλύτερη δουλειά.Σου χρωστάμε πολλά》

Γέλασε.
《Αφήστε τα αυτά τώρα και ελάτε στην κουζίνα.Σας έχω ετοιμάσει πρωινό》,μας είπε και τον είδα να προχωρά προς την κουζίνα.Τότε,σηκώθηκα από τον καναπέ και προχώρησα και εγώ προς την κουζίνα.Πριν προλάβω να μπω μέσα,η αδερφή μου με πλησίασε και,ακουμπώντας με στον ώμο,μου είπε:
《Αδερφέ,πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τον Μπομπ;》

Γέλασα.
《Πολύ τυχεροί》
《Αν δεν τον έπαιρνες τηλέφωνο τι θα γινόταν;》
《Ό,τι και να γινόταν,δε χρειάζεται να το σκεφτόμαστε.Πάμε μέσα τώρα》

Ό,τι συνέβη χθες το βράδυ ανήκει στο παρελθόν.Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε πια τι μπορεί να συνέβαινε αν δε γινόταν το ένα ή το άλλο πράγμα.Γιατί αν είναι έτσι,τότε να σκεφτούμε τι θα γινόταν αν δε μεθούσαμε.Σε αυτή τη φάση,μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.Αλλά δεν είναι ώρα για τέτοια.