Mr Larry (#TYS21)

Κεφάλαιο 25

《Λάρρυ,βλέπω καλά;Πες μου ότι κάποιος μας κάνει πλάκα;》

Δε μπορώ να το πιστέψω αυτό που βλέπω.Να μου πείτε,τι βλέπω στις ειδήσεις και έχω τρελαθεί;Να σας πω.Μας παρουσιάζουν ως βιαστές της Lidia!Ναι,καλά διαβάσατε.Μας παρουσιάζουν ως βιαστές της Lidia!Χρησιμοποιούν το βίντεο ως αποδεικτικό στοιχείο του βιασμού.Του βιασμού!Θα τρελαθώ.Μου έρχεται να ξεσπάσω πάνω στην Τζέσικα.Αλλά όχι.Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να είμαι εγώ αυτός που θα βρει τη λύση.Αν γίνεται αυτή τη στιγμή.
《Αδερφέ,μας κάνουν πλάκα;Πες μου ότι όλο αυτό είναι μια φάρσα.Θα κλάψω Λάρρυ》,μου είπε και άρχισα να με χτυπά,ενώ εγώ προσπάθησα μάταια να την ηρεμήσω.
《Τζέσικα.Τζέσικα.Κοίτα με στα μάτια》,της είπα και είδα να με κοιτά με βουρκωμένα μάτια.
《Άκουσε με.Βρισκόμαστε σε μια περίεργη κατάσταση.Με το να κάθεσαι να κλαις δε βγάζει πουθενά.Ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία.Κατάλαβες;》

Μου κούνησε το κεφάλι της και εγώ αμέσως της σκούπισα τα δάκρυα.Εκείνη συνέχιζε να κλαίει και εγώ αμέσως την άφησα να πέσει στην αγκαλιά μου.Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο.Άφησα την Τζέσικα να κάτσει στον καναπέ και αμέσως πήγα να δω ποιος ήταν.Μπορώ να πω ότι ήταν ο Ντουέιν.
《Τι έγινε Ντουέιν;Όλα καλά;》
《Αφεντικό.Πες μου ότι όλα αυτά είναι ψέμα;》

Αναστέναξα.
《Είναι Ντουέιν.Τίποτα από αυτά που είδες δεν ισχύει》
《Αφεντικό,όλοι στο εστιατόριο είμαστε σε αναμμένα κάρβουνα.Πρέπει να έρθετε αμέσως εδώ》
《Έγινε Ντουέιν.Τα λέμε σε λίγο》,του απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο,πετώντας το στον καναπέ.Έτρεξα στην Τζέσικα που συνέχιζε να κλαίει και αμέσως της είπα,υψώνοντας τον τόνο της φωνής μου:
《Τζέσικα.Σταμάτα να κλαις》
《Λάρρυ,δεν ακούς τι γίνεται;》
《Τζέσικα.Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε αθώοι.Και για να το αποδείξουμε,θα πρέπει να σταματήσεις να κλαις》
《Και εσύ να φωνάζεις》
《Θα σταματήσω να φωνάζω.Αλλά όχι τώρα》,της είπα και αναστέναξα.Της μίλησα λίγο απότομα.Αλλά όλο αυτό το θέμα με έφερε στα όρια μου.
《Κοίτα.Συγγνώμη που σου μίλησα απότομα.Αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι έχουμε ένα μεγάλο ζήτημα.Γι'αυτό χαλάρωσε και πάμε στο εστιατόριο.Μας περιμένουν εκεί.Πάμε;》

Σκούπισε τα δάκρυα της και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της,σχηματίζοντας και ένα ωραίο χαμόγελο.Αλλά δεν είχαμε άλλο χρόνο.Της έκανα νόημα και βγήκαμε από το σπίτι.Της άνοιξα την πόρτα του αμαξιού και φύγαμε.Σε όλη τη διαδρομή προσπάθησα να την κάνω να καταλάβει ότι στο εστιατόριο θα πρέπει να είναι χαλαρή.Και μπορώ να πω ότι τα κατάφερα.
《Το μόνο που θέλω από σένα είναι να χαλαρώσεις.Εκείνη την ώρα μη σε δω να κλαις》
《Αδερφούλη,ξέχνα τι έκανα προ λίγου.Ήρθε η ώρα να καταλάβει ο κόσμος ότι είμαστε αθώοι》