We're Not Friends / ❝Wolfstar❞

the boy who happier

Sirius kesinlikle daha mutlu olabileceğini düşünüyordu. İşte o duvara bakış seansının üzerinden geçen 1 ay sonra, evim dediği yere gidiyordu. Platform 9¾ tabelasına baktığında artık daha mutluydu. Yanında Hogwarts Expresi, kocaman ihtişamıyla onu eve götürmeye hazırdı. Ancak bulması gereken 3 küçük ayrıntı vardı.

Önündeki valizini koyduğu arabayla beraber heyecan içinde ilerleyerek gözlüklü çocuğu aramaya başladı. Acaba trene binip beklese miydi? Ama kendini oturacak kadar sakin hissetmiyordu çünkü arkadaşlarını kesinlikle çok özlemişti.

Aniden arkadan gelen ağırlıkla ve ona sarılan kollarla kendini tamamlanmış hissediyordu. Ailesi onunlaydı, evine gidiyordu, tanrıdan başka ne isterdi ki?

Düşüncelerinin aksine "Hangi ahmak Sirius-Muhteşem-Black'in sırtına atlamaya cesaret edebilir?" diye bağırırken bir yandan da ağırlığı ve kokusu, ve biraz da yüksek sesli kıkırdaması, sayesinde Peter olduğunu anladığı arkadaşını sırtından iteliyordu.

Peter sonunda onu uğraştırmayı bırakarak Sirius'un önünde belirdi ve Sirius ona kocaman sarıldı." Hey Pete, seni özlemişim."

Peter da ona sarılırken "Ben de, abi. Sana buradan ayrılırken anlattığım Ravenclaw kızını hatırlıyor musun? Onunla mektuplaştım! Adı Rosalinda, bana tatlı olduğumu söyledi. Gerçi..."

Sirius onu dinlerken onlara doğru gelen James ve Remus'u fark edip birkaç adım attı. Remus'un yanakları kızarmıştı, James'le az önce çılgın bir sarılma yaşamış olmalıydılar çünkü James'in yüzünde salak bir sırıtış vardı, eli Aylak'ın sırtındaydı ve gözlüğü yamuk duruyordu.

Sirius birkaç hızlı adım daha atıp arkadaşlarının üzerine atladı. James'le beraber gülerek sarıldılar. "Çatalak, biraz daha seni göremezsem geyik yoksunluğu krizi geçirecektim." James ona "Akıllı bir köpek ol ve anlatacaklarımı dinle, Pati" dediğinde güldü. James'le sonunda sımsıkı sarılıp Remus'a döndü. "Hey, Aylak." dedi yüzündeki kocaman gülümsemeyle. Aylak ona yaklaşıp sarılırken ellerini onun sırtına doladı. Ondan sadece biraz kısaydı ama Aylak'ın çenesinin, onun kafasının üstüne gelmesini sevmişti. "Hey, Siri, seni özledim."

Sonunda ayrıldıklarında Peter James'ten ayrılmış, Remus'a sarılmaya başlamıştı. Sonra Peter'ın Rosalinda hakkında anlattıklarını dinlerken bir yandan da James'in Lily'sinin bu sene nasıl aklını alacağı planına karıştırmamaya çalışıyordu. Yürüyerek trene binip boş bir kompartıman aradılar. Sirius artık tam anlamıyla mutluydu.