We're Not Friends / ❝Wolfstar❞

friends won't treat me like you do

Sirius kaçıyordu. Garip kütüphane gününden sonra birkaç gün geçmişti ancak o Remus'tan kaçtığı için bir konuşma yapamamışlardı. Ayrıca Remus, belli ki James ve Peter'ın, onun Regulus'la konuştuğundan haberleri olmasını istemiyordu, çünkü onların yamında sadece Sirius'a bakışlar atmakla yetiniyor, konuyu açmıyordu. Sirius'sa onu bekleyen konuşmadan korkarak, ve ayrıca arkadaşına gücendiğinden, Remus'la çok konuşmuyordu ve onunla yalnız kalmıyordu.

Remus'un onu gece uyandırabileceğiyse aklına gelmemişti. Şimdi aynı birkaç hafta önce onun Remus'u uyandırışı gibi, bu sefer de Remus onu uyandırıyordu.

Uykulu gözlerle karşısındaki oğlana baktı. "Ne oldu Remus?"

Remus direkt ona bakıyordu. "Siri, biraz konuşalım mı, lütfen."

Sirius iç çekerek kalktı ve beraber ortak salona indiler. Geçen konuşmalarında olduğu gibi oturuyorlardı ancak bu sefer konuşması gereken kişi karşısındaki oğlandı. Yine de, geçen konuşmalarıyla aynı olan şeyler vardı. Remus hala çok güzel görünüyordu.

Çocuk ona baktığında, kızarmış yanaklarını fark etti. "Siri, yemin ederim kötü bir şey yapmıyorum."

"O zaman onunla ne konuşuyordun Aylak?"

Rem, gözlerini kaçırıp şömineye baktı. Sirius olduğu yerde doğruldu. "Rem, ondan hoşlanıyor olamazsın, değil mi?"

Remus ona şaşkınca döndüğünde gözlerini kısmıştı. "Sirius! Elbette böyle bir şey yok. Merlin, tamam! Aklına daha aptal şeyler gelmeden..."

Remus onu dikkatle dinleyen çocuğa bakıyordu. "Onunla senin için konuşmuştum. Farkında değil misin Pati, uykunda konuşuyorsun. Reg'e yeterince iyi bir abi olamadığını söylüyorsun."

Sirius bunu bilmiyordu.

"Ne yani, haftalardır Slytherin masasını kesmenin sebebi bu mu?"

Remus ona yamuk bir gülüşle baktı. "Kesmemin mi?" Sonra sesli bir şekilde güldü, gece olduğu için sesi kısıktı.

"Siri, Slytherin'den bir çocuk bana benden hoşlandığını söyledi. Orayı izliyorum çünkü ona güvenmiyorum, benden hoşlansaydı bile bunu bana böyle açıkça söylemezdi."

Sirius ona hak vermişti, ayrıca o çocuğu bulup ne hakla Aylak'tan hoşlanabilirsin ahmak diye bağırmak istemişti.

"Sonra senin sayıklamaların aklıma geldi. Sadece Reg'in boş bir anını kolluyordum."

Sirius'un içi tekrar sıcacık olmuştu.

"Aylak, teşekkür ederim. Sen mükemmel birisin."

Remus kızarıyordu. Gözlerini şömineye çevirdiğinde Sirius'un, onun ilah gibi göründüğünü düşündüğünden habersizdi.

"Saçmalama Siri, sadece iyi bir arkadaş olmaya çalışıyorum."

Sirius karşısındaki çocuğa büyük bir sarılma verip omzunda mırıldandı.

"Bunun için çabalamanı gerektirmeyecek kadar mükemmelsin."